To Condé Nast «ανακαλύπτει» τα Zαγοροχώρια -Θολωτά πέτρινα γεφύρια, επιβλητικά βουνά

Ο λόγος για τα ειδυλλιακά Ζαγοροχώρια, τα οποία έκλεψαν την καρδιά της δημοσιογράφου Sarah Souli. Μέσα από το ταξιδιωτικό της ρεπορτάζ, η ίδια σκιαγραφεί το πορτραίτο των γραφικών χωριών της Ήπειρου, καθώς αφηγείται την περιπλάνηση της στο «διαμάντι» της Βορειοδυτικής Ελλάδας.

Ξεκινώντας την εξιστόρηση της, η Σάρα αναφέρει: «Ανακάλυψα για πρώτη φορά αυτόν τον ονειρεμένο προορισμό πριν από επτά χρόνια, ταξιδεύοντας με τον τότε σύντροφό μου, ο οποίος είναι Έλληνας. Τολμήσαμε να πάμε στα Ζαγοροχώρια, ένα ακατέργαστο κομμάτι της Ηπείρου στην οροσειρά της Πίνδου, γνωστό για το σύμπλεγμα 46 παραδοσιακών πέτρινων χωριών. Περιπλανηθήκαμε ανάμεσά τους, περπατώντας πάνω από θολωτά πέτρινα γεφύρια και τσιμπολογώντας αρνίσια παϊδάκια σε γραφικές ταβέρνες. Η σχέση με τον πρώην σύντροφό μου τελείωσε, αλλά η ερωτική μου σχέση με την περιοχή συνεχίστηκε. Τον περασμένο Δεκέμβριο, αποφάσισα να επιστρέψω στην Ήπειρο -μόνη μου αυτή τη φορά».

Οι συγκινησιακά φορτισμένες περιγραφές της αρθρογράφου καθιστούν σαφές στον αναγνώστη το συναισθηματικό της δέσιμο με τον τόπο. «"Κάθε μέρα κοιτάμε αυτά τα βουνά", μου λέει ο Σπύρος Τσουμάνης από τη βεράντα του Astra Inn, του εστιατορίου και του ξενώνα του στο Πάπιγκο, "Και είναι σαν να τα βλέπουμε για πρώτη φορά". Είναι σούρουπο, και πίσω του η κορυφογραμμή της οροσειράς υψώνεται επιβλητική, με τις οδοντωτές κορυφές της να αντανακλούν το φως και το χρώμα του ουρανού. Κουκουλωμένοι για να προστατευτούμε από τον κρύο αέρα, παρακολουθούμε την όψη του βράχου καθώς παίρνει ένα λαμπερό πορφυρό κόκκινο χρώμα και στη συνέχεια να βαθαίνει σε ένα βελούδινο μαύρο.»

Στο άρθρο της, η δημοσιογράφος χαρτογραφεί λεπτομερώς μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες διαδρομές στην περιοχή των Ζαγοροχωριών. «Το επόμενο πρωί, επισκέπτομαι το Παπίγκο, το εντυπωσιακό χωριό που φημίζεται για τις βραχώδεις πισίνες του. Εκεί, το νερό που κυλάει από την κορυφή του βουνού έχει διαβρώσει την καρστική γεωμορφολογία της περιοχής, δημιουργώντας μια σειρά από φυσικές "βεράντες" και καταρράκτες. "Πρόκειται για έναν παράδεισο για πεζοπόρους", μου λέει ο Βασίλης Νασιάκος, ιδιοκτήτης του ξενώνα Saxonis Guesthouse, πίνοντας καφέ. Παρά τα σύννεφα που προμηνύουν βροχή, συνεχίζουμε την προγραμματισμένη πεζοπορία μας κατά μήκος του μονοπατιού Voidomatis Springs Trail».

«Μετά από μια σύντομη διαδρομή μέχρι το κοντινό χωριό Βίκος, ξεκινάμε την πορεία μας προς το παγωμένο γαλάζιο ποτάμι που διασχίζει το φαράγγι. Στην όχθη του ποταμού, εντοπίζω το υπεραιωνόβιο μοναστήρι της Παναγίας Σπηλιώτισσας και σκύβω μέσα από τις χαμηλές πόρτες του, ανακαλύπτοντας έκπληκτη ένα ακόμη εντυπωσιακό σύνολο ορθόδοξων τοιχογραφιών. Στη συνέχεια, καθόμαστε δίπλα στις πηγές, οι οποίες αναβλύζουν κάτω από τις ρίζες των δέντρων, και ξεφλουδίζουμε αργά τα μανταρίνια μας, μαζεύοντας δυνάμεις για την πεζοπορία της επιστροφής.»

«Φεύγω από το Παπίγκο τα ξημερώματα και οδηγώ λίγες ώρες νοτιοανατολικά στο Μεγάλο Δάσος του Μετσόβου. Χτισμένο στο παραδοσιακό στυλ της περιοχής, με επίπεδες ξύλινες στέγες και θολωτές οροφές, το θέρετρο το οποίο επισκέπτομαι βρίσκεται σκαρφαλωμένο στα βουνά με θέα το χωριό Μέτσοβο. Έχω κανονίσει να πάω για κυνήγι τρούφας με την ειδήμονα του «σπορ», Κατερίνα Νόλα και τα τρία σκυλιά της. Το κυνήγι τρούφας γίνεται με αστραπιαία ταχύτητα - πρέπει να κινηθείς γρήγορα για να αρπάξεις τα μανιτάρια πριν τα φάνε τα σκυλιά. Μαζεύουμε μια ντουζίνα πριν επιστρέψουμε στο εξοχικό της Nola για να απολαύσουμε μια σειρά πιάτων με βάση τη λεία μας: κρεμώδη ζυμαρικά, ψητό αγριογούρουνο με γκρατέν πατάτας και για επιδόρπιο, γιαούρτι και μέλι. Με αποχαιρετά χαρίζοντας μου ένα μπουκάλι λάδι τρούφας και μια λευκή τρούφα στο μέγεθος της γροθιάς μου».

«Το τελευταίο μου πρωινό, ξυπνάω με μια σκόνη χιονιού - το πρώτο της σεζόν. Οδηγώ προς το αεροδρόμιο κάτω από μια λευκή κουβέρτα σιωπής, αναλογιζόμενη τις σκηνές των τελευταίων ημερών. Τώρα μπορώ να πω ότι η Ήπειρος ανήκει μόνο σε μένα»

Δείτε φωτογραφίες από τα ειδυλλιακά Ζαγοροχώρια: