Όταν κοιτάζει κανείς την Κατερίνα και τον Πέτρο με τα κορίτσια τους, αυτό που αντιλαμβάνεται με την πρώτη ματιά είναι ότι την οικογένεια τη δημιουργείς εσύ, δεν προκύπτει μόνο με μια γέννα. Οι δυο τους ένιωσαν τη δυνατή επιθυμία να εξωτερικεύσουν την αγάπη τους, υιοθετώντας δύο παιδιά που είχαν ανάγκη για ένα σπίτι και δύο γονείς που θα τους προσφέρουν όσα δεν μπορούσαν να έχουν στην Ουγκάντα. Η υιοθεσία γι' αυτούς δεν ήταν η τελευταία λύση, ήταν η πρώτη σκέψη. Κάπως έτσι γνώρισαν και τις υπέροχες κόρες τους, τη Βαρβάρα και την Αθηνά. Αυτή είναι η ιστορία τους.
Πέτρος «Θέλαμε και οι δύο να υιοθετήσουμε παιδί, ακόμα και πριν γνωριστούμε. Όταν λοιπόν γνωριστήκαμε και την Κατερίνα και ήρθε η συζήτηση για τα παιδιά, μου είπε ότι θα ήθελε να υιοθετήσει και μάλιστα από το ίδιο μέρος που σκεφτόμουν κι εγώ, την Αφρική. Οπότε, δεν ήταν ακριβώς απόφαση, αλλά κάτι που έτσι κι αλλιώς θα είχαμε κάνει, ακόμα και αν δεν είχαμε γνωριστεί».
Κατερίνα & Πέτρος: «Γιατί από Αφρική; Γνωρίζοντας ότι οι συνθήκες εκεί είναι δύσκολες, ειδικά για να μεγαλώσει ένα παιδί σε κάποιο ίδρυμα, θέλαμε να δώσουμε την όποια ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή σε δύο παιδιά που το έχουν ανάγκη. Παράλληλα, είναι και πιο γρήγορη η διαδικασία στην Ουγκάντα από ό,τι στην Ελλάδα, καθώς κρατάει έως και δύο χρόνια, ανάλογα την περίπτωση. Υπήρχαν επίσης και η Ταϋλάνδη και η Βουλγαρία σαν επιλογές, όπου διαδικασία κρατάει έως και τέσσερα χρόνια.
Όταν φτάσαμε λοιπόν στην κοινωνική υπηρεσία, ενώ στην αρχή η πρώτη σκέψη ήταν για ένα παιδί, το σκεφτήκαμε και είπαμε ότι, αν υπάρχει η δυνατότητα και αν κρίνουν ότι μπορούμε, να υιοθετήσουμε δύο παιδιά.
Το πρώτο βήμα ήταν να πάμε στη Διεθνή Κοινωνική Υπηρεσία, όπου απευθυνθήκαμε στην κυρία Κοντογιάννη, η οποία μας πήρε συνέντευξη, ώστε να κρίνει την καταλληλότητά μας ως ζευγάρι. Στη συνέχεια, μας κατεύθυνε στην επιλογή του κράτους και μας εξήγησε ποιες είναι οι διαδικασίες. Επίσης, μιλήσαμε και με την Πρόξενο της Ουγκάντας στην Ελλάδα, την κυρία Αλεξανδράκη, η οποία επίσης μας έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες και μας εξήγησε τη διαδικασία.
Ήταν πολλά τα χαρτιά, όπως κάθε διαδικασία αυτής της μορφής, με εξετάσεις, πιστοποιητικά και πολλά άλλα. Αλλά η Διεθνής Κοινωνική Υπηρεσία βοηθάει ενεργά, ώστε να γίνουν όλα όσο το δυνατόν πιο εύκολα και γρήγορα.
Εμείς στην υιοθεσία ακολουθήσαμε την πορεία της γέννας, δεν καθίσαμε να σκεφτούμε αν μας κάνει ή όχι το παιδί που μας ανέθεσαν.
Όλα τα έξοδα ήταν δικά μας. Από τη στιγμή που ξεκινήσαμε τη διαδικασία έως και τη μέρα που πήγαμε στην Ουγκάντα, κάτι για το οποίο πρέπει να είναι προετοιμασμένο ένα ζευγάρι. Βέβαια, οι τιμές εκεί είναι πολύ οικονομικές για τους Έλληνες. Δηλαδή με λίγα ευρώ πας και τρως σε ένα πάρα πολύ καλό εστιατόριο, κάτι το οποίο είναι σημαντικό γιατί στην Ουγκάντα πρέπει να δίνεις μεγάλη προσοχή στην ποιότητα του φαγητού.