Οι περισσότεροι ίσως τον ξέρετε μέσα από την σειρά «Οι συμμαθητές». Η εμφάνισή του στην τηλεόραση τον έκανε διάσημο σε χρόνο ρεκόρ, αφού έχει μόλις τρία χρόνια που τελείωσε τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Όμως ο Ρένος Ρώτας δεν επαναπαύεται.
Δισέγγονος του ποιητή Βασίλη Ρώτα και ανιψιός του Λευτέρη Βογιατζή, τρέφει βαθιά αγάπη για το θέατρο, δουλεύει σκληρά και συνεχίζει να προχωράει με σταθερά βήματα στο χώρο του θεάτρου, κάνοντας σημαντικές συνεργασίες. Αν βγεις μαζί του, σίγουρα θα προσέξεις ότι τα κορίτσια δεν σταματούν να τον κοιτούν, όμως εκείνος είναι πολύ ντροπαλός , με αθώο βλέμμα και παραμένει προσγειωμένος κι απίστευτα ευγενικός.
Ασχολείσαι με πολλά πράγματα: μουσική, αθλητισμό. Γιατί σε κέρδισε επαγγελματικά το θέατρο; Σκεφτόμουνα χρόνια πως θέλω να γίνω ηθοποιός. Από το γυμνάσιο, αν θυμάμαι καλά. Την απόφαση να το πραγματοποιήσω, την πήρα παραδόξως, αφού πέρασα στην δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου. Αυτό που με κέρδισε και εξακολουθεί να με κερδίζει, είναι πως η τέχνη του ηθοποιού μιλάει στην καρδιά μου. Μέσα από τη υποκριτική βρίσκω τον εαυτό μου, γίνομαι αληθινός και μπορώ να προσφέρω τον καλύτερο εαυτό μου στο κοινωνικό σύνολο.
Κατάγεσαι από μια οικογένεια καλλιτεχνική. Σε επηρέασε όλο αυτό; Δεν θεωρώ πως η οικογενειακή παράδοση έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφασή μου να γίνω ηθοποιός. Το ήθελα και το έκανα. Ίσως το οικογενειακό μου περιβάλλον να είναι απλώς μια δύναμη, που έκανε ακόμα πιο ισχυρή τη θέλησή μου.
Είχες γνωρίσει τον Λευτέρη Βογιατζή; Τι θυμάσαι από εκείνον; Η σχέση μου με τον Λευτέρη Βογιατζή ήταν αρχικά τηλεφωνική, καθώς τον έπαιρνε ο παππούς μου και του έλεγε ότι παίζω θέατρο καλύτερα από εκείνον ( γέλια). Τότε ήμουν δεκαπέντε χρονών. Γνωριστήκαμε κάποια στιγμή και από κοντά στο θέατρο της οδού Κυκλάδων, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα να μοιραστώ μαζί του πολλά πράγματα.
Τι σε έχει δυσκολέψει μέχρι σήμερα στην πορεία σου; Προσπαθώ να ακολουθήσω το μότο ενός θεατρανθρώπου, που λέει η δυσκολία να γίνεται συνήθεια , η συνήθεια ευκολία και η ευκολία χαρά. Νομίζω τα καταφέρνω, με μία όμως παραπάνω προσπάθεια όσο αφορά στην επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους της δουλειάς και στην επίτευξη μιας ιδανικής ισορροπίας.
Έγινες γρήγορα γνωστός μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Οι Συμμαθητές». Πώς διαχειρίζεται ένα νέο παιδί αυτή τη δημοσιότητα; Η απάντηση είναι «δεν ξέρω καθόλου», μαθαίνω να διαχειρίζομαι τη δημοσιότητα με βήματα αργά, σταθερά και διακριτικά. Ίσως αυτός να είναι ο καλύτερος τρόπος.
Τι κέρδισες μέσα από τη σειρά; Πάρα πολλά. Πολλές επαγγελματικές εμπειρίες, αλλά και γνώσεις για να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Κυρίως όμως κέρδισα φίλους, που μπορώ να τους ζητήσω βοήθεια ανά πάσα στιγμή.
Πολλοί λένε ότι η τηλεόραση μπορεί να οδηγήσει σε μια τυποποίηση τους ηθοποιούς. Το φοβάσαι αυτό; Δεν το φοβάμαι. Δεν νομίζω ότι θα συμβεί, αλλά και να συμβεί, πιστεύω πως είναι στο χέρι μου να το αλλάξω.
