H Έλενα θυμάται την ημέρα που ο γιος της διαγνώστηκε και μοιράζεται την συγκλονιστική εμπειρία της μέχρι σήμερα.
Ήταν 22 Μαρτίου του 2014, όταν ο 6χρονος τότε, γιος μου, διαγνώστηκε με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1. Αυτό που θυμούνται όλοι από μένα, ήταν «η μαμά που έκλαιγε όλη μέρα».
Αυτό που δε θα ξεχάσω εγώ ποτέ, ήταν εκείνη η εβδομάδα στο Αγία Σοφία, που μας άλλαξε για πάντα τη ζωή. Σοκ, απελπισία και αγωνία, ήταν αυτά που ένιωσα για την πάθηση, που όλοι γνωρίζουμε γενικά, αλλά ποτέ δεν μπήκαμε στον κόπο να γνωρίσουμε καλύτερα μέχρι να μας χτυπήσει την πόρτα.
Όταν το παιδί, με ρώτησε «γιατί μαμά βρίσκομαι στο νοσοκομείο;», του έφτιαξα μία ιστορία: «Αγάπη μου, εσύ είσαι βασιλιάς και το σώμα σου είναι το βασίλειο σου. Τα όργανα που το αποτελούν είναι οι υπηρέτες σου. Όμως, κάποιοι από αυτούς τους υπηρέτες δεν είναι τόσο …εξυπηρετικοί. Ας πούμε σε σένα, ένα όργανο που λέγεται πάγκρεας, είναι ένας υπηρέτης που είναι λίγο τεμπέλης και λίγο γκρινιάρης και δεν αγαπάει και τόσο, την φίλη του, την πριγκίπισσα Ινσουλίνη, που μένουν μαζί.
Όμως, επειδή η πριγκίπισσα Ινσουλίνη είναι απαραίτητη και στο πάγκρεας και στο βασίλειο σου, έρχεται στο σώμα σου με ένα πύραυλο- αυτήν την πενούλα. Η πριγκίπισσα ινσουλίνη θα είναι πια η φίλη μας».