Μπορεί να μιλάμε φέτος (πιο) ανοιχτά για τη γυναικοκτονία, αλλά μιλάμε με διαρκείς και φρικτές αφορμές. Συγκεκριμένα, 13 ως τον φετινό Νοέμβριο, 13 μέσα σε μία χρονιά.
Δεν θα άλλαζε κάτι αν ήταν λιγότερες, αν ήταν 7 ας πούμε, αλλά το 13 είναι ένας φρικτός αριθμός σε έναν χρόνο με 12 μήνες. «Μια νεκρή γυναίκα κάθε μήνα», έγραφε ο τίτλος σχετικού άρθρου του Guardian -περισσότερες από μία, όπως προκύπτει.
Γυναίκες διαφορετικών ηλικιών και εθνικοτήτων, με ή χωρίς παιδιά, νεκρές από το χέρι συζύγων, συντρόφων ή πρώην συντρόφων τους -ό,τι δηλαδή συνιστά μια «γυναικοκτονία». O όρος εισάγεται και ορίζεται επίσημα το 1976 από την εγκληματολόγο Νταϊάνα Ράσελ, ως «η δολοφονία γυναικών, από πρόθεση, επειδή είναι γυναίκες». Πρόσφατος όρος, για ένα φαινόμενο αιώνων, όπως αναλύεται εδώ.
Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, ακολουθεί ένας μαύρος απολογισμός της χρονιάς που φεύγει, με τις γυναίκες που το δικαίωμά τους στη ζωή, την ευτυχία ή τη δυστυχία, την χαρά και τις απογοητεύσεις που αυτή φέρνει, αφαιρέθηκε επειδή το θέλησε κάποιος άνδρας.
Βασιλική -17 Ιανουαρίου, Χανιά
Την δολοφόνησε ο Νορβηγός σύντροφός της με 14 μαχαιριές. Ήταν 54 ετών. Εκείνος δήλωσε στην αστυνομία ότι το μοιραίο βράδυ είχε πιει και δεν θυμόταν τι έκανε.
Κωνσταντίνα -5 Απριλίου, Μακρινίτσα
Την δολοφόνησε ο εν διαστάσει σύζυγός της μέσα στο σπίτι των γονιών τους, στη Μακρινίτσα Πηλίου. Δολοφόνησε και τον αδερφό της. Λίγες ώρες νωρίτερα, η 28χρονη είχε ζητήσει εισαγγελική παρέμβαση, με την επιβολή περιοριστικών μέτρων. Έγιναν συστάσεις στον δράστη, αλλά στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος.
Κάρολαϊν -11 Μαϊου, Γλυκά Νερά