Καλησπέρα. Χαίρομαι που ένας άνδρας μπορεί να δίνει συμβουλές σε γυναίκες. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ελπίδα. Στα δικά μου. Είμαι η Εύη, 28 ετών και πριν από 6 μήνες έχασα τη δουλειά μου (είμαι γραφίστρια). Το καλό είναι ότι μένω ακόμα με τους γονείς μου. Την εποχή που είχα ακόμη δουλειά, γνώρισα κάποιον. Είναι 10 χρόνια μεγαλύτερός μου, δουλεύει σε δημόσια υπηρεσία και νιώθω ότι με αγαπάει. Υπάρχει όμως κάτι που με τρώει. Όταν βγαίνουμε και κάνω κίνηση να πληρώσω, ποτέ δεν μου λέει όχι. Κι ας ξέρει ότι τα λεφτά προέρχονται από τον συνταξιούχο πατέρα μου (τον μόνο που φέρνει ακόμα κάποια χρήματα στην οικογένεια). Ο ίδιος μένει με τον αδερφό του και μου έχει κάνει πρόταση να μετακομίσουμε σε σπίτι μαζί. Αλλά όταν του λέω ότι δεν έχω χρήματα, κόβει απλά την κουβέντα. Δεν καταλαβαίνω τι θέλει από μένα τελικά...
Να βρείς δουλειά.. και φυσικά να πληρώνεις το μερίδιο σου όταν βγαίνετε. Φυσικά κάνω πλάκα. Φαντάζομαι ότι τα δύο στοιχεία που μου αναφέρεις, (το ότι είναι δέκα χρόνια μεγαλύτερος και το ότι δουλεύει σε δημόσια υπηρεσία) τα αναφέρεις για να μου υποδείξεις ότι έχει την άνεση να πληρώσει και για σένα καμιά φορά. Είναι μεγαλύτερος, με σταθερή δουλειά και εσύ άνεργη το τελευταίο διάστημα. Το πιθανότερο είναι πως ο σύντροφός σου δεν είναι ιδιαίτερα γεναιόδωρος για να το θέσω κομψά. Και αναφέρομαι στη γεναιοδωρία του εξαιτίας του γεγονότος της ανεργίας σου. Σε διαφορετική περίπτωση θα σου έλεγα πως δεν έχει καμία, όυτε καν ηθική, υποχρέωση να πληρώσει για σένα. Η ισότητα των δύο φύλων, η γυναικεία χειραφέτηση, έχουν και συνακόλουθες “υποχρεώσεις”, με μια εξ'αυτών να είναι η οικονομική ανεξαρτησία και ο καταμερισμός των εξόδων του ζευγαριού σε κάθε επίπεδο. Αν συγκατοικούν, των εξόδων του σπιτιού, αν όχι των δαπανών των πιθανών εξόδων τους. Τώρα όμως που είσαι άνεργη και ζορίζεσαι εύλογα με τα χρήματα είναι λογικό να αναμένεις μια κίνηση ευγένειας και αβρότητας από μέρους του. Εννοώ δεν είναι η ίδια η κίνηση του να σε κεράσει που έχει τόση σημασία (αν και πρακτικά θα βοήθουσε) αλλά ο συμβολισμός της, η σημειολογία της αν προτιμάς. Και ο συμβολισμός μιας τέτοιας ενέργειας, έστω και μια στο τόσο, είναι φυσικά το ουσιαστικό ενδιαφέρον για τη δυσκολία ή το πρόβλημα του συντρόφου μας, η τρυφερότητα απέναντι σε μια δυσχέρεια του, είτε αυτή αφορά τα χρήματα ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό είναι και το ουσιώδες που πρέπει να σκεφτείς για το σύντροφό σου, πολλώ δε μάλλον από την στιγμή που φαίνεται να έχει σχέδια και για συγκατοίκηση όπως μου αναφέρεις. Ήτοι, το αν μπορεί ο συγκεκρίμενος άνθρωπος που είναι και μεγαλύτερος -συνεπώς και πιο ώριμος- να σε στηρίξει συναισθηματικά πρωτίστως και το τονίζω αυτό και έπειτα και οικονομικά εάν αυτό κρίνεται απαραίτητο. Και πίστεψέ με δεν το λέω αυτό γιατί είναι άνδρας. Το ίδιο θα όφειλες να κάνεις κι εσύ σε μια αντίστοιχη συνθήκη. Είπαμε ισότητα και ισονομία. Σε όλα. Αλλά γιατί έτσι θα όφειλε να κάνει ως άνθρωπος με ενσυναίσθηση κι έπειτα ως σύντροφος που ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα. Και να σου πω και κάτι στο τέλος τέλος της γραφής. Η γιαγιά μου που κοντεύει τα 100 και έχει πάει σχολείο μέχρι την 3η δημοτικού μου έλεγε πάντα κάτι. “ο άνθρωπος ο τσιγκούνης είναι τσιγκούνης και στα αισθήματα”. Αν δεν ακούσεις εμένα, άκου εκείνη και τη σοφία των παραλίγο 100 χρόνων ζωής της.
