Αλλο ένα βράδυ που ο Παύλος μου το ζήτησε γιατί δεν αισθανόταν καλά και ξέρω ότι είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλούς γονείς.
Για τη βρεφική περίοδο υπάρχουν δύο άκρως αντίθετες θεωρίες. Όμως, τι γίνεται όταν μεγαλώνει; Πώς το σταματάς…Όταν ο Παύλος ήταν μικρός μού είχαν προτείνει να διαβάσω το best seller «Κοιμήσου παιδί μου», δεν το έκανα.
Σαφέστατα ενημερώθηκα για τον «μηχανισμό» που ακολουθείται, αλλά διάβασα κι άλλες θεωρίες σχετικά με την ανάπτυξη του παιδιού κι αποφάσισα να ακολουθήσω την τακτική «προσπαθώ να αγαπήσει το κρεβάτι του».
Οι πρώτοι μήνες που πήγε στο δωμάτιο του, ήταν εφιαλτικοί…Ο ύπνος άρχισε να στρώνει και να κοιμάται ολόκληρο βράδυ στο κρεβάτι του μετά τον 1,5 χρόνο, όταν του βγάλαμε τα κάγκελα από την κούνια. Αισθανόταν καταπιεσμένος κι αποκλεισμένος από τον κόσμο μας, βάζοντας τον εκεί…
Πλέον στα 3 του, κοιμόταν το 90% των φορών συνεχόμενα στο κρεβάτι του και μπορεί να έρχόταν σε εμάς μετά τις 7.30 το πρωί. Υπάρχουν αυτοί που ισχυρίζονται πως το παιδί κακομαθαίνει όταν κοιμάται με τους γονείς του. Κανένα παιδί δεν κακομαθαίνει όταν καλύπτονται υπαρκτές του ανάγκες. Αντίθετα, νιώθει ασφάλεια που κάποιος ανταποκρίνεται σε αυτήν την αυθεντική και βασική του ανάγκη.