Πολλές φορές και η προσωπική σου ζωή γίνεται αντικείμενο δημοσιευμάτων. Πώς το αντιμετωπίζεις όλα αυτό; Δεν με αγχώνει. Ακολουθώ την παραπάνω μέθοδο.
Συνεργάζεσαι με σημαντικούς ανθρώπους στο θέατρο. Τι έχεις πάρει από τον καθένα; Από όλους τους ανθρώπους που συνεργάζομαι, πάντα βρίσκω κάτι να πάρω, κάτι που θα μου είναι ωφέλιμο. «Κλέβω» από όλους.
Φέτος το χειμώνα, θα είσαι στην θεατρική παράσταση της Κίρκης Καραλή, που βασίζεται στο βιβλίο «Αυτή η νύχτα μένει» του Θάνου Αλεξανδρή και θα τη δούμε στο Θέατρο Δημήτρης Ροντήρης. Τι συμβαίνει μέσα σε αυτή τη νύχτα λοιπόν; Είναι μια συνεργασία που την περιμένω πολύ καιρό. Απολαμβάνω τη δυναμική όλων αυτών των καινούριων συνεργατών. Η παράσταση είναι ένα ταξίδι, με ξεναγό όλους εμάς, σε μια χώρα μαγική. Σε αυτή τη χώρα, μπορεί κανείς να δει εικόνες απόλυτα ρεαλιστικές από την πραγματική Ελλάδα του 1980, γεγονότα που συνέβησαν, έρωτες, μίση, πάθη. Όλα αυτά παρουσιάζονται μέσα από το διακριτικό βλέμμα του Θάνου Αλεξανδρή.
Εσύ υποδύεσαι τον ίδιο τον συγγραφέα, σωστά; Ναι, μαζί με τον Θάνο Αλεξανδρή, κάνουμε… τον Θάνο Αλεξανδρή. Ο ένας βοηθάει τον άλλον ώστε να ολοκληρωθεί η αφήγηση της ιστορίας μας. Λειτουργούμε συμπληρωματικά, και ρίχνουμε το λάδι που χρειάζεται για να πάρει η σκηνή φωτιά.
Εσύ τι σχέσεις έχεις με τη νύχτα; Εγώ προσωπικά είμαι παιδί της ημέρας. Μου αρέσει ο ήλιος. Δύσκολα θα τον αποχωριζόμουν για να ζήσω τη νύχτα.
Αυτή η εποχή του ’80, που δεν την έζησες, τι σημαίνει για σενα σήμερα; Η εποχή του 80' δεν σημαίνει κάτι συγκεκριμένο για μένα. Αυτό που μπορώ να καταλάβω μέσα από τις ιστορίες είναι ότι τότε η Ελλάδα ήταν ζωντανή, υπήρχε ενέργεια ,υπήρχε δράση, σε αντίθεση με σήμερα που πάσχουμε από εθνική κατάθλιψη.
Σήμερα τι είναι το πιο σημαντικό για σενα; Η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα, ένας άνθρωπος στον οποίον μπορείς να ακουμπήσεις.
Υπάρχουν ρόλοι ή συνεργασίες που ονειρεύεσαι; Θέλω να κάνω κινηματογράφο. Θέλω να παίξω τον Άμλετ…
Με τόση δουλειά, έχεις καθόλου ελεύθερο χρόνο; Όταν δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, προσπαθώ να τον δημιουργήσω, γιατί χωρίς αυτόν δεν θα αντέξω. Στην αρχή του διαλείμματος, οργανώνω καλά τις σκέψεις μου και μετά τα ξεχνάω όλα και κάνω κάτι διασκεδαστικό.
Είσαι πάντα τόσο ήρεμος, όσο φαίνεται; Υπάρχει κάτι που μπορεί να σε βγάλει εκτός ορίων; Η ψυχραιμία είναι στοιχείο οικογενειακό. Το κληρονόμησα από τον πατέρα μου. Δεν νομίζω ότι έχω βγει ποτέ εκτός ορίων και θα προσπαθήσω να μην βγω και ποτέ.
Αν κάποιος μπορούσε να σου πραγματοποιήσει μια επιθυμία τώρα, ποια θα ήταν; Ειρήνη σε όλον τον κόσμο και μετά να μου χαρίσει ένα θέατρο κάπου στο κέντρο!
Πήγη φωτογραφιών: www.rejected.gr, ndp, Facebook
