«Στο σπίτι με παιδί και με σκύλο...» -Ένας κτηνίατρος και μια dog blogger συνομιλούν με την Κατερίνα Μαντά

Μπορεί να μην είχα ποτέ κατοικίδιο μέσα στο σπίτι, αλλά από τα 12 μου πάντα είχαμε σκύλο στον κήπο, όχι για λόγους ασφάλειας, αλλά για να σταματήσει η αδελφή μου να χαϊδεύει κάθε αδέσποτο σκυλάκι.

Αντιθέτως, ο γιος μου και οι ανηψιές μου, ζουν με τα σκυλιά είτε στο σπίτι μας είτε στο εξοχικό μας. Γνωρίζουν τους κανόνες υγιεινής, όπως το ότι πλένουμε πάντα τα χέρια μας μετά τα χάδια και τα παιχνίδια με τη Laika (το γιγάντιο αλλά τρυφερότατο black Russian terrier που μας γεμίζει σάλια κάθε φορά που περνάμε την πόρτα) και παράλληλα, μαθαίνουν ότι η συμβίωση με τα κατοικίδια έχει πολλές στιγμές γέλιου αλλά και «υποχρεώσεις».

Επίσης, βοηθούν ιδιαίτερα στην συναισθηματική ανάπτυξή τους.

Σχετικές έρευνες έχουν δείξει ότι τα κατοικίδια λειτουργούν ως ένα φυσικό αγχολυτικό καθώς είναι πάντα εκεί χωρίς να μιλούν και είναι απόλυτα πιστά και ικανοποιημένα μαζί μας απλά με ένα πιάτο φαγητό, με λίγα χάδια και μία βόλτα.

Ακόμη, μας προσδίδουν μία σταθερή αίσθηση συντροφικότητας και ζεστασιάς στο σπίτι, γνωρίζοντας γενικά πως κάποιος μας περιμένει ό,τι ώρα και να γυρίσουμε, όσο χάλια διάθεση και αν έχουμε, αδιαμαρτύρητα και στωικά.

Για τους γονείς, οι οποίοι έχουν κάποιες αναστολές για την απόκτηση ενός ζώου, οι ειδικοί έρχονται να επιβεβαιώσουν πως η συντήρηση ενός ζώου βοηθά στην καλύτερη κοινωνικοποίηση του παιδιού μας, στην καλύτερη επαφή του με τη φύση και το περιβάλλον, σε κάποιες περιπτώσεις μειώνει την πιθανότητα ανάπτυξης φοβιών αλλά και αυξάνει την καλλιέργεια του αισθήματος υπευθυνότητας.

Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 397 παιδιών στη Φινλανδία, με τους γονείς να κρατούν ημερολόγιο κάθε εβδομάδα καταγράφοντας την κατάσταση της υγείας του παιδιού τον πρώτο χρόνο της ζωής τους, αποδείχτηκε ότι: συνολικά, τα βρέφη που ζούσαν σε σπίτι με κατοικίδιο είχαν 30% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν συμπτωμάτων λοίμωξης του αναπνευστικού και σχεδόν 50% λιγότερες πιθανότητες για ωτίτιδα.

Η Αλεξία Μιχαλοπούλου, Dog Blogger (https://dogtalesbyalexiam.blog/) μας δίνει την δική της εκδοχή:

«Θεωρώ ευλογία το να μεγαλώνει ένα παιδί παρέα με έναν σκύλο. Ακόμα θυμάμαι τη στιγμή, που γυρνώντας από το μαιευτήριο, άφησα την καλαθούνα με το μωρό στο πάτωμα και είδα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου η γνωριμία της Diddlina με την κόρη μου, Λυγερή. Το σκυλί μύριζε το μωρό και υποδεχόταν με τον τρόπο του, το καινούργιο μέλος της οικογένειας. Η Λυγερή, λοιπόν, μεγάλωσε και μεγαλώνει με σκυλιά να περιφέρονται συνεχώς γύρω της. Δεν ξέρω, αν όπως λένε ιατρικές έρευνες, της μείωσαν τις πιθανότητες για αλλεργίες ή άσθμα, αυτό, όμως, που μπορώ να δηλώσω είναι ότι οι τετράποδοι συγκάτοικοί μας, την βοηθούν καθημερινά να ξεκαθαρίζει στο μυαλό της, τι σημαίνει να μοιράζομαι, να αγαπώ δίχως όρους, να εμπιστεύομαι βασιζόμενη στο ένστικτο μου και να φροντίζω κάποιον που με έχει ανάγκη».

Κι αν θέλετε βοήθεια για την επιλογή σκύλου κι έχετε μικρό παιδάκι, ο κτηνίατρος Λάζαρος Καρανάσιος συμβουλεύει:

«Φυλές οι οποίες δεν απαιτούν περίσσεια χώρου για άσκηση αλλά και που συμβιβάζονται με την εύκολη λύση του μπαλκονιού αντί της καθημερινής βόλτας. Παραδείγματα τέτοιων φυλών είναι: maltese, bischon frise, Yorkshire terrier, griffon, west highland terrier. Αν, βέβαια, υπάρχει και η δυνατότητα υπαίθριου χώρου πετυχημένη επιλογή θα θεωρούταν λίγο μεγαλύτερες ράτσες όπως beagle, cocker spagnel, bulldog, basset hound, μιας και χρειάζονται περισσότερο χώρο λόγω της ιδιοσυγκρασίας τους».

Να έχετε στο μυαλό σας, όμως, ότι οποιοδήποτε και αν είναι το κατοικίδιο που θα επιλέξετε, δεν παύει να απαιτεί αρκετό χρόνο, να είναι μία δέσμευση, να αποτελεί ένα επιπλέον έξοδο στην οικογένεια και να έχει ανάγκη από πολλή αγάπη. Συνεπώς, η απόκτηση ενός σκύλου (ή γάτας) θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μίας ώριμης και συνειδητοποιημένης απόφασης, καθώς προστίθεται ένα νέο, αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας.

Κατερίνα Μαντά - Αρχισυντάκτρια theK-magazine / www.k-mag.gr