Κ.Ο. Υπάρχει τελικά εύκολος τρόπος να ξεπεράσεις έναν χωρισμό; Είμαι έναν μήνα χωρισμένη και το κενό που νιώθω είναι τεράστιο. Δεν θέλω να πάω για δουλειά, δεν θέλω να δω κανέναν. Και να φανταστείς ότι εγώ του ζήτησα να χωρίσουμε.
Θα ξεκινήσω την απάντησή μου γράφοντάς σου κάτι κλισέ. Κάθε μα κάθε χωρισμός είναι ενας μικρός θάνατος. Και ξέρεις οτιδήποτε κλισέ είναι συνήθως κλισέ για κάποιο λόγο. Τις περισσότερες φορές γιατί ενέχει χαρακτηριστικά οικουμενικής αλήθειας. Ο χωρισμός πονάει, είναι μια κατάσταση πένθους και μάλιστα ακόμα και οι επιστήμονες (ψυχολόγοι-γιατροί) του αποδίδουν συναφή χαρακτηριστικά με την φυσική απώλεια ενός προσώπου, το βιολογικό θάνατο κάποιου αγαπημένου. Ακόμα και τα στάδια του ομοιάζουν με εκείνα του πένθους (άρνηση – θυμός – διαπραγμάτευση – κατάθλιψη – αποδοχή). Πόσα και πόσα λαικά τραγούδια έχουν γραφτεί για τον χωρισμό; πόσα βιβλία; ποιήματα; πόσες ταινίες γυρίστηκαν για τον πόνο του χωρισμόυ, την απώλεια ενός συντρόφου ή εραστή και την συνακόλουθη ματαίωση των ονείρων μας, των επιθυμίων μας; Στα παραθέτω όλα αυτά γιατί συντείνουν σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Ο χωρισμός πονάει και μάλιστα πολύ. Και όχι δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να τον ξεπεράσεις. Θέλει υπομονή, κυρίως υπομονή, αλλά θέλει και αποδοχή του πόνου. Θα κλάψεις, θα χτυπηθείς, θα χάσεις την όρεξη σου, δεν θα θες να σηκωθείς από το κρεβάτι, δεν θα θες να δεις άνθρωπο. Όλα λογικά κι επόμενα αλλά για να γίνω και λίγο αιρετικός και θεμιτά. Ο πόνος και οι συνέπειες του είναι κομμάτι της ζωής. Και ξέρεις είναι αμελητέα λεπτομέρεια, ένα εφηβικό κατάλοιπο, το ποιος παράτησε ποιον. Τώρα πήρες εσύ την απόφαση αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι δύσκολο. Σίγουρα θα είχες τους λόγους σου και αυτό κράτα το για το μέλλον. Τώρα είναι θολό το τοπίο αλλά πίστεψε με κάποια στιγμή όχι πολύ μακρυά από σήμερα αυτοι οι λόγοι θα σε κρατήσουν και θα σου υπενθυμίσουν πως έκανες το σωστό. Κι αν αυτοί οι λόγοι φαντάζουν λίγοι τότε υπάρχει πάντα χώρος και χρόνος για να το ξανασκεφτείς. Σε κάθε περίπτωση και για να μην σε κουράζω. Όλα θα γίνουν. Όλα θα περάσουν. Κι ο πόνος, κι η θλίψη και η παραίτηση. Το ξέρω γιατί το έχω βιώσει. Τώρα μπορεί να σου μοιάζει αδύνατο αλλά πιστεψέ με συμβαίνει. Θες γιατί είναι στη φύση μας η επιβίωση, θες γιατί έχουμε ανάγκη το χαμόγελο και την χαρά, οι άνθρωποι, αφού πέσουμε, σηκωνόμαστε και προχωράμε. Όπως έλεγε και ένας από τους εξυπνότερους ηγέτες του προηγούμενου αιώνα και αρκετά διάσημος για τα ευφυολογήματα του, αν περνάς μέσα από την κόλαση, συνέχισε να περπατάς.
Στείλτε τις ερωτήσεις σας στο info@bovary.gr
Διαβάστε επίσης: Αγαπητέ Ερρίκο: Ο πρώην μου ζητάει επανασύνδεση
Αγαπητέ Ερρίκο: Οι άνδρες απομακρύνονται όταν τους λέω ότι έχω παιδί
