Συμβαίνει με το που αποβιβάζεσαι στη μικρή αποβάθρα. Εκείνες τις πρώτες στιγμές, ανάμεσα στους βιαστικούς επιβάτες, τη μυρωδιά της θάλασσας και τον ήχο από τα ροδάκια της βαλίτσας, το Poseidonion Grand Hotel έχει ήδη μπει στο οπτικό σου πεδίο, ακόμη και αν δεν το αντιλαμβάνεσαι. Η μακρινή εικόνα της πρόσοψής του λειτουργεί σαν ιδιότυπο καλωσόρισμα -τόσο συνυφασμένο είναι το ξενοδοχείο με την ιστορία και την κουλτούρα του νησιού.
Η ημικύκλια διαδρομή που ακολουθείς από το λιμάνι, περνώντας ανάμεσα από τα μαγαζιά, τα καφέ και τα εστιατόρια των Σπετσών μοιάζει να σε προετοιμάζει με τον ιδανικό τρόπο για το μεγάλο άνοιγμα της πλατείας, όπου το Poseidonion υψώνεται επιβλητικό και πανέμορφο -το αρχέτυπο ενός Grand Hotel, από την Κυανή Ακτή ως την ταινία του Wes Anderson.
Η πρόσοψή του σε καθηλώνει. Το βλέμμα υψώνεται κατακόρυφα στα έρκερ του κτηρίου, τις σκαλιστές λεπτομέρειες, τα αψιδωτά κεντρικά μπαλκόνια και τους γλυπτούς κίονες, τα γεμάτα υπόσχεση μαρμάρινα σκαλιά της εισόδου και τις μεγάλες βεράντες του που παραπέμπουν στο μεγαλείο μιας άλλης εποχής. Εκεί, από το 1914 που χτίστηκε και τα επόμενα χρόνια της μεγάλης αίγλης του, σταματούσαν οι άμαξες των αρχοντικών οικογενειών των Σπετσών αλλά και των Αθηναίων που γνώριζαν τα μυστικά της καλοπέρασης, και το πολύχρωμο πλήθος ζωντάνευε τους χώρους και τα δωμάτια του ξενοδοχείου με τις φωνές και τις ιστορίες του.