Πώς σε ένα μπεζ εμαγιέ φλιτζάνι ήπια τον καλύτερο καφέ του κόσμου

Ο πρώτος καφές που ήπια μέσα στο εμαγιέ φλιτζάνι μου ήταν βαρύς, φίλτρου, για να του δείξω ποιος έχει το πάνω χέρι σ’ αυτή την σχέση, δεν άντεξα όμως, θυμάμαι, και πρόσθεσα μια κουταλιά μαύρη ζάχαρη, έτσι για να φλερτάρω λίγο μαζί του και να του δείξω πως κάποιες φορές δεν είναι κακό να αλλάζεις γνώμη και να δοκιμάζεις κι άλλα πράγματα. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει πολλά, μεταξύ εμού και του εμαγιέ φλιτζανιού. Διαμάχες, ζήλιες, διεκδικήσεις (δεν είμαι η μόνη στην οικογένεια που βρίσκει ακαταμάχητη τη δωρικότητά του), ενοχές και μικρές προδοσίες. Αλλά και αποκαλύψεις και γέλια και χαρές και προσδοκίες. Ένα πράγμα όμως έχει παραμείνει σταθερό. Θέλω να φτιάχνω εγώ τον καφέ που μπαίνει στο φλιτζάνι μου. Μόνο εγώ. Όχι, ποτέ δεν με πείραξε αυτή η επαναλαμβανόμενη σκηνή, όσο χιλιοπαιγμένη κι αν είναι γιατί κάνω τον καλύτερο καφέ του κόσμου. Τον δικό μου.

Για να κάνω τον τέλειο καφέ φίλτρου πρέπει μισοκοιμοισμένη ακόμα, να συρθώ στην κουζίνα. Να ανοίξω του βαζάκι όπου βρίσκεται ο Day Dream Blend, από τα Coffee Island και να βάλω στο φίλτρο της καφετιέρας, τρεις -ούτε πολύ γεμάτες αλλά ούτε και τσουρούτικες- κουταλιές καφέ. Αμέσως μετά να προσθέσω τρεις κούπες νερό -ούτε ξέχειλες αλλά ούτε και μέχρι τη μέση- και πάτα το Κιμ!. Περιμένω 7 λεπτά. Αν βιάζομαι, τραβάω την γυάλινη κανάτα από τη θέση της πριν τελειώσει η ροή(δεν με βλέπει κανείς) και ρίχνω από ψηλά τον καφέ μέσα στο μπεζ εμαγιέ φλιτζάνι. Βάζω ξανά την κανάτα στη θέση της για να συνεχίσει τη διαδικασία. Φέρνω το φλιτζάνι κοντά στο στόμα, φυσάω λίγο μην καώ και πίνω την πρώτη γουλιά. Αμέσως μετά βγάζω επιφώνημα χαράς.

Για τους φαν του εσπρέσο, έχω κι άλλη συνταγή. Εσπρέσο «Από τα χεράκια μου x Coffee Island». Ακολουθώ την απλή διαδικασία ενός espresso αφού πρώτα ρίχνω ένα χαμόγελο στον Limu, από το Microfarm project. Είναι σπάνιος και δεν θα βρίσκεται για πολύ μαζί μας. Βάζω στη μηχανή μου μια ωραία μεγάλη κουταλιά και τη ζορίζω όσο μπορώ να φύγει ο αέρας. Πατάω το κουμπί. Από κάτω βρίσκεται το φλιτζάνι μου και περιμένει. Το καφέ πέφτει μέσα στο μπεζ και πιτσιλάει τα τοιχώματα, σαν έργο τέχνης «Εσπρέσο σε εμαγιέ με λίγο γάλα».

Και τώρα βάλε όλες σου τις αισθήσεις και ξεκίνα

Άκου. Τις σταγόνες να πέφτουν στο φλιτζάνι σου. Δες. Το υπέροχο σκούρο χρώμα. Απόλαυσε. Το υπέροχο γεμάτο άρωμα. Είναι ο δικός σου μοναδικός καφές. Τον έφτιαξες εσύ. Και μπορεί να είναι λίγο πιο αραιός, λίγο πιο έντονος, λίγο πιο δυνατός ή τα λίγο του να είναι τελικά πολύ, είναι όμως ο καφές που έφτιαξες με τα δικά σου χέρια. Για εσένα που είσαι μοναδικός όπως ακριβώς και ο καφές σου. Ελληνικός, φίλτρου, καπουτσίνο και απανωτά εσπρεσάκια για τις δύσκολες μέρες. Ίσως να μη βγουν ποτέ ίδια. Αλλά τι σε νοιάζει, μήπως είναι πάντα ίδια η διάθεσή σου;

Κι αν θες το εμαγιέ φλιτζάνι μου, ναι, το πήρα από τα Coffee Island όταν με τράβηξε από τη μύτη ένα blend που κοβόταν μέσα, στάσου να δεις…νομίζω ήταν ελληνικός σκούρος, χύμα. Δεν ήταν ο μόνος αλλά ήταν σίγουρα μοναδικός γιατί όπως μου εξήγησε ο καφεκόπτης υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο χαρμάνι και τη μονοποικιλία. Όχι δεν έχω κοντά στο σπίτι μου Coffee Island, ούτε με φέρνει ο δρόμος. Ίσως γι’ αυτό επιλέγω να έρχονται απευθείας στην πόρτα μου όλοι οι φρεσκοκομμένοι ή συσκευασμένοι καφέδες. Όπως συνέβη τον περασμένο -δύσκολο- μήνα, και όπως θα ξανασυμβεί το καλοκαίρι στο εξοχικό (ναι έρχονται παντού). Παρήγγειλα τους καφέδες μου ηλεκτρονικά μέσω του My Coffee Island App, πλήρωσα ηλεκτρονικά και έφτασαν σε σούπερ χρόνο στην πόρτα μου. Μύρισε το σπίτι, χάρηκε το εμαγιέ μου φλιτζάνι.

Όταν η ζωή σου δίνει ροζ πορσελάνινα φλιτζάνια και κούπες «ψαγμένες» εσύ πιες τον δικό σου καφέ σε ένα μπεζ εμαγιέ.