Κάθε καλοκαίρι τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου για τα ελληνικά τοπία όλο και πληθαίνουν. Αυτή τη φορά, η βρετανική Daily Mail αποθεώνει τα ελληνικά κρασιά σε πρόσφατο ταξιδιωτικό άρθρο της με τον δημοσιογράφο να δηλώνει μαγεμένος από τους αμπελώνες και τις ποικιλίες.
Μάλιστα, στην αρχή αναφέρει πως ήταν προκατειλημμένος και πίστευε ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε πλούσια κληρονομιά από τοπικές ποικιλίες. «Ανησυχούσα μήπως ήταν ένα δηλητηριασμένο δισκοπότηρο εμποτισμένο ρετσίνα. Αλλά φυσικά δεν ήταν έτσι. Ένας εντελώς νέος διονυσιακός κόσμος έχει ανοίξει πρόσφατα στην Ελλάδα, με αιχμή του δόρατος μια νέα γενιά οινοπαραγωγών που έχουν σκοπό να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο», γράφει χαρακτηριστικά ο James Henderson.
Η εμπειρία του Βρετανού δημοσιογράφου στους ελληνικούς αμπελώνες
Οι αμπελώνες και γενικότερα ο οινοτουρισμός είναι μια διασκεδαστική προσθήκη στα ταξίδια, ένα είδος κιγκλιδώματος για τις διακοπές με αυτοκίνητο, και οι διαδρομές που υπάρχουν στην Κρήτη, τα νησιά των Κυκλάδων, καθώς και στην ηπειρωτική χώρα, γύρω από την περιοχή της Μακεδονίας στα βόρεια και νότια της Πελοποννήσου, είναι πραγματικά μαγικές.
Ο δημοσιογράφος την DailyMail βρέθηκε στην χώρα μας στα μέσα Οκτωβρίου, αμέσως μετά τον τρύγο των σταφυλιών, απολαμβάνοντας πέντε γεμάτες ημέρες με καλό κρασί και βόλτες στην πόλη. Αφού βρέθηκε για λίγες ημέρες στην Αθήνα, επέλεξε να ταξιδέψει για δυο ημέρες στην όμορφη Πελοπόννησο και να επισκεφτεί την οινοπαραγωγική ζώνη της Νεμέας και της Μαντινείας. «Αποφασίσαμε να επισκεφτούμε δύο περιοχές που απέχουν ελάχιστα η μία από την άλλη. Την πρώτη στη Νεμέα, τη μεγαλύτερη περιοχή καλλιέργειας- τη δεύτερη νοτιότερα, στη Μαντινεία», σημειώνει.
Ο Χέντερσον γράφει στη συνέχεια για το οινοποιείο που επισκέφτηκε και τη γνωριμία του με τον οινοποιό. «Το Semeli Estate βρίσκεται σε ένα υπερσύγχρονο κτίριο με υπέροχη θέα. Οι κρύες νύχτες σε αυτό το υψόμετρο σε συνδυασμό με τις καυτές ημέρες, το ασβεστολιθικό έδαφος και ο αέρας που έρχεται από τον Κορινθιακό κόλπο, όλα ωφελούν τα σταφύλια.
Το οινοποιείο, με τις σειρές από ατσάλινες δεξαμενές και τα λάστιχα σαν φίδια, είχε αυτή τη φρέσκια μυρωδιά της οινοποίησης - μερικά σταφύλια βρίσκονταν στο τελικό στάδιο της ζύμωσης. Από μια δοκιμή, είναι σαφές ότι οι γεύσεις έχουν εδραιωθεί ακόμη και σε αυτό το πρώιμο στάδιο, και στη συνέχεια είναι θέμα διατήρησης και ανάπτυξής τους. Ακολουθήσαμε τη διαδικασία της βαρύτητας μέχρι τα κελάρια, όπου οι εσοδείες ωρίμαζαν σε δρύινα βαρέλια. Κραδαίνοντας μια τεράστια σύριγγα, ο οινοποιός Γιάννης Φλεριανός τράβηξε περισσότερα για να τα δοκιμάσουμε».
