Η αξία του χειροποίητου, της μαεστρίας των αυθεντικών ανθρώπων στις μικρές τοπικές κοινωνίες, που επιβιώνει ακόμα, αναδεικνύεται ξανά από την καλλιτεχνική διευθύντρια του Οίκου Dior, που μετά την Αθήνα, τη Σεβίλλη και τη Βομβάη, επέλεξε την πόλη του Μεξικού για να τιμήσει την πλούσια πολιτιστική του κληρονομιά.
Η συλλογή παρουσιάστηκε στην καρδιά της πόλης, στο Colegio de San Ildefonso, ένα Κολλέγιο Ιησουιτών του 16ου αιώνα, βαθιά πνευματικό χώρο που, αντανακλά τις αρχές του Μεξικάνικου ρεαλισμού, αφού εκεί γνωρίστηκε η Φρίντα Κάλο στα 18 της χρόνια με τον μεγάλο καλλιτέχνη, μέντορα και μετέπειτα σύζυγό της, Ντιέγκο Ριβιέρα.
Η αγάπη για τη Φρίντα Κάλο είναι παλιά υπόθεση, αφού μια έκθεση αφιερωμένη σε εκείνη ήταν η πρώτη που επισκέφθηκε η σχεδιάστρια σαν φοιτήτρια στην Ιταλία, θαυμάζοντας το πώς πάντρευε στοιχεία που υπέρβαιναν τις συμβάσεις του φύλου, τις επιρροές από την Ευρώπη και την παράδοση της πατρίδας της, διατηρώντας ατόφια την προσωπική της ταυτότητα.
Το ενδιαφέρον αυτό πυροδοτήθηκε ακόμα περισσότερο για την Chiuri, όταν το περασμένο φθινόπωρο επισκέφθηκε στο Palais Galliera μία έκθεση με την προσωπική συλλογή ενδυμάτων της πιο ιδιαίτερης γυναίκας ζωγράφου του 20ου αιώνα, που παρέμεινε καλά κρυμμένη για 50 χρόνια.
Το show άνοιξε με μία παραδοσιακή μπάντα μαριάτσι που τραγούδησε το «Αξίζεις μια αγάπη» με μοντέλα όλων των εθνικοτήτων να κάνουν την εμφάνισή τους με έντονα τονισμένα φρύδια και τα μαλλιά πλεγμένα στις χαρακτηριστικές πλεξούδες quezquemetls της Κάλο με ένα κόσμημα της πεταλούδας στερεωμένο στο πίσω μέρος της κεφαλής.
Η πεταλούδα «Papilionidea» σαν επαναλαμβανόμενο μοτίβο στη συλλογή σε καρφίτσες, ζώνες και περιδέραια, είχε έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, καθώς συναντάται τόσο σε πολιτισμούς της Μεσογείου όσο και της Μεσοαμερικής, εκφράζοντας τη μεταμόρφωση της ψυχής, την εξέλιξη και την ελευθερία, ή ακόμα, σύμφωνα με παλιούς μύθους, τις αιθέριες, ανώτερες συνοδοιπόρους των θεών που καταφτάνουν στα νέα εδάφη της Αμερικής που τους συνοδεύουν στην εξερεύνηση. Ευτυχής σύμπτωση μάλιστα, είναι ότι σαν κόσμημα, βρέθηκε στο ιστορικό αρχείο του Dior σε ένα παλιό σχέδιο του Andrée Brossin de Méré και αναπαράχθηκε πιστά.
Αυτός ο ύμνος αγάπης της σχεδιάστριας προς το Μεξικό, μέσα στη συλλογή έγινε διακριτός μέσα από λεπτομέρειες, όπως τα κεντημένα γιλέκα σε στιλ charro, οι καουμπόικες μπότες, τα μάλλινα υφάσματα, οι κεντημένες τουνίκ gaban με φαρδιά μανίκια, οι φαρδίες χορευτικές φούστες jalisco, το βελούδο και οι παλιές δαντέλες, τα κοστούμια τριών κομματιών, ή μια φρέσκια ανάγνωση στο φαρδύ ροζ φόρεμα, που φορά η Κάλο στις αυτοπροσωπογραφίες της.
