Πότε πέρασε το καλοκαίρι; Πότε ήταν που έκλεισαν τα σχολεία; Πότε κανονίζαμε τις άδειες στη δουλειά και σχεδιάζαμε τις διακοπές μας;
Και να που μπήκε ήδη ο Σεπτέμβριος και γυρίσαμε πίσω, στο σπίτι, στις δουλειές, στις υποχρεώσεις, στο γραφείο. Στο πρωινό ξύπνημα. Back to business λοιπόν...
Κι εμείς, όλοι, ο καθένας στο πόστο του, πιστοί στο ραντεβού, όπως η μαρκίζα στους χειμερινούς, κλειστούς κινηματογράφους που κάθε καλοκαίρι δίνει υπόσχεση για το φθινόπωρο με το κλασικό «Ραντεβού τον Σεπτέμβριο», επιστρέψαμε.
Ρίχνοντας μια ματιά στις καλοκαιρινές φωτογραφίες και στις selfies που τραβήξαμε, στα κοχύλια και τις πέτρες που μαζέψαμε, στον ήλιο και την αρμύρα που ρουφήξαμε
Ναι, αλλά αν τυπικά ο ένατος μήνας είναι ο πρώτος του φθινοπώρου, τίποτα δεν μας εμποδίζει να τον αντιμετωπίσουμε ως αυτό που πραγματικά είναι: Η τελευταία παράταση του καλοκαιριού. Γιατί ο Σεπτέμβριος μας βοηθά να περάσουμε πιο γλυκά από τη θερινή ραστώνη στην καθημερινή ρουτίνα, από την ηλιοθεραπεία με ένα βιβλίο στο χέρι, στην εργασία και το ωράριο.... Που μας κλείνει το μάτι για λίγη θάλασσα ακόμα, για μια βουτιά, ένα ταβερνάκι, μια ταινία στο θερινό σινεμά, λίγη ακόμα χαλαρή διάθεση.
Η επιστροφή από τις διακοπές μαζί με την προσαρμογή στην τρέχουσα πραγματικότητα σηματοδοτεί και μια (ακόμα) περίοδο ανασυγκρότησης. Δίνουμε και ξαναδίνουμε υποσχέσεις στον εαυτό μας -όπως την Πρωτοχρονιά, αραδιάζουμε κατεβατά με τις εκκρεμότητες που μας περιμένουν, υπολογίζουμε τα έξοδα, την εφορία, τον ΕΝΦΙΑ, ελπίζοντας ότι ένα-ένα θα τα σβήσουμε από τη λίστα -ξεχνώντας ότι θα έρθουν άλλα να τα αντικαταστήσουν κι ότι η λίστα των υποχρεώσεων δεν τελειώνει. Κύκλος είναι κι έτσι τον ζούμε...
Ρίχνοντας μια ματιά στις καλοκαιρινές φωτογραφίες και στις selfies που τραβήξαμε, στα κοχύλια και τις πέτρες που μαζέψαμε, στον ήλιο και την αρμύρα που ρουφήξαμε, στο δέρμα που μαύρισε και στα μαλλιά που ξάνθυναν, στους έρωτες που ήρθαν κι έφυγαν ή (ακόμα καλύτερα) σ΄εκείνους που έμειναν, αντλώντας από την ενέργεια του καλοκαιριού, ας ξεκινήσουμε να συνηθίζουμε την ιδέα... Στο κάτω κάτω το φθινόπωρο μπορεί να περιμένει...
