Είτε είστε απ' τους ανθρώπους που αγαπούν την βροχή είτε όχι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ήχος των σταγόνων που πέφτουν τείνει να σας προκαλεί μια αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης. Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό άραγε;
Σύμφωνα με τη Μαριάν Ριζκαλάχ, μουσικοψυχοθεραπεύτριακαι διευθύντρια του North London Music Therapy, η απάντηση έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τις ρυθμικές ιδιότητες της βροχής. Η αλήθεια είναι πως, παρά τη φυσική του προέλευση, ο ήχος της βροχής είναι αρκετά σταθερός και προβλέψιμος - και αυτό είναι που τον κάνει τόσο χαλαρωτικό.
«Όπως η μουσική επηρεάζει τόσο το αυτόνομο όσο και το μεταιχμιακό τμήμα του νευρικού μας συστήματος (που φροντίζουν τον καρδιακό παλμό και τα συναισθήματά μας αντίστοιχα), έτσι και ο συνεπής, προβλέψιμος ήχος της βροχής μπορεί να βοηθήσει στη ρύθμιση των αντιδράσεων του νευρικού μας συστήματος», εξηγεί η Ριζκαλάχ.
«Το μυαλό μας συνηθίζει γρήγορα στο ρυθμικό πλιτς πλατς της βροχής», προσθέτει. «Ο ήχος δεν είναι πολύ δυνατός ούτε δεν συνοδεύεται από μεγάλες ακουστικές εκπλήξεις - γεγονός που τον καθιστά πολύ φιλικό στον εγκέφαλο.»
Η Κατερίνα Γεωργίου, ασκούμενη ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας του επερχόμενου βιβλίου «Πώς να κατανοήσετε και να αντιμετωπίσετε το στρες», πιστεύει επίσης ότι ο τρόπος με τον οποίο η βροχόπτωση απευθύνεται στις αισθήσεις μας θα μπορούσε επίσης να την καταστήσει μια καταπραϋντική και αγχολυτική εμπειρία.
«Το βασικό είναι ότι ο ήχος των σταγόνων της βροχής αγγίζει τις αισθήσεις μας», εξηγεί η Γεωργίου. «Όταν νιώθουμε άγχος για τη ζωή ή ακόμα και πανικό, μπορεί να νιώθουμε εγκλωβισμένοι στο μυαλό και το κεφάλι μας. Είναι πλέον ευραίως γνωστό ότι οι τεχνικές που μας συνδέουν με τις αισθήσεις μας μπορούν να μας βγάλουν από αυτή τη λούπα του μυαλόυ μας και να μας επαναφέρουν σε σύνδεση με το σώμα μας».
Η ίδια συνεχίζει: «Ο ήχος των σταγόνων της βροχής μας βοηθάει να κάνουμε ακριβώς αυτό: ο διακριτικός ήχος στο περβάζι του παραθύρου ενεργοποιεί την ακοή μας, ενώ αν είμαστε έξω στη βροχή, η σωματική αίσθηση προσθέτει αφή».
Το συμπέρα είναι λοιπόν ότι υπάρχει επιστημονική εξήγηση για την αδυναμία που έχουμε πολλοί στον ήχο της βροχής - και ενώ το τέλος του καλοκαιριού μπορεί να μην είναι και τόσο ευπρόσδεκτο, η ιδέα των βροχερών φθινοπωρινών μερών που περνάμε τυλιγμένοι στον καναπέ και χουζουρεύουμε δεν ακούγεται τόσο δυσάρεστη.
