«Φαινόμενο Στρέιζαντ»: Όταν η ηθοποιός με μία μήνυση έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα απο αυτό που προσδοκούσε

Oταν προσπαθείς να αποκρύψεις πληροφορίες, έχει τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα.

Υπάρχει μάλιστα και όνομα για αυτό και λέγεται «The Streisand Effect». To 2003, η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ είχε κινηθεί δικαστικά εναντίον του φωτογράφου Κένεθ Αντελμαν και του ιστότοπου Pictopia.com με την ελπίδα να εμποδίσει την περαιτέρω κυκλοφορία μιας εναέριας φωτογραφίας της οικίας της. Το μόνο που κατάφερε ήταν να πάρει το διαδίκτυο φωτιά και να δουν την επίμαχη φωτογραφία οι πάντες.

Το 2003, ο φωτογράφος Κένεθ Αντελμαν τράβηξε πάνω από 12.000 αεροφωτογραφίες των ακτών της Καλιφόρνιας και τις ανάρτησε σε μια ιστοσελίδα που ασχολείται με την φωτογραφία προκειμένου να καταδείξει τη διάβρωση της παραλίας. H Μπάρμπαρα Στρέιζαντ διαπίστωσε ότι ανάμεσα στις φωτογραφίες υπήρχε και μια της έπαυλής της στο Μαλιμπού και κατέθεσε μήνυση. Η διάσημη ηθοποιός ισχυρίστηκε ότι η φωτογραφία εισέβαλε στην ιδιωτική της ζωή και ζήτησε αποζημίωση πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία προσφέρθηκε να δωρίσει σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Οταν η μήνυση της Στρέιζαντ έγινε κεντρικό θέμα στις ειδήσεις, 500.000 άτομα επισκέφτηκαν την ιστοσελίδα για να δουν την φωτογραφία – νούμερο αδιανόητο για τα μεγέθη του 2003, μόλις τον πρώτο μήνα μόνο. Τότε δεν υπήρχε Instagram, ούτε Facebook. Η αγωγή της Στρέιζαντ απορρίφθηκε και η φωτογραφία της περιουσίας της είχε γίνει πλέον viral.

Η προσπάθειά της Στρέιζαντ όχι μόνο έπεσε στο κενό, αλλά τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας πάνω της, με αποτέλεσμα η επίμαχη φωτογραφία να παίξει παντού, με τη φήμη της να πλήττεται. Το «Streisand Effect» είχε μόλις βαπτιστεί.

Το Streisand Effect εν ολίγοις είναι η προσπάθεια να λογοκρίνουμε ή να κρύψουμε μία πληροφορία, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την ευρύτερη διάδοση της πληροφορίας. Πρόκειται για ένα κοινωνικό φαινόμενο, σύμφωνα με το οποίο ο κόσμος όταν αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πρέπει να το δει ή να το μάθει, τότε προσπαθεί να έχει πρόσβαση σε αυτή την πληροφορία. Ο κόσμος λατρεύει τον «απαγορευμένο καρπό», γι' αυτό και η λογοκρισία στην ουσία αποτυγχάνει.