Παλιά οι άνθρωποι συνήθιζαν να βγαίνουν για χορό. Με τα χρόνια όμως, η κοινωνική αυτή συνήθεια φαίνεται πως ξεχάστηκε και τη δεκαετία του ’90 μόνο η νεολαία χόρευε ξέφρενα στα κλαμπ, που τότε ανθούσαν. Με την κρίση όμως η μόδα αυτή πέρασε κι έτσι πια οι έξοδοι περιορίστηκαν σε ένα χαλαρό ποτό. Μέχρι που οι Έλληνες ανακάλυψαν το αργεντίνικο τάνγκο.
Σώματα που στροβιλίζονται σε υπέροχες φιγούρες, έντονος ερωτισμός και φυσικά απαράμιλλο στυλ: τι άλλο να θέλει ένας άνθρωπος για να ξεχάσει λίγο την γκρίζα καθημερινότητά του;
Το Αργεντίνικο ταγκό γεννήθηκε στους δρόμους του Μπούενος Άιρες. Στα μέσα του 1800, οι αφρικανοί σκλάβοι της περιοχής συγκεντρώνονταν και εκφράζονταν μέσω αυτού του χορού – μάλιστα λέγεται ότι αρχικά χορευόταν αποκλειστικά από άντρες, λόγω του ότι θεωρούταν αρκετά προκλητικός. Αργότερα υιοθετήθηκε από τα κορίτσια των οίκων ανοχής, που γήτευαν τους πελάτες τους μέσα από τον αισθησιασμό τους.
Όταν το 1880 εμφανίστηκε το μπαντοντεόν, ένα νέο μουσικό όργανο στην ευρωπαϊκή κοινότητα, τότε άρχισαν να γράφονται τραγούδια με πολύ ιδιαίτερους στίχους, σαν μικρές ιστορίες, που σημάδεψαν την εξέλιξη του είδους και έδωσαν στο τάνγκο το κύρος που του έλειπε. Κι έτσι γρήγορα απέκτησε φανατικούς οπαδούς σε όλη την Ευρώπη. Η μουσική τω των τάνγκο είναι εξαιρετική και πολλοί μεγάλοι συνθέτες έχουν γράψει περίφημα κομμάτια, που θα σας συγκινήσουν βαθιά.
Πρόκειται για έναν χορό κοινωνικό, όποτε στην Ελλάδα της κρίσης βρήκε το κοινό του, ως μια διέξοδο στη μοναξιά. Άλλωστε «It always takes two to tango». Σταδιακά όμως και κυρίως χάρη στην αφοσίωση των τανγκιέρων , η χώρας μας απέκτησε τη δική της τάνγκο σκηνή, που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.
Πώς χορεύεται;
Δεν απαιτούνται ειδικές δεξιότητες για να μάθεις να χορεύεις, αν δεν σε ενδιαφέρει να γίνεις επαγγελματίας του είδους. Πρόκειται για έναν χορό που δημιουργείται πάνω σε συγκεκριμένα μοτίβα και φιγούρες. Ο καβαλιέρος κατά βάση αυτοσχεδιάζει πάνω στο ρυθμό- γι’ αυτό είναι και πιο δύσκολο για τους άντρες να μάθουν τάνγκο- και η ντάμα ακολουθεί. Οπότε, κάθε φορά ο χορός δημιουργείται πάνω στην πίστα και κανείς δεν μοιάζει με τον άλλον. Η μεγάλη τέχνη έγκειται στην ικανότητα του καβαλιέρου πρωτίστως να ακολουθεί το ρυθμό. Εκείνος κυρίως οδηγεί, η ντάμα ακολουθεί και κάνει τις περισσότερες φιγούρες. Ο καβαλιέρος αποφασίζει κάθε επόμενη κίνηση του ζευγαριού και την επικοινωνεί στην ντάμα μέσω της αγκαλιάς. Η μία κίνηση γεννάει την επόμενη: σκεφτείτε το σαν έναν χορευτικό διάλογο, που διαρκεί όσο και η μουσική.
Ο χορός αυτός χορεύεται καρδιά με κάρδια, ή σε κλειστή αγκαλιά, όπως λέγεται. Είναι όμως αρκετά δύσκολος έτσι, όποτε για τους αρχάριους ενδείκνυται περισσότερο η ανοιχτή αγκαλιά, που μοιάζει με το ευρωπαϊκό ταγκό.
