Επισκέφθηκα τη Βαρκελώνη μετά από πρόσκληση μιας πολύ αγαπημένης φίλης μου, της Λόττε, που ζει εκεί τα τελευταία τρία χρόνια. Πήγα κυρίως για να την δω και να κάνω ένα ταξίδι αναψυχής σε μια περίοδο που έχω ανάγκη να κάνω πράγματα για μένα.
Η πόλη, αν και βορειότερα της Αθήνας, έχει παρόμοια γεωγραφία.
Είναι παραθαλάσσια, περιτριγυρισμένη από βουνά, αλλά σε αντίθεση με την Αθήνα, πολεοδομικά ‘κοιτά’ προς το θαλάσσιο μέτωπο. Δεν έχει του γυρίσει την πλάτη, όπως η δική μας πόλη..
Οι Βαρκελωνέζοι είναι θαλασσινοί, όπως εμείς. Η θέα στη Barceloneta είναι πολύ οικεία. Κότερα, ιστιοπλοϊκά, γλάροι. Νομίζεις ότι είσαι στο Φλοίσβο…
Κι αν η Αθήνα μόλις ξεκινά την ‘καριέρα’ της ως τουριστικός προορισμός και ορόσημο (από αυτές που οι Instagramers θέλουν να επισκεφθούν έστω για μια μέρα και να πουν ‘been there, done that’), η Βαρκελώνη είναι τουριστικός βετεράνος…
Γαστρονομική Μέκκα (κυριολεκτικά βρέχει αστέρια Michelin), γεμάτη εστιατόρια και καφέ, γκαλερί, μουσεία, πολιτιστικούς χώρους, μικρές και μεγάλες πλατείες, σοκάκια, πεζόδρομους και πάρκα.