Το λευκό κρυστάλλινο χέρι της θεάς, το καθάριο άγγιγμα της Ήρας. Και στο χέρι της, στην άκρη των λεπτών δαχτύλων της, ένα κρίνο.
Σμιλεμένο μέσα στο φως των αιώνων, παντοτινό σύμβολο της γυναικείας χάρης, το κρίνο, το αρχαίο λείριον, υπήρξε εξαρχής ένα ευγενές στοιχείο της μυθολογίας. Από τους ηλιακούς λωτούς της Αιγύπτου μέχρι τον Πρίγκιπα με τα Κρίνα και τις Γαλάζιες Κυρίες της Μινωικής Κρήτης, το ολόλευκο άνθος του κρίνου συνδέθηκε από τους Έλληνες με την Ήρα, την προστάτιδα θεά της γυναίκας και της γονιμότητας.
Σύμφωνα με τον μύθο, όταν γεννήθηκε ο Ηρακλής, ο Δίας θέλησε να τον κάνει αθάνατο. Γι' αυτό, όμως, έπρεπε να πιει γάλα θεϊκό. Ο Δίας μέθυσε την Ήρα, κι όταν αυτή αποκοιμήθηκε, έφερε τον Ηρακλή στο στήθος της. Όμως αυτή ξύπνησε, σηκώθηκε απότομα, και το γάλα της πετάχτηκε στον αέρα. Όσες σταγόνες έφτασαν πολύ ψηλά σχημάτισαν τον Γαλαξία, κι όσες έπεσαν στη Γη έγιναν κρίνα.