Πού να μάθεις;
Υπάρχουν ειδικές σχολές, εξειδικευμένες στο είδος. Μην εμπιστευτείτε τις σχολές χορού, που κάνουν τα πάντα, αν πραγματικά θέλατε να γνωρίσετε πώς είναι το αυθεντικό τάνγκο. Μπορείτε να πάτε με κάποιον φίλο σας, ή τον σύντροφό σας, και να είστε μόνιμα ζευγάρι. Αν πάλι κανείς δεν θέλει να σας ακολουθήσει, μην απογοητευτείτε , γιατί στα μαθήματα θα βρείτε πολλούς καβαλιέρους. Επίσης μπορείτε να κάνετε και κάποια ιδιαίτερα μαθήματα, αλλά πέρα από το γεγονός ότι είναι πιο ακριβά, δεν θα σας δώσουν την ευκαιρία να δοκιμάσετε διάφορα στυλ, πριν βγείτε στην πίστα. Γενικά για τις ντάμες είναι πιο εύκολο και μπορείτε γρήγορα να είστε έτοιμες να χορέψετε δημόσια. Για τους καβαλιέρους χρειάζονται τουλάχιστον τρεις μήνες, για να μπορέσουν να κάνουν ένα σχετικά απλό αυτοσχεδιασμό.
Πού χορεύουμε τάνγκο;
Υπάρχου συγκεκριμένα μπαρ στην πόλη, που όλοι χορεύουν, ενώ διοργανώνονται και βραδιές τάνγκο , οι γνωστές μιλόνγκες. Μιλόνγκα επίσης ονομάζεται και ένα συγκεκριμένο μουσικό pattern, πιο γρήγορο, πιο εύθυμο, αλλά και πιο δύσκολο. Μην το διακινδυνεύσετε στην αρχή, γιατί άλλον θα μπερδευτείτε. Το τάνγκο μαθαίνεται κυρίως μέσα από την εξάσκηση. Τελευταία μιλόνγκες γίνονται και σε δημοσίους χώρους, ειδικά κατά τους θερινούς μήνες ή όταν ο καιρός είναι καλός, που δίνουν έναν ξεχωριστό αέρα στην πόλη.
Ο μόνος τρόπος για να μάθετε είναι να πηγαίνετε στα μέρη όπου όλοι χορεύουν και να λικνιστείτε στην πίστα. Μην ξεχνάτε πώς πάνω απ’ όλα το τάνγκο είναι συναίσθημα, όποτε αφεθείτε στο χρόνο και στο ρυθμό και νιώστε το.
Οι κανόνες του τάνγκο
Οι γυναίκες δεν ζητάνε ποτέ από τους άντρες να τις χορέψουν. Περιμένετε και πάντα κάποιος θα βρεθεί να σας τραβήξει στην πίστα. Ο καβαλιέρος δεν εγκαταλείπει την ντάμα του, αν δεν ολοκληρώσουν μαζί τρία κομμάτια. Και κυρίως, μην μιλάτε όσο χορεύετε.
Το στιλ
Μπορείτε γενικά να φορέσετε ό,τι θέλετε και δεν είναι απαραίτητο να αγοράσετε ειδικά ρούχα, που κοστίζουν αρκετά. Οι γυναίκες προτιμήστε άνετα παντελόνια ή φούστες ανοιχτές, κι όχι στενές, γιατί δεν θα μπορείτε να κινηθείτε. Το απολυτό αξεσουάρ βέβαια είναι τα τακούνια. Μπορείτε να χορέψετε και με φλατ παπούτσια, όχι όμως με πλατφόρμες, αλλά αν δεν βάλετε αυτό τα τόσο καλόγουστα και θηλυκά πέδιλα, έχετε χάσει όλη τη μαγεία.
Σε μια εποχή κρίσης πάντως σαν τη δική μας, το τάνγκο είναι μια παρηγοριά. Γιατί φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Ταυτόχρονα είναι και μια καλή άσκηση. Δεν γυμνάζει μόνο τα πόδια, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά όλο το σώμα, καθώς οι κινήσεις γίνονται από το κέντρο, όποτε απαιτεί μια πλήρη σωματική ενεργοποίηση.
Το βασικότερο όμως είναι ότι το τάνγκο είναι τρόπος έκφρασης. Δεν έχετε τίποτα άλλο να κάνετε, παρά να το απολαύσετε!