Και συνεχίζει εντυπωσιασμένος: «Κάποτε, το ελληνικό κρασί ήταν οικογενειακή υπόθεση, πατημένο από αμπελώνες μισού στρέμματος και σερβιριζόμενο σε μικρά ποτήρια, καθώς τα ψηλά μπορούσαν να ανατραπούν κατά τη διάρκεια της μεταφοράς σε δίσκο. Όχι όμως τώρα. Το εστιατόριο στο Semeli έχει μια μοντέρνα αίσθηση, με δάπεδα από γυαλισμένο μπετόν και τοίχους στιλβωμένους με χαλκό και χρυσό. Ενα κρασί του κτήματος σερβιρίστηκε στα ποτήρια μας. Το λευκό του Thea, που αντικατοπτρίζει κυριολεκτικά το τοπίο, είναι απολαυστικό, οπότε φέραμε ένα μπουκάλι και στο σπίτι».
Στη συνέχεια εξηγεί τι πιστεύει ότι συνέβαλε στην αναγέννηση του ελληνικού κρασιού. Κατά τον ίδιο, από τη δεκαετία του 1980, οι οινοποιοί σπουδάζουν και εργάζονται στο εξωτερικό, επιστρέφοντας στη χώρα τους με τεχνικές για τη βελτίωση της οινοποίησης. Η ώθηση αυτή, λοιπόν, θεωρεί ότι έχει κάνει τους Έλληνες που ταξιδεύουν στο εξωτερικό να επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη με περισσότερες γνώσεις.
Επιπλέον, η Αθήνα έχει πολλά εστιατόρια και μπαρ. Με τις ταβέρνες να μην είναι πλέον η μόνη επιλογή, οι θαμώνες θέλουν καλό κρασί με εκλεπτυσμένο φαγητό, και έτσι το «φαινόμενο της Προβηγκίας» έχει οδηγήσει σε ελαφρύτερα ροζέ από την παραδοσιακά πιο σκούρα ελληνική εκδοχή.
Επόμενος σταθμός του δημοσιογράφου ήταν προς το Ναύπλιο και το κτήμα που βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη. Ο λόγος για το Κτήμα Σκούρας που ξεκίνησε το 1985 και σήμερα παράγει 800.000 φιάλες ετησίως. «Μετά την ξενάγησή μας, εμφανίζεται ο Δημήτρης Σκούρας. Σπούδασε οινολογία στη Γαλλία και φέρνει μια νεανική ενέργεια για το μέλλον του αμπελώνα, συνεισφέροντας τα δικά του κρασιά. Αλλά είναι ξεκάθαρος για τη φιλοσοφία της οικογένειάς του να το κρατήσει "όπως πρέπει να είναι". "Το Chardonnay έρχεται από παντού τώρα", προσθέτει. 'Θέλουμε να δημιουργήσουμε κρασί με αίσθηση του τόπου'».
Το επόμενο πρωί ανηφόρισε για τη δεύτερη αμπελουργική περιοχή, τη Μαντινεία. «Είναι η πατρίδα του αρωματικού μοσχοφίλερου, μερικά από τα οποία ζυμώνονταν ακόμη όταν φτάσαμε στον αμπελώνα Σπυρόπουλος. Εδώ, η αμπελουργός Χριστίνα Σπυροπούλου έχει αναπτύξει ένα βιοδυναμικό κτήμα - παράγοντας φυσικά, βιολογικά κρασιά, ενθαρρύνοντας τα έντομα και τη χλωρίδα γύρω από τα αμπέλια».
Και δεν έμεινε μόνο σε αυτό. «Νοτιότερα, εκεί όπου οι πεδιάδες μετατρέπονται σε λόφους, βρίσκεται το Κτήμα Δρυόπη (tselepos.gr/ktima-driopi). Ο "master στο μοσχοφίλερο", Γιάννης Τσελεπός, έφτασε εδώ το 1989 και από τότε έχει φυτέψει αμπελώνες. Το κρασί του είναι διάσημο για την υψηλή οξύτητα και τη γεύση εσπεριδοειδών».
«Ήταν όλα τα κρασιά που ήπιαμε νόστιμα;», αναρωτιέται στο τέλος ο δημοσιογράφος της DailyMail. Και απαντά «κάποια τα αισθανόμασταν λίγο αιχμηρά, άλλα ήταν λεπτά. Αλλά τα ελληνικά κρασιά δεν είναι πια ξιδάτα για να ντύσουν μια σαλάτα», σχολιάζει. «Θα βρείτε αρκετά λευκά δροσερά σε wine bar, και πολλά όμορφα κόκκινα για να ενισχύσουν ένα καλό γεύμα», καταλήγει.
