O Albert Einstein είχε πει ότι «Δεν είναι ότι είμαι και τόσο έξυπνος. Είναι που μένω με τα προβλήματα περισσότερο», ο Αrthur Schopenhauer ότι «Η υψηλή νοημοσύνη κάνει έναν άνθρωπο αντικοινωνικό» και ο Γάλλος χειρουργός και βιολόγος, Alexis Carrel, ότι «Η ευφυΐα είναι σχεδόν άχρηστη για εκείνον που δεν έχει παρά μόνο αυτή»: στα λόγια τριών ανθρώπων της διανόησης, υπάρχει κάτι κοινό.
Η καλά κρυμμένη αλήθεια των αρνητικών συναισθημάτων στη ζωή των ανθρώπων με ανεπτυγμένη ευφυΐα. Των ανθρώπων που σκέπτονται πολύ. Πάρα πολύ.
Σίγουρα, στις οθόνες της ζωής παίζονται τρελά σενάρια, που μπορεί να ξεπερνούν κάποιες φορές την φαντασία. Στις οθόνες του μυαλού, όμως, μπορεί να παιχτούν σκηνές που απέχουν πολύ από την πραγματικότητα: σκέψεις που την περιπλέκουν και την κάνουν να φαίνεται κάτι πολύ δύσκολο.
Θα έλεγε κανείς ότι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος έχει περισσότερες δυνατότητες να ζήσει την ζωή που επιθυμεί και να επιτύχει, σε σύγκριση με ένα άτομο που μπορεί να μην στέκεται και πολύ στις καταστάσεις, να μην κάνει δεύτερες σκέψεις και σενάρια.
Οι έξυπνοι άνθρωποι έχουν κάποιες συνήθειες που δυσχεραίνουν την καθημερινότητά τους. Συνήθειες που δημιουργούν μια σχεδόν μόνιμη κατάσταση στρες.
Το να ξέρεις πολλά, είναι καλό. Το να νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα, όχι τόσο.
Ποιες είναι οι «κακές» συνήθειες των έξυπνων ατόμων;