Είμαι από τους ανθρώπους που αποφεύγω να ανοίγω τηλεόραση στο σπίτι - εξαιρούνται πάντα οι σειρές του Netflix -, προτιμώ να μαθαίνω τα νέα μέσα από έγκυρα ενημερωτικά sites.
Ωστόσο, λόγω των καταστάσεων που βιώνουμε, αναπόφευκτα κάποιες φορές η τηλεόραση ανοίγει και παρακολουθώ τις εξελίξεις. Οι εικόνες της τηλεόρασης, οι εικόνες πολέμου είναι αρκετά σκληρές για εμένα, πόσο μάλλον για τα παιδιά μου. Πριν λίγες ημέρες λοιπόν, ο γιος μου Μιχάλης, με ρώτησε τι συμβαίνει εκεί και γιατί τα παιδάκια κλαίνε. Ήμουν αρκετά στρεσαρισμένη εκείνη τη στιγμή και δε θυμάμαι καν, τι απάντηση έδωσα στο παιδί μου.
Το ίδιο βράδυ απευθύνθηκα στην ειδική παιδαγωγό, Τζωρτζίνα Σιδερίδου και ζήτησα τη βοήθεια της. Τι πρέπει να πούμε στα παιδιά; Πρέπει να τα ενημερώσουμε για το τι συμβαίνει στον κόσμο; Πρέπει τα παιδιά να βλέπουν τις σκληρές εικόνες ή όχι;
Πώς μιλάμε στα παιδιά για τον πόλεμο;
Μία ερώτηση που έχει μέσα δύο αντίθετες έννοιες, τη λέξη παιδί που είναι μια λέξη που προδιαθέτει χαρά και γέλια και τη λέξη πόλεμος που κρύβει μίσος και κλάματα.
Η απάντηση είναι μία, με ειλικρίνεια. Κάτι που πρέπει να κάνουμε κάθε φορά που καλούμαστε να μιλήσουμε στα παιδιά για κάτι δύσκολο, για μια σκληρή πλευρά του κόσμου.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι κάποια παιδιά, ίσως έχουν ερωτήσεις σχετικά με τους παππούδες τους και το γενεαλογικό τους δέντρο. Κάπου μέσα στην ιστορία της Ελλάδας και όχι μόνο, θα συναντήσουν διηγήσεις σχετικές με κάποια πολεμική κατάσταση ή με πρόσφυγες. Να ξέρετε δε διαφέρει πολλές φορές η διήγηση του πολέμου, όταν πρόκειται για κάποιο μακρινό μέρος όπως είναι η περιοχή της Γάζας ή κάπου κοντά όπως είναι τα παράλια της Μικράς Ασίας.
Μιλώντας στα παιδιά με ειλικρίνεια και εκφράζοντας τα συναισθήματά μας απέναντι στις εικόνες που αντικρίζουμε στην καθημερινότητά μας, μέσα από τις τηλεοράσεις μας και τα μέσα ενημέρωσης το ίδιο ειλικρινά θα ανταποκριθούν και εκείνα. Όπως ο ενήλικας θα σοκαριστεί με εικόνες πολέμου που δείχνουν τραυματισμούς και πεδία μάχης το ίδιο και ίσως περισσότερο θα σοκαριστεί ένα παιδί. Θα καταλάβει τη διαφορά μεταξύ της ειρήνης και του πολέμου. Θα νιώσει αποδοχή για παιδιά που στο ταξίδι τους για τη σωτηρία, μπορεί να βρεθούν στη χώρα μας.
Ο καλύτερος δρόμος διαλόγου με ένα παιδί, για το θέμα του πολέμου, είναι να μην αποφύγουμε το διάλογο. Το παιδί είναι προτιμότερο να εκφράσει τα συναισθήματά του απέναντί σε ένα περιβάλλον προστατευμένο όπως είναι το οικογενειακό και το σχολικό, παρά να εκτεθεί σε εικόνες απαγορευτικές για το σπίτι του που θα τον κάνουν να εσωτερικεύσει τα συναισθήματα του . Κρατώντας ένα παιδί μέσα του τα συναισθήματά του για τις εικόνες αυτές, μεγαλώνοντας δε θα μπορεί να αντικρίζει εικόνες πολέμου, ενώ υπάρχει περίπτωση να μην μπορεί να διακρίνει και τη διαφορά των επιπτώσεων μιας εμπόλεμης κατάστασης.
Τέλος υπάρχουν αξιόλογο βιβλία που μιλούν για πόλεμο και ειρήνη, ενώ υπάρχουν και πολλά θεατρικά έργα ή ακόμα και ταινίες. Μην ξεχνάτε ότι πολλές φορές ένα παιδί κατανοεί περισσότερο τα συναισθήματά μιας κατάστασης μέσα από εικόνες.
Ευχαριστούμε την ειδική παιδαγωγό, Τζωρτζίνα Σιδερίδου
Επικοινωνήστε μαζί της, μέσα από το site του κέντρου ειδικών θεραπειών της logomagemata.gr
