Digisexuality: Η νέα σεξουαλική ταυτότητα όπου η τεχνολογία δεν προσφέρει μόνο οργασμό, αλλά και έρωτα

Με το διαδίκτυο πλέον να αποτελεί ένα πανίσχυρο όπλο διάδοσης πληροφοριών, ευτυχώς αυτό βοήθησε και στη γνωστοποίηση πληροφοριών, που στόχο έχουν να ρίξουν φως σε άγνωστα μέχρι πρότινος χαρακτηριστικά κοινωνικών ομάδων, οι οποίες, είτε υπήρχαν ανέκαθεν, αλλά μόλις έχουν ξεκινήσει να δηλώνουν την ταυτότητά τους χωρίς φόβο, είτε αποτελούν πραγματικότητα της νέας εποχής.

Ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες είναι όσες δηλώνουν διαφορετική σεξουαλική ταυτότητα από τους ετεροφυλόφιλους. Και πέρα από τους ομοφυλόφιλους και τους αμφιφυλόφιλους, υπάρχουν και οι πολυσέξουαλ, demisexual, ασέξουαλ και η λίστα συνεχίζεται, αποδεικνύοντας ότι η σεξουαλικότητα δεν είναι άσπρο-μαύρο όπως τα κοινωνικά στερεότυπα «δίδασκαν» μέχρι πριν από κάποια χρόνια, αλλά μπορεί να είναι και ρευστή, να έχει διαβαθμίσεις και διάφορες αποχρώσεις. Όπως ακριβώς και στο φύλο, αλλά αυτό είναι μεγάλη κουβέντα -στην οποία όμως αξίζει να επανέλθουμε.

Η νέα μορφή σεξουαλικότητας

Όταν πριν από μερικά χρόνια δημοσιεύτηκε το άρθρο «The rise of digisexuality: therapeutic challenges and possibilities» στην επιστημονική έκδοση «Sexual and Relationship Therapy», ακούσαμε για πρώτη φορά τον όρο “digisexuality” -τη νέα μορφή σεξουαλικότητας, με την οποία ταυτίζονται όσοι νιώθουν σεξουαλική ικανοποίηση μέσω της τεχνολογίας.

Σύμφωνα με σχετικό άρθρο των New York Times, η σεξουαλική αυτή ταυτότητα χωρίζεται σε δύο κύματα. Στο «πρώτο κύμα» ανήκουν όσοι ανατρέχουν στην τεχνολογία ως επιπλέον βοήθημα στη σεξουαλική σχέση τους με έναν άλλον άνθρωπο, όπως είναι το online πορνό, τα dating apps για σεξ, το sexting (ανταλλαγή μηνυμάτων με σεξουαλικό περιεχόμενο), τα ηλεκτρονικά ερωτικά βοηθήματα και ό,τι άλλο μπορεί να ενισχύσει μια ερωτική επαφή.

Ok, σε αυτήν την πρώτη κατηγορία, ανήκουν πολλοί. Οποιοσδήποτε έχει μπει στη διαδικασία να ανταλλάξει γυμνές φωτογραφίες με τον σύντροφό του ή να ξεκινήσει μια καυτή βίντεο-συνομιλία στο Skype. Όποιος διαθέτει βοηθήματα που λειτουργούν με wi-fi ή έχει βρει τον εαυτό του να «χαζεύει» το χυμώδες σώμα της Λάρα Κροφτ, παρά το γεγονός ότι είναι προϊόν τεχνολογίας. Ωστόσο, για να φτάσουν στην κορύφωση, στο κρεβάτι τους χρειάζονται ακόμα έναν (ή και περισσότερους).

Από την άλλη, στο δεύτερο κύμα του digisexuality, ανήκουν εκείνοι που προτιμούν να έχουν αποκλειστικά ερωτικές σχέσεις μέσω virtual reality ή με ανθρωποειδή ρομπότ, χωρίς να νιώθουν την ανάγκη να έρθουν σε επαφή με άλλον άνθρωπο, ώστε να νιώσουν ικανοποίηση. Μάλιστα, πολλές φορές η σχέση των ατόμων αυτών με ολογράμματα, ρομπότ ή οποιασδήποτε άλλης μορφής τεχνολογία εξελίσσεται ακόμα και σε ρομαντική, μια σταθερή σχέση ζωής, την οποία οι ίδιοι παραλληλίζουν με οποιαδήποτε «κλασική» -ένα παντρεμένο ζευγάρι ή δύο gay σε μακροχρόνια συμβίωση.

Τέτοια παραδείγματα έχουμε δει και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Σίγουρα όσοι το έχετε δει, θυμάστε το «Her», την ταινία όπου ο Χοακίν Φίνιξ ερωτεύεται μια γυναικεία φωνή, την οποία παρέχει ένα λειτουργικό σύστημα ηλεκτρονικού υπολογιστή, αλλά και το «Ex Machina», όπου ένας επιστήμονας νιώθει μπερδεμένα συναισθήματα για ένα θηλυκό ρομπότ (Αλίσια Βικάντερ). Στην τηλεόραση, το είδαμε στη σειρά «West World», όπου άνθρωποι ερωτεύονται και νιώθουν σεξουαλική έλξη για αληθοφανή ρομπότ.

