5 κινήσεις για να διαχειριστείς τη μοναχικότητα σου:
1. Η μοναχικότητά μάς φαίνεται σημαντική γιατί προκαλεί πόνο. Υπάρχει μια αλήθεια που αγνοούμε: ο εγκέφαλός μας είναι φτιαγμένος για να δίνει σημασία σε οτιδήποτε επώδυνο κι επικίνδυνο. Γι’ αυτό και η μοναξιά δείχνει τόσο σημαντική, επειδή ο εγκέφαλος προσπαθεί να αντιληφθεί τί ακριβώς συμβαίνει. Φτιάχνει τότε θεωρίες για τη φύση του προβλήματος, όπως «μήπως ο κόσμος είναι κακός; Γιατί νοιώθω έτσι; μήπως δε με αγαπάει κανείς; Μήπως γιατί δεν αξίζω;» θεωρίες που μας μπερδεύουν και γιγαντώνουν μια κατάσταση που δεν έχει τόσο μεγάλη αξία από μόνη της. Δέξου το γεγονός της ύπαρξης του συναισθήματος και συνέχισε τη ζωή σου στο αύριο.
2. Γνώρισε την εθελοντική προσφορά έργου χωρίς να περιμένεις αναγνώριση. Ο Μενέλαος Λουντέμης έχει πει πολύ σοφά «Ήμουν λυπημένος που δεν είχα παπούτσια μέχρι που είδα κάποιον που δεν είχε πόδια». Ακούγεται ίσως άδικο αλλά ο πόνος και τα προβλήματα γύρω μας περισσεύουν, οπότε μια άμεση επαφή με τα προβλήματα άλλων αφενός θα αναδείξει την πραγματική φύση των δικών μας, αφετέρου θα τονώσει την αίσθηση αλτρουισμού και κοινωνικής προσφοράς, τα συνοδευτικά συναισθήματα των οποίων είναι πολύ, μα πολύ ευχάριστα. Εγωιστικό; Ίσως αλλά και με πολύ θετική επίδραση στη ψυχολογία μας.
3. Βρείς ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα. Το «κόλλημά» σου με τα κοινωνικά δίκτυα μπορεί να «βγει» σε καλό! Ψάξε και βρες άτομα ή ομάδες ατόμων που έχετε κοινούς προβληματισμούς ή ενδιαφέροντα κι εντάξου στις δυνάμεις τους! Κάνε το βήμα προς τη συντροφικότητα, αποφεύγοντας όμως τις θρησκευτικές ή κομματικές ομάδες, αφού προσμένουν περισσότερο να πάρουν παρά να δώσουν.
