Φρανσουάζ Αρντί: Το κορίτσι με το μελαγχολικό ύφος και την έμφυτη αισθητική θα μας εμπνέει πάντα
Η Φρανσουάζ Αρντί, η κομψότητα και η υπέροχη φωνή της οποίας την κατέστησαν μια από τις πιο επιτυχημένες ποπ σταρ της Γαλλίας των ‘60s και ‘70s και παγκόσμιο fashion icon, πέθανε σε ηλικία 80 ετών.
Την είδηση του θανάτου της έκανε γνωστή ο γιος της, και επίσης μουσικός, Thomas Dutronc, ο οποίος έγραψε «Maman est partie,» («η μαμά έφυγε») στο Instagram, δημοσιεύοντας μια φωτογραφία του ίδιου σε βρεφική ηλικία στην αγκαλιά της Φρανζουάζ Χαρντί.
Η Φρανσουάζ Αρντί έπασχε από λεμφικό καρκίνο από το 2004 και είχε υποβληθεί επί χρόνια σε ακτινοθεραπεία και άλλες θεραπείες για την ασθένεια. Μάλιστα, ύστερα από χρόνια προβλημάτων υγείας λόγω της ασθένειάς της μίλησε ανοιχτά το 2021 και είχε ταχθεί υπέρ της ευθανασίας, λέγοντας ότι η Γαλλία είναι «απάνθρωπη» που δεν επιτρέπει τη διαδικασία.
Η Φρανσουάζ Αρντί γεννήθηκε εν μέσω αεροπορικής επιδρομής στο κατεχόμενο από τους Ναζί Παρίσι το 1944 και μεγάλωσε εκεί, κυρίως από τη μητέρα της. Δεν είχε εύκολη παιδική ηλικία, γεγονός που μάλλον επηρέασε τη μουσική της καριέρα, αφού τα τραγούδια της ήταν σχεδόν πάντα μελαγχολικά. Ο πατέρας της ήταν απών και επισκεπτόταν τις κόρες του σπάνια, ενώ η αδελφή της υπέφερε από ψυχική ασθένεια και τελικά αυτοκτόνησε το 2004.
Σε ηλικία 16 ετών, έλαβε την πρώτη της κιθάρα ως δώρο και άρχισε να γράφει τα δικά της τραγούδια, να τα ερμηνεύει ζωντανά και να κάνει οντισιόν για δισκογραφικές εταιρείες και το 1961 υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία.
Εμπνευσμένη από το γαλλικό chanson καθώς και από τα τότε ανερχόμενα και πιο edgy στιλ της pop και του rock'n'roll, η Φρανσουάζ Αρντί έγινε μια από τις διασημότερες εκπροσώπους του yé-yé μουσικού κινήματος που κυριάρχησε στη γαλλική μουσική στα ‘60s και ‘70s.
Η πρώτη της επιτυχία θεωρείται το εμβληματικό «Tous les garçons et les filles» το 1962, το οποίο πούλησε περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια αντίτυπα και βρέθηκε στην κορυφή των γαλλικών charts, ενώ στη λίστα με τα ρομαντικά, μελαγχολικά και iconic κομμάτια που αφήνει πίσω της συναντά κανείς ιστορικές πλέον επιτυχίες, όπως τα «Je Suis D'Accord», «Le Temps de L'Amour», «Dans le Monde Entier» και «Comment te Dire Adieu», το οποίο ήταν σε στίχους του Serge Gainsbourg, έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της.
Η Φρανσουάζ Αρντί αποτέλεσε αντικείμενο λατρείας για πολλούς άνδρες αστέρες της ποπ της δεκαετίας του '60, συμπεριλαμβανομένων των Rolling Stones, με τον Μικ Τζάγκερ να τη χαρακτηρίζει ως την «ιδανική γυναίκα» και του Ντέβιντ Μπόουι, ο οποίος σε συνέντευξή του είχε τονίσει ότι όλοι οι άνδρες, αλλά και πολλές γυναίκες της εποχής, είχαν μαγευτεί από την εύθραυστη ομορφιά της. Μάλιστα, ακόμα και ο Μπομπ Ντίλαν έγραψε ένα ποίημα γι' αυτήν.
Η ομορφιά και η έμφυτη αισθητική της Φρανσουάζ Αρντί την ανέδειξαν σε παγκόσμιο fashion icon, με το στιλ της να επηρεάζει σχεδιαστές και fashionistas έως σήμερα. Έγινε σύμβολο του ανεπιτήδευτου γαλλικού στιλ του 20ού αιώνα και μούσα για περίφημους σχεδιαστές της εποχής, όπως ο Yves Saint Laurent και ο Paco Rabanne, αλλά και φωτογράφους, με την ίδια να ποζάρει στον φακό περίφημων μετρ του φακού, όπως οι Richard Avedon, David Bailey και William Klein.
Η Φρανσουάζ Αρντί θεωρείται η επιτομή του ανεπιτήδευτου γαλλικού στιλ:
Τόσο σημαντική θεωρείται η επιρροή της στον χώρο της μόδας, που ενέπνευσε τη Rei Kawakubo να ονομάσει τον οίκο της «Comme des Garçons» από έναν στίχο ενός τραγουδιού της Φρανζουάζ Αρντί, ενώ ο Nicolas Ghesquière τη χαρακτήρισε ως την ουσία του γαλλικού στιλ.
Η Φρανσουάζ Αρντί θεωρήθηκε pioneer, γιατί επέλεξε να υιοθετήσει ένα δικό της, μοναδικό στιλ, χωρίς να συμφωνεί με το ultra feminine και ντελικάτο ντύσιμο των Γαλλίδων της εποχής, αλά Μπριζίτ Μπαρντό. Πέτσινα μπουφάν, μποτάκια, flared τζιν και πλεκτά ήταν μερικά από τα πιο βασικά style items που προτιμούσε για τις εμφανίσεις της και ένας από τους λόγους που τα looks της εμπνέει έως και σήμερα σχεδιαστές και fashion addicts.
Η ίδια λάτρευε το λευκό και συχνά θα τη βλέπαμε να φορά total-white looks το καλοκαίρι, ενώ τον χειμώνα το αγαπημένο της παλτό ήταν, μεταξύ άλλων, και οι γούνες, υιοθετώντας ένα ανεπιτήδευτα πολυτελές look που ταίριαζε εξαιρετικά στην αισθητική της. Χαριτωμένες μίνι φούστες γίνονταν αυτόματα πιο boyish με ένα καπέλο και το ανδρόγυνο στιλ έδειχνε πάνω της τόσο γοητευτικό και chic, που θεωρείται αληθινό case study. Με τα μακριά μαλλιά, τις χαρακτηριστικές αφέλειες και τα θλιμμένα και ελαφίσια μάτια της, μιλάμε για ένα γνήσιο είδωλο.
«Αν δεν ντυνόμουν με αυτόν τον τρόπο, κανείς δεν θα με πρόσεχε» είχε πει η ίδια σε έναν ρεπόρτερ το 1968, με τον κόσμο της μόδας να την ευχαριστεί που το έκανε, χαρίζοντάς μας άφθονο style inspo για πολλά χρόνια ακόμα.
