Κάπου ανάμεσα σε κλάματα, φορμάκια και πιπίλες κρύβεται συχνά ένας ερωτισμός σε αδράνεια. Don’t worry. Υπάρχει ακόμα, απλά πρέπει να τον πυροδοτήσετε. Από εσάς εξαρτάται.
Ο γάμος μετά τα παιδιά αλλάζει. Αυτή η πρόταση από μόνη της αποτελεί αλήθεια. Τώρα, αν αλλάζει με θετική ή αρνητική χροιά κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Ακόμα και οι επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει κατά καιρούς δεν έχουν δώσει ξεκάθαρη απάντηση. Και πώς θα μπορούσαν, άλλωστε; Μιλάμε για ένα γεγονός τόσο life-changing για ένα ζευγάρι, που δε γίνεται να μιλήσουμε για κανόνες, δεδομένα και παγιωμένες συνθήκες.
Αν και άτεκνος ο υπογράφων, βρίσκομαι σε ηλικία που φίλες γύρω μου μεγαλώνουν με σταθερό ρυθμό την οικογένεια. Άλλες υιοθέτησαν, άλλες γέννησαν -όλες ωστόσο είναι μανούλες με τη βούλα. Το πρώτο συμπέρασμα ακούγοντας τις συζητήσεις μου μαζί τους, μεταξύ θηλασμού, αλλαγής πάνας και αποστείρωσης μπιμπερό είναι ότι, για τους πρώτους μήνες τουλάχιστον, υπάρχει αϋπνία, νεύρα και κούραση. Όλα είναι άγνωστα, το άγχος καραδοκεί και με το πρώτο «αγκού» του μωρού, ανοίγει το μάτι και δύσκολα θα ξανακλείσει.
Και το σεξ; Όσο πάει και σπανίζει. Λίγο το «μη θα μας ακούσει το παιδί», λίγο το «σέβομαι τη μητέρα του παιδιού μου» δεν είναι λίγες οι φορές που ο οργασμός κινδυνεύει να γίνει είδος προς εξαφάνιση και οι νέοι γονείς το νοσταλγούν ως φαινόμενο μιας γλυκιάς, ανέμελης νιότης.
