Ζήνα Αμπαριώτη: Μια Ελληνίδα στον οίκο Ralph Lauren

 Είναι απίστευτο το συναίσθημα που νοιώθεις όταν βλέπεις κάτι που έφτιαξες με τα χέρια σου να παίρνει μορφή. 

Τώρα πια πρώτα δημιουργώ και σχεδιάζω το ρούχο και μετά διαλέγω το υφάσμα. Αλλά ακόμα και σήμερα αν κάποιο ύφασμα μου τραβήξει το ενδιαφέρον, το κρατάω για κάποια μελλοντική χρήση. Έχει τύχει, στα ταξίδια μου, να αγοράσω ένα ύφασμα και να το χρησιμοποιήσω σε μια collection μου πολύ αργότερα. Δεν μου αρκεί να το δω ύφασμα, θέλω να το αγγίξω, να το επεξεργαστώ, να δώ τις ιδιότητές του. Και μετά σιγά-σιγά αρχίζω να το φαντάζομαι. Είναι απίστευτο το συναίσθημα που νοιώθεις όταν βλέπεις κάτι που έφτιαξες με τα χέρια σου να παίρνει μορφή. 

Η Αμερική σου δίνει πολλές ευκαιρίες και δυνατότητες. Δουλεύοντας σκληρά για αυτό που θέλεις να πετύχεις, σε ανταμοίβει.   

Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, το να σχεδιάζω και να φτιάχνω ρούχα ήταν από τα λίγα πράγματα που έκανα από την αρχή ως το τέλος. Δεν είχα υπομονή για τίποτε άλλο. Ηταν,λοιπόν, φυσικό για μένα να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο.

Ήμουν πολύ τυχερή που μου δόθηκε η δυνατότητα να το πραγματοποιήσω. Η απόφασή μου να πάω για σπουδές στην Αμερική ήταν μία από τις σημαντικότερες και τις πιο σωστές που έχω πάρει ως τώρα. Τα τέσσερα αυτά χρόνια των σπουδών μου στο εξωτερικό εκτός από την ακαδημαική γνώση που μου πρόσφεραν, πιστεύω πως έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Με βοήθησαν να γίνω ανεξάρτητη και να μπορέσω να βρω πια ακριβώς είναι η ταυτότητα και η προσωπικότητα μου ως σχεδιάστρια. Η Αμερική σου δίνει πολλές ευκαιρίες και δυνατότητες. Δουλεύοντας σκληρά για αυτό που θέλεις να πετύχεις, σε ανταμοίβει.   

Άρχισα με διάφορα internships τα καλοκαίρια, ενώ η πρώτη μου δουλειά σε σχέση με τη μόδα ήταν εδώ στην Ελλάδα. Δούλεψα για την εταιρία koku, συμμετέχοντας στον σχεδιασμό διαφόρων αξεσουάρ αλλά κυρίως τσάντας για τη καλοκαιρινή τους τότε collection.

Όλα τα αντικείμενα σχεδιάζονταν και κατασκευάζονταν στην Ελλάδα. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσω τη διαδικασία του σχεδιασμού και της κατασκευής του προιόντος από την αρχή ως το τέλος. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου και ως summer internship δούλεψα σε διάφορες θέσεις στο χώρο της μόδας.

Έχω δουλέψει ως Fashion Intern  στην ελληνική έκδοση του περιοδικού Cosmopolitan, Design intern στον αμερικάνικο οίκο μόδας Nicole Miller, και Sales Intern σε δύο showrooms στη Νέα Υορκη και στο Παρίσι της εταιρίας Rainbowwave.

Μετά το τέλος των σπουδών δούλεψα ως Assistant Designer σχεδιάζοντας cold weather accesories για τον οίκο Ralph Lauren στη Νέα Υόρκη. Mέσα λοιπόν από όλη αυτή τη διαδρομή κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι, ειδικά στο χώρο της μόδας, να μπορέσεις να γνωρίσεις κάθε τομέα του χώρου, για να βρεις τελικά αυτόν που σου ταιριάζει, σε ελκύει και σε συναρπάζει. 

Πάντα μου έκαναν εντύπωση και μου δημιουργούσαν ένα είδος θαυμασμού τα καλά υλικά. Ένα κομμάτι από καλό δέρμα, ή ένα κομμάτι μετάξι είναι υλικά που ακόμα και πριν δουλευτούν έχουν μια δικιή τους ομορφιά, μια δύναμη να προσελκύουν το μάτι. Το ρούχο χαρακτηρίζει άμεσα τον άνθρωπο και φυσικά δεν εννοώ το αν είναι designer ρούχο η όχι, ακριβό η φθηνό, καινούργιο η παλιό. Αυτό που κάνει ένα ρούχο να χαρακτηρίζει τον άνθρωπο, είναι ο τρόπος με τον οποίο το φοράει. Το χρώμα, το ύφασμα, το πώς είναι ραμμένο, η κάθε λεπτομέρεια είναι που μετράει.

Στην εποχή μας οι άνδρες έχουν σταματήσει να ντύνονται συντηρητικά και η γυναίκες αγοράζουν και ανδρικά ρούχα για τον εαυτό τους.

Στην ανδρική μόδα, που έχω επικεντρωθεί τελευταία, ο σχεδιαστής JW Anderson είναι εκείνος που με έχει επηρεάσει. Ειδικά η collection Spring Summer 2018 έχει μια playfulness, με απίστευτα χρώματα και σχέδια, που δεν βλέπεις συχνά στην ανδρική μόδα. Στην εποχή μας οι άνδρες έχουν σταματήσει να ντύνονται συντηρητικά και η γυναίκες αγοράζουν και ανδρικά ρούχα για τον εαυτό τους. 

Ο καινούριος Creative Director της Gucci, Alessandro Michele έχει αλλάξει εντελώς τον τρόπο που βλέπουμε τον χώρο.

Η μόδα, όπως μου είχε πει κάποτε ένας φίλος του πατέρα μου, δεν είναι αυτό το χλιδάτο κομμάτι που βλέπεις. Και είχε απόλυτο δίκιο.

Δεν είναι το παραμύθι, η γιορτή, οι πασαρέλες, τα εντυπωσιακά ρούχα, τα πάρτυ. Πίσω από όλα αυτά κρύβονται ατελείωτες ώρες σκέψης, δημιουργίας, σκληρής δουλειάς και φυσικά μεγάλος ανταγωνισμός».