Για πολλά χρόνια στην κινηματογραφική βιομηχανία κυκλοφορούσε ένας θρύλος: πως όποιος παίξει τον Ιησού, θα καταστραφεί η καριέρα και η ζωή του.
Αυτή η φήμη ξεκίνησε επειδή κάποιοι ηθοποιοί, που ανέλαβαν τον συγκεκριμένο ρόλο, στη συνέχεια είχαν μια σειρά από ατυχίες και δραματικά γεγονότα, ενώ άλλοι εγκατέλειψαν για πάντα την υποκριτική. Αυτός όμως δεν είναι ο κανόνας, καθώς αρκετοί διακεκριμένοι καλλιτέχνες, όπως ο Μαξ φον Σίντοφ, ο Γουίλεμ Νταφόε, ή ο Χοακίν Φοίνιξ ερμήνευσαν τον Χριστό με επιτυχία, χωρίς να πάθουν απολύτως τίποτα.
Τι συνέβη όμως στον Ρόμπερτ Πάουελ, τον άνθρωπο που πρωταγωνίστησε στην πιο διάσημη μεταφορά των Παθών του Ιησού με την υπογραφή του Φράνκο Τζεφιρέλι, που συνήωθς προβάλλεται αυτές τις μέρες από τους δέκτες μας;
Ξανθός, με γαλάζια μάτια και ήρεμη μορφή, ο Πάουελ ενσάρκωσε την εικόνα του δυτικού κόσμου για τον Ιησού, πράγμα που όπως έχει αποδειχτεί δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Κι όμως πολλοί ακόμα και σήμερα ταυτίζουν με τη δική του μορφή τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, ο οποίος ήταν μάλλον μελαχρινός.
Ο Βρετανός ηθοποιός πάντως στα 31 του χρόνια έδωσε μια υποδειγματική ερμηνεία, κάνοντας μέχρι και τον Πάπα δώσει την έγκριση – και την ευλογία του- για τη σειρά. Στην αρχή, όταν ο Τζεφιρέλι του πρότεινε αυτό τον ρόλο, ο Πάουελ ήταν διστακτικός. «Όταν κλήθηκα να υποδυθώ τον Ιησού, ήμουν τριάντα ενός ετών και ομολογώ ότι μέχρι τότε δεν είχα κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη θρησκεία και καμία απολύτως γνώμη για τον Χριστό. Τώρα, ύστερα από εννιά μήνες γυρισμάτων σε επιβλητικά τοπία του Μαρόκου και της Τυνησίας, μπορώ να πω ότι πραγματικά πιστεύω στον Ιησού, ακόμη και αν δεν πηγαίνω τακτικά στην εκκλησια», είχε δηλώσει ο ίδιος χαρακτηριστικά.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ»:
Ο Τζεφιρέλι, έχοντας μάλιστα την υποστήριξη του ποντίφικα, που τότε ήταν ο Πάπας Παύλος ΣΤ’, έβαλε μπροστά το μεγαλόπνοο σχέδιό του τα Χριστούγεννα του 1973. Αρχικά, ο Ιταλός παραγωγός Lew Grade ήθελε τον περίφημο Σουηδό σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Τελικά όμως, κατέληξε στον πιο συμβατικό κινηματογραφικά Τζεφιρέλι, ο οποίος είχε ήδη αναγνωριστεί καλλιτεχνικά με τις διασκευές των σαιξπηρικών έργων «Το ημέρωμα της στρίγγλας» (1966) και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» (1968).
Ο Grade είχε σκεφτεί για τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον Ντάστιν Χόφμαν ή τον Αλ Πατσίνο, αλλά γρήγορα άλλαξε γνώμη θεωρώντας πως και οι δύο ήταν ήδη πολύ γνωστοί και δύσκολα το κοινό θα τους ταύτιζε με τον Ιησού. Τότε, η σύζυγός του του πρότεινε έναν Βρετανό ηθοποιό, που είχε δει μόλις σε μια σειρά του BBC, το ««Jude the Obscure», κάποιον Ρόμπερτ Πάουελ.
Ο Τζεφιρέλι σκέφτηκε να τον περάσει από οντισιόν για τον ρόλο του Ιούδα, όταν όμως τον συνάντησε από κοντά, είδε κάτι στα μάτια του, που τον έκαναν να τον δοκιμάσει για τον Ιησού. Ο Πάουελ ντύθηκε λοιπόν στα γρήγορα με τον μανδύα, του φόρεσαν και μια ψεύτικη γενειάδα και παρουσιάστηκε μπροστά στην κάμερα του μεγάλου Αρμάντο Νανούτσι. Όλοι έμειναν άναυδοι. Η βοηθός ενδυματολόγου έκανε αμέσως τον σταυρό της, λέγοντας «Ω, Θεέ μου!», αναγκάζοντας τον Τζεφιρέλι να παρατηρήσει: «Ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω;» Ειδική μέριμνα δόθηκε και στο μακιγιάζ του: του έβαλαν σκούρο μπλε eyeliner στο πάνω βλέφαρο και λευκό eyeliner στο κάτω, κάνοντας ακόμα πιο διαπεραστικό το γαλάζιο βλέμμα του.
