«Εδινες μαθηματικά;», ρώτησε εναγωνίως μια μάνα, το κορίτσι που μόλις έβγαινε από το εξεταστικό κέντρο, την περασμένη Τετάρτη λίγο πριν τις δώδεκα.
«Όχι, εγώ έγραφα αρχαία…», της απάντησε το κορίτσι, απλά και αυθόρμητα, χωρίς όμως να την ικανοποιήσει.
Γι΄αυτό και η μάνα, αυτή η συγκεκριμένη, πήγε δύο βήματα πιο πέρα και είπε στις φίλες της -όλες μαμάδες: «Ε, ναι μωρέ, κοπέλα είναι, τι θα έδινε; Μαθηματικά; Αυτές είναι πάντα της θεωρητικής»…
Όταν υπάρχουν μανάδες που μεγαλώνουν με αυτές τις απόψεις τους 18χρονους γιους τους, το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο
Προφανώς εκείνη -και οι φίλες της, έχουν (μόνο) γιους και είναι όλοι της θετικής...
Το κορίτσι με τα αρχαία, λίγα μέτρα πιο πέρα την άκουσε και έμεινε εμβρόντητο.
Η σκηνή, πραγματική πέρα ως πέρα, συνέβη στην Αθήνα του 2018 και φοβάμαι πως δεν είναι η εξαίρεση. Κάποια παρόμοια σκηνή θα συνέβη έξω και ένα άλλο σχολείο...
Με αυτή την αφορμή θυμήθηκα εκείνο το περιστατικό στην ΕΡΤ, πέρυσι, τέτοια εποχή, με καλεσμένη σε πάνελ πρωινής εκπομπής, μαθήτρια που είχε διακριθεί σε μαθηματικό διαγωνισμό: «Και τα κορίτσια είναι καλά στα Μαθηματικά» ήταν ο τίτλος-λεζάντα που τη συνόδευε στην οθόνη…
Γιατί υπάρχει αυτή η άποψη; Μα η εξήγηση είναι απλή: Τα Μαθηματικά θέλουν μυαλό, τα κορίτσια δεν έχουν (πολύ) μυαλό, τα κορίτσια δεν είναι και πολύ έξυπνα, άρα τα κορίτσια δεν είναι για τα Μαθηματικά…
Πώς να πας κόντρα σε ιδέες βαθιά ριζωμένες στις ίδιες τις γυναίκες; Σε γυναίκες που υποτιμούν τον εαυτό τους και δεν το παίρνουν χαμπάρι; Πώς να τις πείσεις ότι το μαθηματικό μυαλό -και το μυαλό γενικότερα, δεν είναι αρσενικό προνόμιο ούτε υπόθεση των ανδρών. Πώς να τους εξηγήσεις ότι όχι «αυτές (δεν) είναι πάντα της θεωρητικής», αλλά είναι της ζωής. Και η ζωή τα χωράει όλα, ακόμα και γυναίκες που ξέρουν μαθηματικά.
Όταν όμως υπάρχουν μανάδες που μεγαλώνουν με αυτές τις απόψεις τους 18χρονους γιους τους, το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο όχι τόσο, για την ισότητα των δύο φύλων, όσο για τον σεβασμό στον ίδιο μας τον εαυτό. Από εκεί ξεκινάνε όλα...
