Δίπορτο: Στο υπόγειο ενός εγκαταλελειμένου σπιτιού βρίσκεται μια αθηναϊκή ταβέρνα που αποθεώνεται διεθνώς
Στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, στο υπόγειο ενός νεοκλασικού κτιρίου του 1880 στη γωνία των οδών Σωκράτους και Θεάτρου, κρύβεται ένα από τα τελευταία αληθινά διαμάντια της παλιάς πόλης: η ταβέρνα Δίπορτο.
Το όνομά του το οφείλει στις δύο εισόδους της, μία σε κάθε δρόμο. Δεν θα βρεις επιγραφή, ούτε καλαίσθητη βιτρίνα. Μόνο δεκαπέντε σκαλάκια που κατεβαίνουν προς το υπόγειο. Από τα πρώτα βήματα, νιώθεις ότι ταξιδεύεις πίσω στον χρόνο, στη δεκαετία του ’50. Εκεί όπου ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει.
Το Δίπορτο είναι μια από τις παλαιότερες ταβέρνες της Αθήνας. Πιστεύεται ότι λειτουργεί συνεχόμενα τουλάχιστον από το 1911, αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι ξεκίνησε ακόμα νωρίτερα. Σύμφωνα με τον αστικό θρύλο, ο ποιητής Κώστας Βάρναλης εμπνεύστηκε εκεί το ποίημά του «Οι Μοιραίοι», με τους εμβληματικούς στίχους «Μες στην υπόγεια την ταβέρνα, μες σε καπνούς και σε βρισιές...».
Το Δίπορτο αποτέλεσε για δεκαετίες το στέκι εργατών και εμπόρων της Αγοράς, των μαναβήδων, των ψαράδων, των χασάπηδων, που μετά από τις δουλειές τους κατηφόριζαν στην υπόγεια ταβέρνα για ένα πιάτο φαγητό και ένα ποτήρι κρασί.
Ο χώρος είναι απλός, σχεδόν κινηματογραφικός. Τα δεκα τραπέζια στρώνονται με λαδόκολλα και όταν υπάρχει πολύς κόσμος –που συμβαίνει συχνά– μπορεί να χρειαστεί να μοιραστείς το τραπέζι σου με αγνώστους. Εκεί είναι όμως το όμορφο: στο ίδιο τραπέζι μπορεί να βρεθούν ένας ψαράς από τη Βαρβάκειο, ένας Αθηναίος διανοούμενος, ένας τουρίστας από την Αμερική και ένας φοιτητής από το Μεταξουργείο. Στον τοίχο, αποκόμματα από παλιές εφημερίδες, ποιήματα του Βάρναλη και φωτογραφίες. Στο βάθος, ένας μαρμάρινος νεροχύτης και 13 γιγαντιαία βαρέλια κρασιού, των 600 κιλών το καθένα, συνθέτουν μια ατμόσφαιρα αυθεντικότητας και νοσταλγίας.
Ο Δημήτρης Κολιόλιος, ή αλλιώς «κυρ Μήτσος» όπως τον φωνάζουν όλοι, είναι η ψυχή του Δίπορτου. Ξεκίνησε τη διαδρομή του ως μπακαλόγατος του προηγούμενου ιδιοκτήτη, του κυρ-Μιχάλη, ο οποίος πέθανε μέσα στο μαγαζί το Πάσχα του 1991. Ο κυρ Μήτσος, φιλότιμος, σεμνός και πάντα ντυμένος με τη λευκή του ποδιά, συνεχίζει μέχρι σήμερα να διατηρεί το μαγαζί με την ίδια αγάπη και αφοσίωση. Μαζί με τον συνεργάτη του, τον Ανέστη, φροντίζουν καθημερινά να μαγειρεύουν 4-5 απλά αλλά τίμια φαγητά, φτιαγμένα με υλικά πρώτης ποιότητας και πολλή φροντίδα.
Τι θα φάτε στο Δίπορτο
Εδώ δεν υπάρχει κατάλογος. Ούτε σύγχρονες γαστρονομικές τεχνικές ή περιττές διακοσμήσεις. Μόλις καθίσεις, σερβίρεται σχεδόν αυτόματα το ψωμί και το ορεκτικό πάνω στη λαδόκολλα. Το φαγητό είναι ελληνικό, σπιτικό, χωρίς φιοριτούρες. Μπορείς να βρεις χόρτα και φάβα ζεστά, μια καλομαγειρεμένη πικάντικη ρεβιθάδα, φασολάδα, μοσχαρόσουπα, γιουβέτσι, πατάτες γιαχνί, ψαράκι ψητό, ή καμιά σουπιά με κοφτό μακαρονάκι. Ό,τι έχει φέρει το πρωί η αγορά και ό,τι έχει ετοιμάσει ο κυρ Μήτσος, αυτό θα φας.
Το Δίπορτο όμως δεν είναι απλώς ταβέρνα, είναι κομμάτι της πολιτιστικής και γαστρονομικής κληρονομιάς της πόλης. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν η Αγλαΐα Κρεμέζη έγραψε γι' αυτό στο αμερικανικό περιοδικό Gourmet, μέχρι τα μαζικά διεθνή δημοσιεύματα την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, το Δίπορτο έχει τραβήξει την προσοχή των foodies όλου του κόσμου. Διάσημοι σεφ, γευσιγνώστες, youtubers και τουρίστες με γαστρονομικό ένστικτο, καταφθάνουν για να ζήσουν μια εμπειρία αυθεντικής ελληνικής ταβέρνας – κάτι σπάνιο πια στην εποχή του Instagram και της φανταχτερής κουζίνας.
Το 2024 κυκλοφόρησε η φήμη πως το Δίπορτο επρόκειτο να κλείσει, είδηση που προκάλεσε πανελλήνια συγκίνηση, αλλά ευτυχώς διαψεύστηκε. Παρόλα αυτά, ανέδειξε για ακόμη μία φορά το πόσο ευάλωτοι είναι τέτοιοι χώροι. Σε αντίθεση με άλλες πόλεις του κόσμου, στην Αθήνα δεν υπάρχει θεσμική προστασία για τα ιστορικά στέκια, ούτε σοβαρές πολιτικές διατήρησής τους. Ίσως ήρθε η ώρα να τα προστατεύσουμε ως πολύτιμα σημεία πολιτισμικής αναφοράς – γιατί όπως λένε οι παλιοί, «αν κλείσει το Δίπορτο, κλείνει ένα κομμάτι της Αθήνας».
Info:
📍 Σωκράτους 9 & Θεάτρου, Αθήνα
📞 Τηλ. 210 3211463
