Το diversity στις Εβδομάδες Μόδας έχει μερικές καλές στιγμές -αλλά προς το παρόν είναι καταδικασμένες να περιορίζονται σε αναλαμπές.
Ο Jonathan Anderson είναι ένας από τους πιο επιδραστικούς σχεδιαστές αυτή τη στιγμή, με τα statement αξεσουάρ που δημιουργεί για τον οίκο Loewe αλλά και τα πιο πειραματικά κομμάτια στο προσωπικό του brand J.W. Anderson να έχουν στρέψει τα μάτια της βιομηχανίας πάνω του.
Έτσι, ήταν ένα ισχυρό statement όταν στην παρουσίαση της συλλογής Fall/Winter 2024 στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου, κάποια από τα μοντέλα περπάτησαν στο catwalk φορώντας γκρίζες περούκες.
Ο επικεφαλής κομμωτής Anthony Turner δημιούργησε περούκες με ασημένιες μπούκλες για τα μοντέλα, ενώ η makeup artist Lynsey Alexander επιμελήθηκε ένα πολύ ελαφρύ μακιγιάζ από το οποίο ξεχώριζε μόνο ένα παιχνιδιάρικο πορτοκαλοκόκκινο ματ κραγιόν.
Αν και τα μοντέλα του show δεν ανήκαν στην ηλικιακή κατηγορία του γκριζαρίσματος, η επιλογή του γκρίζου ενίσχυσε έστω και λίγο την ορατότητα του συγκεκριμένου μαλλιού, ενώ ενισχυτικά λειτούργησε το γεγονός ότι τα μοντέλα με τις περούκες δεν ήταν διαφορετικά ντυμένα από τα υπόλοιπα -φορούσαν μαλακά knit sets, ένα γκρι oversized παλτό αλλά και μία κοραλί φούστα με ψηλά κοψίματα.
Ίσως, ωστόσο, ο πρωτοβουλία του Anderson να μην είχε κάνει τόση αίσθηση αν δεν είχε προηγηθεί το show της Batsheva, στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης.
Η σχεδιάστρια Batsheva Hay, είδε τη σχέση της με τη μόδα να αλλάζει όταν έκλεισε τα 40 (σήμερα είναι 42).
Μιλώντας σχετικά στους New York Times, η ίδια εξήγησε ότι μεγαλώνοντας τα ρούχα στις πασαρέλες άρχισαν να τις φαίνονται πολύ νεανικά, ενώ ένιωθε ότι θα μπορούσε να είναι μητέρα πολλών από των μοντέλων που περπατούσαν στα catwalks.
Έτσι, αποφάσισε να βγει στους δρόμους της Νέας Υόρκης, σε ένα παραδοσιακό «κυνήγι ταλέντων» και να αναζητήσει γυναίκες για να περπατήσουν στο Fall/Winter 2024 show της με μια προϋπόθεση: έπρεπε να είναι όλες άνω των 40.
Έτσι, το show της έκανε τη διαφορά, με το μεγαλύτερο ηλικιακά μοντέλο να είναι 67 ετών και τις γυναίκες που περπάτησαν να ενσαρκώνουν μια ανάσα συμπερίληψης στη mainstream μόδα.
Στη συζήτηση της ηλικιακής συμπερίληψης δεν είναι μάλλον δόκιμο να συμπεριλαμβάνουμε τα χρυσά μοντέλα των 90s όπως η Σίντι Κρόφορντ και η Ναόμι Κάμπελ, αφού εκείνες παραμένουν (θριαμβευτικά, και μας αρέσει πολύ) σε έναν χώρο στον οποίο μπήκαν πριν καν ενηλικιωθούν.
Όπως εξήγησε και το plus size μοντέλο Paloma Elsesser, που κέρδισε τον τίτλο του Μοντέλου της χρονιάς, στο The Cut, δεν αρκεί η βιομηχανία να ανοίγει τις πόρτες της σε ένα ή δύο μοντέλα μεγαλύτερης ηλικίας, ένα ή δύο μοντέλα plus size, αν μετά πρόκειται να την κλείσει σε όλα τα υπόλοιπα.
Η ουσιαστική ορατότητα και η συμπερίληψη έρχεται όταν κάτι αποκτά τον χώρο που του αναλογεί, αλλιώς μιλάμε για εξαιρέσεις.
Τα τελευταία χρόνια τόσο οι οίκοι όσο και τα highstreet brands έχουν επιλέξει για πρόσωπα σε καμπάνιες τους γυναίκες άνω των 40.
Ωστόσο, ο κανόνας παραμένει ο εξής: εξαιρετικά νέα και εξαιρετικά αδύνατα μοντέλα σε μια συντριπτική πλειοψηφία. Είναι ικανές τέτοιες σποραδικές πρωτοβουλίες να αλλάξουν το τοπίο προς μια «μόδα για όλους»;
