Όταν δεν κατευθύνονται τα παιδιά, αυτά αναγκάζονται να ρισκάρουν και να μπουν στην διαδικασία της εκμάθησης του κάτι παραπάνω. Επίσης οι γονείς, μέσα στο πλαίσιο της υπερπροστασίας, προσπαθούν να αποτρέψουν τα λάθη, μην τυχόν και στεναχωρηθούν ή απογοητευτούν τα παιδιά. Λάθος, γιατί πρέπει να μάθουν ότι η ζωή δεν είναι ρόδινη και υπάρχουν οι λύπες και οι δύσκολες καταστάσεις. Και πρέπει να μάθουν να τις αντιμετωπίζουν.
Μην ξεχνάμε ότι τα όρια μεταξύ φροντίδας και υπερπροστασίας είναι τόσο λεπτά που συχνά οι γονείς δεν καταλαβαίνουμε ότι το παιδί μας έχει πια μεγαλώσει κι ότι είναι σε θέση να δει την πραγματικότητα. Μπορεί να πέσει, να χτυπήσει και να κλάψει… και;
Σαφέστατα θα είμαστε δίπλα τους και θα πρέπει να αισθάνονται την άνεση να ζητούν την βοήθειά μας ανά πάσα στιγμή. Αλλά βάζοντάς τα στη διαδικασία να βρουν μόνοι τους τη λύση αποκτούν αυτοπεποίθηση και θα έχουν την σιγουριά ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν μόνοι τους τις δύσκολες στιγμές.
Παράλληλα αναπτύσσεται μεταξύ μας και η εμπιστοσύνη ότι τα καταφέρνουν μόνα τους και ότι γίνονται όλο και περισσότερα αυτόνομα. Αυτό δεν είναι μεγάλο κατόρθωμα; Αυτός δεν είναι ο στόχος μας; Τουλάχιστον αυτός είναι ο δικός μου, να δώσω στον Παύλο γερές βάσεις και δυνατά φτερά για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του…
«Όποιος δεν έκανε ποτέ λάθος, δεν έχει δοκιμάσει ποτέ κάτι καινούργιο» Albert Einstein.
Κατερινα Μαντά - Αρχισυντάκτρια theK-magazine / www.k-mag.gr