Θυμήθηκα μια πρόσφατη αμερικανική τηλεοπτική σειρά («13 Reasons Why», 2017) που πραγματεύεται το διόλου εύκολο θέμα της αυτοκτονίας ενός κοριτσιού, που δεν μπόρεσε να αντέξει το bullying σε οποιαδήποτε εκδοχή.
Και αφήνει δεκατρείς ηχογραφημένες κασέτες. Κάθε μία απευθύνεται σε άλλο παραλήπτη. Ολες μαζί συνθέτουν την ιστορία της, με όλα εκείνα τα συστατική που την οδήγησαν στο τέλος...
Μια ιστορία από πίσω προς τα μπρος, που όσο κι αν αποτελεί μυθοπλασία βασίζεται σε πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας, ή και μέσα στο σπίτι μας καμιά φορά.
Ούτε το ένα ούτε το άλλο -όση προσοχή θέλει το υπόψηφιο θύμα του bullying αλλή τόση θέλει και ο υποψήφιος θύτης
Ενα 14χρονο παιδί ααυτοκτόνησε μόλις προχτές αφήνοντας ένα γράμμα για να κατανομάσει τους «φταίχτες»... Αλλο ένα περιστατικό bullying; Ποιος ξέρει. Το μόνο σίγουρο είναι το πόσο σκληρά γίνονται τα παιδιά όταν αποφασίζουν να «επιτεθούν» σε έναν συνομήλικο ή μικρότερό τους. Πόσο οι πράξεις και τα λόγια μπορεί να οδηγήσουν το «θύμα» στην απόγνωση. Κι επειδή συνήθως τα παιδιά ντρέπονται να το μοιραστούν καταλήγουν να κρύβονται από τους άλλους, ενίοτε και από τον ίδιο τον εαυτό τους.
Πολλές φορές είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις την αλήθεια από το ψέμα, την υπερβολή από το απλό περιστατικό κι έτσι να μην δώσεις την απαιτούμενη προσοχή σε ένα παιδί που εκφράζει τον εκφοβισμό που δέχεται στο σχολείο. Και όντως μπορεί να το παρακάνει.
Αλλά όλο και κάπου θα κρύβεται μια αφορμή -είναι λίγο πιο παχύ, φοράει γυαλιά, είναι ιδιόρρυθμο, διαφέρει από τα άλλα παιδιά, νοιώθει αδύναμο, δεν έχει τσαμπουκά… Ας μην κλείνουμε τα μάτια στα μηνύματα που εκπέμπουν τα παιδιά. Το πιο δύσκολο όμως είναι σαν γονιός να αποδεχτείς ότι τα άλλα παιδιά «κοροϊδεύουν» το δικό σου το παιδί -πόσοι και πόσοι γονείς δεν έχουν ευχηθεί, από μέσα τους, αντί για θύμα να ήταν θύτης;
Ούτε το ένα ούτε το άλλο -όση προσοχή θέλει το υπόψηφιο θύμα του bullying αλλή τόση θέλει και ο υποψήφιος θύτης. Ο ένας δεν υπάρχει χωρίς τον άλλον...
