Είναι ευρέως γνωστό πως ο κόσμος του μόντελινγκ είναι δυσμενώς διακείμενος προς τις μεγαλύτερες ηλικίες.
Ωστόσο, η βιομηχανία της μόδας έχει αρχίσει πλέον να αναθεωρεί παγιωμένες αντιλήψεις που δεν ανταποκρίνονται στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Στο πλαίσιο μίας πιο συμπεριληπτικής προσέγγισης που στοχεύει στην αυξημένη εκπροσώπηση διαφορετικών προτύπων ομορφιάς, δημιουργείται σιγά σιγά χώρος και για άτομα ώριμης ηλικίας που θέλουν να κάνουν καριέρα στο χώρο της μόδας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Setsuko Saito, κατά κόσμον Rosa Saito. Η Ρόζα Σαΐτο γεννήθηκε στην Αρατσατούμπα του Σάο Πάολο όπου και εδρεύει αυτή τη στιγμή ως μοντέλο. Στην πρώιμη παιδική της ηλικία, ανακάλυψε το δημιουργικό της ταλέντο και ακολούθησε το τραγούδι, το σχέδιο και τη συγγραφή.
Σε ηλικία 68 ετών έτυχε να την προσεγγίσει ένας φωτογράφος και ο εκπρόσωπος ενός πρακτορείου μοντέλων οι οποίοι προσπαθούσαν περίπου ένα χρόνο να την πείσουν να δοκιμάσει την τύχη της στον χώρο του μόντελινγκ. Η ίδια ήταν αρχικά ιδιαίτερα διστακτική ωστόσο εν τέλει αποφάσισε να του δώσει μια ευκαιρία, σκεπτόμενη πως δεν ήθελε να ζει με τύψεις «Αν δεν προσπαθήσω, δεν θα μάθω ποτέ», είχε αναλογιστεί η ίδια προκειμένου να παρακινήσει τον εαυτό της. Τρία χρόνια αργότερα, στα 71 της, η Ρόζα πλέον διαγράφει μια εξαιρετική πορεία ως μοντέλο.
Η Saito ξεχωρίζει για τα χαρακτηριστικά, μακριά, ασημένια μαλλιά της αλλά και τις κομψές, ανεπιτήδευτες πόζες της που αναδεικνύουν το φυσικό της ταλέντο. Είναι ένα ευέλικτο μοντέλο και εμφανίζεται σε φωτογραφίσεις editorial, μάρκετινγκ, ακόμη και υψηλής μόδας. Η Saito έχει κάνει επίσης πασαρέλα και έχει περπατήσει μάλιστα στην εβδομάδα μόδας του Σάο Πάολο. «Συνεχίζω να μαθαίνω και νιώθω ότι όσο περισσότερα μαθαίνω, τόσο λιγότερα ξέρω. Σίγουρα ο χρόνος περνάει, αλλά τι είναι ο χρόνος; Αν έπρεπε να δώσω στην ψυχή μου μια ηλικία, θα της έδινα 22».
Πριν από το μόντελινγκ, η Saito είχε αφιερώσει τη ζωή της στο να φροντίζει τους άλλους. Σε ηλικία μόλις 22 ετών, έγινε φροντίστρια της κατάκοιτης μητέρας της, ενώ το 2000, όταν έχασε τον σύζυγός της ανέλαβε μόνη της την ανατροφή των τριών παιδιών τους. Εν πολλοίς, αυτό που την ώθησε να δοκιμάσει το μόντελινγκ ήταν το γεγονός ότι «για τόσο καιρό αφιέρωνε τον εαυτό της σε κάποιον άλλον» και ήθελε να κάνει επιτέλους κάτι για την ίδια.
