Το διαχρονικό ταγιέρ, εμβληματικό σύνολο των ‘50s, παίρνει νέα μορφή στις πασαρέλες των μεγάλων οίκων και επανεμφανίζεται στις καθημερινές εμφανίσεις των χολιγουντιανών stars.
Συνδεδεμένο περισσότερο με μία comme il faut, συντηρητική αισθητική το skirt suit, αυτή την περίοδο θεωρείται μία πιο κομψή εναλλακτική officewear, ισορροπώντας τέλεια για από το πρωί μέχρι το βράδυ με μερικές έξυπνες προσθήκες.
Ποια είναι όμως η ιστορική του προέλευση;
Το γνωστό μας σετ με σακάκι και φούστα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1900 από τον αγγλικό οίκο John Redfern σαν μία νέα εκδοχή αθλητικής ένδυσης. O Bρετανός ράφτης Redfern ξεκίνησε να σχεδιάζει εφαρμοστά σακάκια και φούστες για τις κυρίες της υψηλής κοινωνίας, που έπαιρναν μέρος σε αγώνες ιστιοπλοΐας της Ρεγκάτα, στην γενέτειρά του, την Cowes, μία μικρή παραθαλάσσια πόλη. Καθώς ο πρίγκιπας Εδουάρδος και η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα είχαν ιδιαίτερη αδυναμία στους αγώνες με σκάφη, η προσέλευση στην περιοχή έγινε ακόμα εντονότερη.
Έτσι, οι ανθεκτικές, αδιάβροχες δημιουργίες του Redfern σε ναυτικό μπλε, από λεπτό καρό τουιλ μετά τη δημοσίευση εικόνων τους στο περιοδικό The Queen αναγνωρίστηκαν επίσημα και έγιναν καθ’ όλα περιζήτητες. Άρχισαν να υιοθετούνται ευρέως από Αμερικανίδες κληρονόμους και Γαλλίδες αριστοκράτισσες, συστήνοντας πλέον, το στιλ “à l’Anglaise” και μεταμορφώνοντας την μικρή επιχείρηση του Redfern σε οίκο πολυτελών αθλητικών ενδυμάτων, διεθνούς απήχησης.
Το 1925, η Coco Chanel, με την προτίμησή της στις λιτές γραμμές, που απελευθερώνουν το σώμα της γυναίκας, χωρίς περιττά στολίδια και εντυπωσιασμούς σχεδίασε τη δική της εκδοχή, που πλέον στη συνείδηση όλων είναι και το συνώνυμο του όρου deux-pièces. Η παρατήρηση των χαλαρών εμφανίσεων, του τότε, σύντροφού της Δούκα του Γουέστμινστερ σε αθλητικούς αγώνες, αποτέλεσε έμπνευση για το κοστούμι της από σκωτσέζικο τουίντ ύφασμα. Μία τολμηρή για την εποχή της πρόταση, που έπαιξε με τα όρια των αναπαραστάσεων του θηλυκού και του αρσενικού.
Η είσοδός του στην υψηλή ραπτική και η μετεξέλιξή του σε επιλογή για βραδινές εξόδους ξεκίνησε από την Jeanne Lanvin το 1934, για να καθιερωθεί από τον Christian Dior. Ο Dior μέσα από το New Look και το “Bar Suit” το 1947 πρότεινε μία νέα σιλουέτα γεμάτη πολυτέλεια και πλούσια υφάσματα. Μία πρόταση που αναπτέρωσε το ηθικό των γυναικών, φέρνοντας ξανά στο επίκεντρο την ανάγκη για ομορφιά και τοποθετώντας το Παρίσι στην κυρίαρχη θέση της απόλυτης πρωτεύουσας της μόδας. Το εφαρμοστό σακάκι και η κλος φούστα Corolla με τους φαρδείς κυματισμούς της, που προσομοίαζε σε ένα ανεστραμμένο ανοιχτό άνθος τουλίπας, υπενθύμισε στις γυναίκες την αγάπη για τη μόδα, μετά το πέρας της φρίκης του πολέμου.
Επιστρέφοντας στο σήμερα, πέρα από το εμβληματικά σύνολα της Chanel, που παρουσιάζονται σταθερά σε κάθε κολεξιόν του οίκου, ο Anthony Vaccarello για τον Saint Laurent, ανέδειξε μία περισσότερο tomboy πλευρά με αυστηρές γραμμές και τονισμένους ώμους, κρατώντας τον vintage αέρα του μήκους της φούστας, ελάχιστα πάνω από το γόνατο.
Κάνοντας scroll σε σελίδες που παρουσιάζουν τις εμφανίσεις διασημοτήτων εντοπίζουμε αυτό το γνώριμο look σε αμέτρητες παραλλαγές. η Natalie Portman έκανε πιο ανάλαφρο το “combo”, επιλέγοντας να το συνδυάσει με ένα casual λευκό t-shirt και πλατφόρμες. Η Rosie-Huntington-Whiteley, πιστή στο quiet luxury και στην αδιαμφισβήτητη κομψότητα του total white, το συνδύασε με sleek σινιόν, τα δυναμικά aviator γυαλιά της και παράταιρα flats Chanel ανατομικού στιλ… H γαλαζοαίματη Σαρλότ Κασιράγκι του Μονακό, δεν αποχωρίστηκε το παραδοσιακό Chanel ταγέρ της με απλικέ κεντημένα λουλούδια και Barbiecore αξεσουάρ σε τόνους του ροζ. Ενώ, η Amal Alamuddin κράτησε τις corporate καταβολές της, επιλέγοντας ένα σετ με κοντομάνικο σακάκι και φούστα κολεγιακού τύπου με πιέτες, προτείνοντας ένα πιο αυστηρό school-girl ensemble.
Οι «αναγνώσεις» του συνεχείς... Σημασία έχει ότι ανατρέχοντας τις δεκαετίες, το deux-pièces, κάθε σεζόν παραμένει διαχρονικά επίκαιρο.
