Πολεμική ανταποκρίτρια, μάχιμη φεμινίστρια και υπέρμαχος της γυναικείας χειραφέτησης, δημοσιογράφος και συγγραφέας με έντονη πολιτική θέση, η Οριάνα Φαλάτσι θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα.
Γεννήθηκε στη Φλωρεντία στις 29 Ιουνίου του 1929 και από μικρή δήλωνε πως θα γινόταν συγγραφέας, πράγμα που δεν άρεσε καθόλου στους γονείς της, οι οποίοι ονειρεύονταν για εκείνη μια καριέρα στην ιατρική.
Η οικογένειά της είχε έντονη δράση κατά του Μουσολίνι, πράγμα που και η ίδια ακολούθησε, όταν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προσχώρησε στην ιταλική Αντίσταση.
Το 1945, μετά από τον πόλεμο, έκανε το χατίρι των γονιών της που ήθελαν οι κόρες τους να έχουν ακαδημαϊκή μόρφωση και γράφτηκε στην Ιατρική σχολή. Το όνειρο, όμως, της συγγραφής δεν το εγκατέλειψε εύκολα. Με τη βοήθεια του θείου της έπιασε δουλειά σε μια καθημερινή εφημερίδα της Ιταλίας, κάνοντας αστυνομικό ρεπορτάζ. Πολύ γρήγορα αρχίζει να δημιουργεί όνομα ως δημοσιογράφος. Μετά από το 1951, άρθρα της δημοσιεύονται σε πληθώρα ιταλικών περιοδικών, ενώ το 1958 κυκλοφορεί και το πρώτο της βιβλίο στα ιταλικά, «Τα 7 Αμαρτήματα του Χόλιγουντ» (I Sette Ρeccati di Hollywood), στο οποίο ο Όρσον Ουέλς έγραψε την εισαγωγή!
Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’60 άρχισε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο ως ειδική ανταποκρίτρια του περιοδικού «Europeo». Μάλιστα, μια συλλογή από τα άρθρα αυτής της περιόδου κυκλοφόρησαν σε βιβλίο το 1964 με τον τίτλο «The Useless Sex: Voyage Around the Woman». Δύο χρόνια νωρίτερα (1962) είχε υπογράψει και το πρώτο της μυθιστόρημα, «Η Πηνελόπη στον Πόλεμο», ενώ άρχισε να κάνει μια σειρά από συνεντεύξεις που θεωρούνται πια ιστορικές. Το 1968 εκδίδεται το «The Egotists: Sixteen Surprising Interviews», όπου περιλαμβάνονται μερικές από αυτές. Στη συνέχεια, όμως, αποφάσισε να ασχοληθεί περισσότερο με τα παγκόσμια γεγονότα.
Πηγαίνει, λοιπόν, ως πολεμική ανταποκρίτρια στο Βιετνάμ, καλύπτει τις συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή και κατόπιν στη νοτιοανατολική Ασία το 1967 (πόλεμος Ινδίας-Πακιστάν) και την επόμενη χρονιά βρίσκεται στην Πόλη του Μεξικού, για να καταγράψει τη γέννηση του φοιτητικού κινήματος. Στη διαβόητη Σφαγή στην Πλατεία των Τριών Πολιτισμών (Tlatelolco) το 1968, η Φαλάτσι δέχεται τις σφαίρες από τα κυβερνητικά όπλα που στράφηκαν εναντίον των διαδηλωτών, εμπειρία που θα μοιραστεί κατόπιν στο βιβλίο «Nothing, and So Be It».