Θα μπορούσαν όμως αυτά να συμβούν και στην πραγματικότητα. Από ό,τι φαίνεται, ναι.

Ένα περιστατικό το οποίο ακούσαμε πριν από λίγο καιρό και έκανε τον γύρο του κόσμου αφορούσε τον 35χρονο Ιάπωνα Akihiko Kondo, ο οποίος πλήρωσε πάνω από 17 χιλιάδες δολάρια για να παντρευτεί το ολόγραμμα της Hatsune Miku, ενός ψηφιακού, ιαπωνικού χαρακτήρα, που αναπαριστά μια 16χρονη popstar, ιδιαίτερα δημοφιλής στην ασιατική χώρα, με εκατομμύρια views στο YouTube. Μάλιστα, καθώς το ολόγραμμα δεν μπορούσε να παραστεί στην τελετή, γιατί «φιλοξενείται» σε μια πανάκριβη οθόνη στο σπίτι του γαμπρού, στον γάμο τη θέση του πήρε μια κούκλα.

Όπως αναφέρει η βρετανική Metro, ο Ιάπωνας δεν έχει απατήσει ποτέ τη σύντροφό του, ενώ ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του έναν τυπικό παντρεμένο άνδρα, χωρίς καμία διφορά από τα υπόλοιπα ζευγάρια. Πριν από αυτό, ο Zheng Jiajia από την Κίνα παντρεύτηκε (όχι νόμιμα, αλλά με όλα τα τυπικά έθιμα ενός γάμου) και βρήκε τον έρωτα σ’ ένα ρομπότ που ο ίδιος έφτιαξε, κουρασμένος πια να ψάχνει το έτερον ήμισυ στον αληθινό κόσμο.

Σεξουαλικά τώρα, η εξάπλωση των sexbots είναι κάτι με το οποίο ασχολούνται τα περισσότερα μέσα. Τι είναι τα sexbots; Ρομπότ (γυναίκες και άνδρες) με εμφάνιση προσαρμοσμένη στα γούστα του κάθε ενδιαφερόμενου, με σκοπό τη σεξουαλική ικανοποίηση -και από ό,τι φαίνεται όχι μόνο. «Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι τα sexbots κερδίζουν έδαφος. Οι άνθρωποι θα δημιουργήσουν μια έντονη σύνδεση με τους ρομπότ-συντρόφους τους. Αυτά τα ρομπότ θα είναι tailor made ώστε να ανταποκρίνονται στις εκάστοτε επιθυμίες και θα κάνουν όσα πολλοί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν. Γι’ αυτό τον λόγο, ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων, πιθανότητα να χρησιμοποιήσουμε τα ρομπότ ως πρωταρχικό μέσο σεξουαλικής εμπειρίας» δηλώνει ο Neil McArthur, ένας από τους δύο υπογράφοντας της έκθεσης που αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου.

Η εταιρία Abyss Creations, η οποία σύστησε στο διεθνές στερέωμα την κούκλα «Harmony» πριν από μερικά χρόνια ελπίζει στην επόμενη δεκαετία να καταφέρει να δημιουργήσει και μια βερσιόν που να μπορεί να περπατά. Σύμφωνα με την «Telegraph», η κούκλα αυτή μπορεί ήδη να πραγματοποιήσει 50 στάσεις στο σεξ, ενώ μέσω ενός app, ο χρήστης επικοινωνεί μαζί της και σταδιακά μαθαίνει όσα του αρέσουν.

Η σεξουαλική αυτή ταυτότητα, όπως ήταν αναμενόμενο, έχει δημιουργήσει μεικτές αντιδράσεις στο κοινό. «Κάθε σεξ είναι καλό σεξ, αρκεί βέβαια να είναι συναινετικό και ικανοποιητικό. Και η digisexuality ανταποκρίνεται σε αυτούς τους όρους. Οι άνθρωποι απλώς νιώθουν άβολα ακόμα επειδή ο όρος είναι καινούριος. Αλλά, αν, όπως είπαμε είναι συναινετικό και ικανοποιεί έναν άνθρωπο, δεν είναι δικαίωμα του καθενός να κρίνει το οτιδήποτε» τονίζει στο «Bustle» η Dr. Holly Richmond, PhD, ψυχολόγος, σεξοθεραπεύτρια και θεραπεύτρια γάμου. Από την άλλη, έρχεται η ομάδα «Campaign against sex robots», η οποία υποστηρίζει ότι τέτοια ρομπότ προωθούν τη σεξουαλική αντικειμενικοποίηση γυναικών, αλλά και παιδιών, και αγωνίζονται στην εξαφάνισή τους.

Αν και θέση δε θα μπορούσε να πάρει κανείς ξεκάθαρα, εκτός κι αν βιώνει κάτι τέτοιο. Όπως συμβαίνει και σε κάθε άλλη περίπτωση (σεξουαλικότητας και μη) θετική και αρνητική χροιά δίνει το ίδιο το άτομο ως ξεχωριστή μονάδα, σε ό,τι κι αν καταπιάνεται.