Εχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για το πού βρίσκεται τελικά η «ευτυχία» και τι ακριβώς περιλαμβάνει αυτή η ανθρώπινη κατασκευή που για τον καθένα έχει διαφορετικό νόημα.
Οι προσεγγίσεις για εκείνη είναι πια τόσες και πολλές και διαφορετικές που καθίσταται σχεδόν αδύνατη η ταξινόμησή τους.
Είναι, τελικά, ένα σύνολο στιγμών χαράς ή κάτι παραπάνω; Τι είναι αυτό που μας απομακρύνει από το να την βιώσουμε; Καθηγήτρια του Harvard, -η Ashley Whillans-, δίνει την δική της ερμηνεία για την ευτυχία, αποκαλύπτοντας πώς μπορούμε να νιώσουμε καλύτερα στην καθημερινότητά μας -σσ. αυτό είναι, άλλωστε, το μοναδικό μας ζητούμενο.
Υπάρχει μια καθημερινή συνήθεια που «σαμποτάρει» την ατόφια χαρά: η απερίσκεπτη διαχείριση του -πολύτιμου- ελεύθερου χρόνου μας.
«Αυτοί που κάνουν την χειρότερη χρήση του χρόνου τους είναι αυτοί που παραπονιούνται για την έλλειψή του» έχει πει ο συγγραφέας, Ζαν ντε Λα Μπρυγιέρ. Ισχυεί.