Πως επικοινωνούμε, με το λόγο, την γλώσσα του σώματος ,το μυαλό;

. Έχουμε αναπτύξει κώδικες, τους έχουμε εμπλουτίσει και προσαρμόσει στην σύγχρονη πραγματικότητά μας, έχουμε προσπαθήσει, πολύ είναι η αλήθεια, να καθιερώσουμε μεθόδους και πρακτικές που συμβάλλουν σε αυτή την κατεύθυνση. Από τους πιο απλούς, το σύνηθες format που μας βγάζει από την δύσκολη θέση, ξέρετε, το καλημέρα, όλα καλά, πάντα καλά μέχρι το πώς πέρασες weekends  και διακοπές. Ως εκεί όλα καλά. Πάμε στα δύσκολα τώρα, όταν πραγματικά χρειάζεται ή θέλεις να επικοινωνήσεις πιο ουσιαστικά με έναν άνθρωπο και συνειδητοποιείς ότι είναι άλυτος γρίφος, δεν σου αρκεί το τετριμμένο, δεν του αρκεί το τετριμμένο.

Έχεις δύο option, την απλή, παραιτείσαι της προσπάθειας, δεν βγαίνει άκρη, άστο καλύτερα, τα άστρα δεν βοηθάνε , έχει και πανσέληνο, οπότε ακινητοποιήσε, στην κυριολεξία, και λες άστο θα περάσει ανώδυνα ( νομίζεις). Έχεις και την άλλη, λες οκ, έχουμε μια πλούσια γλώσσα, δεν γίνεται κάποια διέξοδο θα προσφέρει, κάποια άκρη θα βρεθεί. Παρακάμπτουμε το εύκολο σενάριο, ότι κάποια μορφή επικοινωνίας θα επιτευχθεί, αφελής αντιμετώπιση, δεν υπάρχει, οπότε πάμε στους γρίφους που λέγαμε, τι θέλει να πεί ο ποιητής. Που στο λέει, αλλά σε λάθος timing, με λάθος τρόπο που σου χτυπάει καμπανάκια, δεν προάγει την κατάσταση. Εκεί εξαρτάται από αν θες ή δεν θες, αν πρέπει,  να επικοινωνήσεις με κάποιον, σε απλή καθημερινή βάση, όχι στην γλώσσα των ξωτικών. Αν θες το παλεύεις και ψάχνεις τους τρόπους.

 Με τον λόγο, την πιο απλή, καθιερωμένη από γέννησης του ανθρώπινου είδους γλώσσα, μορφή ανταλλαγής απόψεων και ιδεών ( λέμε τώρα), τον πιο ξεκάθαρο και to the point κώδικα. Απλά ελληνικά, σoυηδικά ή όποια άλλη γλώσσα μιλάτε. Αποτυγχάνετε (σιγά μην ήταν εύκολο, μιλάτε άλλη γλώσσα ή τοπική διάλεκτο) ποιο το επόμενο βήμα;

Η περιβόητη γλώσσα του σώματος, έχουν γραφτεί διατριβές και μελέτες για την αποκωδικοποίησή της, ξέρουμε τα βασικά. Σταυρώνεις τα χέρια , άμυνα, κάθεσαι κάπως σημαίνει κάτι, δεν κουνιέσαι, άβυσσος. Και να την επιστρατεύσεις και όχι, είναι συχνά loose loose situation, απορρίπτεται ως μη ενδεικνυόμενη, κάτι θα παρερμηνευτεί, κάτι θα παρεξηγηθεί ( άμα τρώγεσαι για αφορμές θα βρείς).

Επόμενη  αν και όχι least επιλογή, μήπως και επικοινωνήσεις με το μυαλό, στην όποια στρατόσφαιρα και αν κινείται αυτό. Πρωτίστως ψάχνεις την συχνότητα, δεν εκπέμπουμε όλοι στην ίδια, και αν την βρεις συμμετέχεις, συγχρονίζεσαι. Την καταλαβαίνεις, την τεστάρεις, και λες δόξα το θεό κάπως , όχι τίποτα σπουδαίο, βρήκαμε ένα κώδικα. Αμφίβολο, με παράσιτα, με παρεμβολές αλλά κάπου στεκόμαστε. Το δεχόμαστε και είμαστε και happy και νομίσαμε ότι ανακαλύψαμε την πυρίτιδα, αλλά κάπου, κάποιος θα καταλάβει λιγότερα ή περισσότερα από ότι ή ώρα και η στιγμή ευνοεί. Και που μπορεί, αν δεν πλαισιωθεί και από την λεκτική επικοινωνία να χαθεί, να πάρει άλλες κατευθύνσεις, συχνά, λάθος.

Περνάμε στο κεφάλαιο μάτια, είναι ίσως το εκφραστικότερο των υπολοίπων, το πιο αποκαλυπτικό, ενδείκνυται όμως ως καθοριστικό, σε επιλεκτικές και επιλεγμένες περιπτώσεις, όπου τα λόγια μπορεί και να είναι περιττά, να αφαιρούν ή να μην χρειάζονται και σε πρώιμα ή προχωρημένα στάδια. Δεν βοηθάει ιδιαίτερα όταν πρέπει να συνεννοηθείς στα βασικά με κάποιον που είναι απέναντι σου με πόζα (body language), σε περνάει γενεές δεκατέσερες και κρατάει τον λόγο για τον εαυτό του.      

Συμπέρασμα όλα χρειάζονται, παίζουν τον ρόλο τους, έχουν την συμμετοχή τους στο δύσκολο παιχνίδι επικοινωνίας με τους γύρω μας. Αν έπρεπε να διαλέξουμε, όσο τρελά γοητευτικό και αν είναι το παιχνίδι του μυαλού ή ελκυστική, ομιλητική έως αγαπησιάρικη,  η γλώσσα του σώματος ή αινιγματική, με πολλά υποστρώματα, παραπλανήσεις και αποπλανήσεις το eye contact, υπάρχει μάλλον σοβαρή αιτία  που ανακαλύφθηκε ο λόγος στην ανθρωπότητα, μην τον υποτιμούμε, ακόμη και όσοι δεν συνηθίζουμε να τον χρησιμοποιούμε. Η Gigi, όπως και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι, αυτοσχεδιάζουμε, πειραματιζόμαστε, δοκιμάζουμε τα δικά μας επικοινωνιακά coctail μπας και βγάλουμε άκρη…