Καμία Δικαιολογία! Με αυτό το σύνθημα, ο ΟΗΕ θα γιορτάσει φέτος στις 25 Νοεμβρίου τη διεθνή ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Γράφει η Σοφιάνα Μηλιωρίτσα, Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια, MA, MSc
Πανδημία θεωρείται πλέον η γυναικεία κακοποίηση, έχοντας αριθμητικά τα περισσότερα κρούσματα καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στατιστικά μια στις τρεις γυναίκες, θα δεχθεί τουλάχιστον μια φορά στην ζωή της βία είτε σωματική είτε/και σεξουαλική από κάποιο σύντροφο ή μη.
Το φαινόμενο δείχνει να εντάθηκε κατά την πανδημία του Covid19 με πολλά κρούσματα πλέον στον εργασιακό χώρο αλλά και στον ψηφιακό κόσμο.
Η προστασία των γυναικών και των κοριτσιών δεν είναι ένα δαπανηρό project αλλά μια επένδυση, βροντοφωνάζει ο ΟΗΕ.
Πλέον της σεξουαλικής και σωματικής βίας η οποία παραμένει συχνά ατιμώρητη καθώς επικρατεί η σιωπή, το στίγμα και η ντροπή, υπάρχουν και πιο «αόρατες» μορφές βίας, στις οποίες και θα εστιάσουμε σε αυτό το άρθρο.
Τι είναι συναισθηματική βία
Η συναισθηματική βία, αποτελεί τη λιγότερο αναγνωρισμένη μορφή βίας σήμερα. Ας ορίσουμε όμως, τι είναι συναισθηματική βία:
Συναισθηματική βία είναι όταν υποτιμάται η προσωπική αξία ενός ανθρώπου μέσω συνεχιζόμενης κριτικής, μειώνονται οι ικανότητές του, ταπεινώνεται με διάφορα αρνητικά επίθετα ή δέχεται λεκτική βία. Όταν επίσης, ο σύντροφος επιτίθεται στις σχέσεις της συντρόφου με τα παιδιά για να τις καταστρέψει ή όταν δεν της επιτρέπει να δει φίλους και μέλη της οικογένεια της (UN Women)”.
Η συναισθηματική βία συγγενεύει με την ψυχολογική βία. Η ψυχολογική βία συμπεριλαμβάνει απειλές για σωματική βία είτε στην ίδια την σύντροφο είτε στα παιδιά ως τιμωρία και εκφοβισμό, βλαπτική συμπεριφορά σε ζώα και καταστροφή περιουσίας, παιχνίδια μυαλού και απομόνωση από την οικογένεια, φίλους, εργασία και σχολείο”.
Δεν υπάρχουν συγκεντρωτικές μελέτες για την έκταση της συναισθηματικής βίας, ωστόσο γνωρίζουμε ότι για παράδειγμα το 50% των γυναικών κατα την διάρκεια του εγκλεισμού στην πανδημία δέχθηκαν λεκτική βία.
Στην Αμερική ιδιαίτερα εκτεταμένη είναι η συναισθηματική κακοποίηση στις γυναίκες κατά τα φοιτητικά χρόνια και η έρευνα αφορούσε λευκές γυναίκες, πόσο μάλλον άλλων χαρακτηριστικών.
Τυνήσιες γυναίκες, κατά την πανδημία, ανέφεραν πως το 96% της βίας που δέχθηκαν ήταν ψυχολογική.
Ποια λοιπόν είναι τα σημάδια που αν τα αναγνωρίσει μια γυναίκα χρειάζεται να αναζητήσει το συντομότερο βοήθεια από οργανώσεις και τηλεφωνικές γραμμές κατά της κακοποίησης των γυναικών;
Όταν ο σύντροφός σου:
- Σε αποκαλεί με ονόματα όπως “χοντρή”, “πόρνη”, “ανάξια”, “αηδιαστική” κλπ
- Δεν σου επιτρέπει αυτονομία ή να λαμβάνεις αποφάσεις
- Σε υποτιμά σε δημόσιους ή ιδιωτικούς χώρους
- Μέσα στη σχέση η επικοινωνία είναι επιθετική, απειλητική, επώδυνη
- Παρακολουθεί συχνά που βρίσκεσαι, τι ακριβώς κάνεις και ποιον συναντάς
- Παρακολουθεί το κινητό σου, τα κοινωνικά σου δίκτυα, τα μηνύματα σου και τις συνομιλίες σου
Τότε χρειάζεται να απευθυνθείς σε κάποιον έμπιστο φίλο ή συγγενή, σε οργανώσεις και ανοιχτές γραμμές κατά της έμφυλης βίας και σε ειδικούς ψυχικής υγείας.
«Καμία δεν αφήνουμε πίσω» άλλο ένα σύνθημα για την φετινή ευαισθητοποίηση κατά της έμφυλης βίας. Χωρίς ευαισθητοποίηση και ενημέρωση το τέρας της κακοποίησης δεν μπορεί να περιοριστεί. Ενημέρωση, δράση και δομές προστασίας απαραίτητα υλικά για να περιοριστεί η μεγαλύτερη καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συντελείται στην κοινωνία μας.
