«Μου είχαν ζητήσει να μην μιλήσω καθόλου. Ηταν μυστικό». Για πρώτη φορά, η Μαρία Ναυπλιώτου μιλά στην BOVARY για την εμπειρία της στο «Dau»: στο σουρεαλιστικό art project που όμοιό του δεν έχει καταγραφεί ποτέ ξανά στα κινηματογραφικά χρονικά. Η ηθοποιός περιγράφει όσα έζησε τις 10 ημέρες της συμμετοχής της. Δεν θα ξεχάσει ούτε μια από αυτές.
«Πριν από μερικά χρόνια επικοινώνησαν μαζί μου από το Χάρκοβο της Ουκρανίας για να μου προτείνουν να συμμετάσχω σ΄ αυτό το μυστικό πρότζεκτ για τον «Ντάου».
Με ενημέρωσαν ότι ο «Ντάου» θα ήταν ο Θεόδωρος Κουρεντζής. Μου ανέφεραν κάποια ονόματα ανθρώπων που είχαν ήδη περάσει από αυτά τα γυρίσματα. Κατάλαβα ότι επρόκειτο για ένα τεράστιο πρότζεκτ. Οι παραγωγοί έστησαν ένα Ινστιτούτο μέσα σε ένα παλιό στάδιο ή κολυμβητήριο παλαιών προδιαγραφών, όπως είχαν φτιάξει οι σοβιετικοί για να κάνει τα πειράματά του ο Λαντάου –Ντάου.
Το πρότζεκτ ήταν χωρισμένο στην προσωπική ζωή του Ντάου και στην επαγγελματική-επιστημονική. Η δική μου συμμετοχή αφορούσε το προσωπικό κομμάτι. Εχουν περάσει τρία-τέσσερα χρόνια από τότε. Μου είχαν ζητήσει να μην μιλήσω καθόλου.
Ηταν μυστικό.
Ηταν μια σουρεαλιστική, θα έλεγα, εμπειρία. Πήγα στα γυρίσματα τα οποία γίνονταν σε ειδικές συνθήκες. Πριν ξεκινήσεις, άφηνες απ΄ έξω όλα τα προσωπικά σου αντικείμενα. Σου έδιναν μια βαλίτσα με ρούχα, ανάλογα με την εποχή στην οποία συμμετείχες. Εγώ ήμουν γύρω στο ΄56. Οσο διάστημα διαρκούσαν τα γυρίσματα έμενες εκεί μέσα χωρίς αν έχεις επαφή με τον έξω κόσμο. Υπήρχε μια ειδική υποδοχή, με ένα είδος ειδικών πρακτόρων ή αστυνομικών, και περνούσες με το ειδικό διαβατήριο που σου είχαν δώσει. Σε έβαζαν να υπογράψεις όπως συνέβαινε επί Σοβιετικής Ενωσης και έμπαινες μέσα σε αυτόν τον κόσμο.
Ενιωθα προστατευμένη γιατί ήταν ένα καλλιτεχνικό γεγονός, από το οποίο πέρασαν μεγάλες φυσιογνωμίες.
Δεν ήξερες τι θα συμβεί. Ούτε υπήρχε σενάριο. Ηξερες μόνον για ποιον ρόλο είχες επιλεγεί. Τα γυρίσματα γίνονταν σε real time. Ξεκινούσαν στις πέντε το απόγευμα και συνήθως διαρκούσαν ως τις πέντε το πρωί.
