Eρρίκο, είμαι 37 ετών και είμαι σε μια σχέση εδώ και έξι μήνες. Ο φίλος μου είναι κοινωνικός και γενικά αρέσει στις γυναίκες γιατί είναι εμφανίσιμος. Αυτό μού δημιουργεί ανασφάλεια και ζηλεύω. Δεν μου έχει δώσει κάποιο δικαίωμα. Εγώ όμως, πώς θα μπορέσω να κατευνάσω την ανασφάλειά μου; Κάθε φορά που έρχεται μήνυμα στο κινητό του, σκέφτομαι μήπως είναι καμιά γκόμενα και τον περιτριγυρίζει. Τι με συμβουλεύεις;
Ομολογουμένως δεν υπάρχει έυκολος τρόπος για να κατευναστεί η ανασφάλεια. Είναι ένα αρκετά επώδυνο συναίσθημα, με πολλαπλές προεκτάσεις, που μας βασανίζει όλους ενίοτε. Στην περίπτωσή σου όμως τα πράγματα μου “ακούγονται” λίγο διαφορετικά. Μου γράφεις πως ο σύντροφός σου δεν σου έχει δώσει κανένα δικαίωμα. Και θα σταθώ σε αυτό γιατί σημαίνει πως αυτή σου η ανασφάλεια είναι εγγενές χαρακτηριστικό σου και πως δεν δημιουργείται και τόσο από τις εξωτερικές συνθήκες. Ναι, μου γράφεις πως είναι εμφανίσιμος και πως αρέσει στις γυναίκες. Καί; έχω δει εγώ και μη εμφανίσιμους να κάνουν θραύση. Περισσότερο σαν άλλοθι ή ελαφρυντικό λειτουργεί στο μυαλό σου αυτό το “είναι εμφανίσιμος και κοινωνικός”, κι όχι τίποτα άλλο, νομίζω τελικά σε απομακρύνει και από τον πυρήνα του προβλήματος. Πάντα θα βρίσκεις μια δικαιολογία (αν το θέλεις) για τη ζήλια και την ανασφάλειά σου. Θα αγχώνεσαι με το κινητό, θα αναρωτιέσαι πού είναι τώρα και τι κάνει, θα σκέφτεσαι πως τον κοίταξε η μία και η άλλη. Με λίγα λόγια θα κυνηγάς σκιές και φαντάσματα. Δεν έχει κανένα νόημα στα αλήθεια. Οφείλεις να διαχειριστείς αυτό το συναίσθημα, οφείλεις να ελέγξεις αυτή την παρόρμηση γιατί πρωτίστως κάνει κακό σε σένα αλλά στην πορεία θα κάνει κακό και στην σχέση σου που μπορεί να λειτουργεί άψογα μέχρι τότε. Μην δημιουργήσεις ένα πρόβλημα εκ των ων ουκ άνευ. Είναι κρίμα και θα το μετανίωσεις. Άλλωστε όποια κι αν τον περιτριγυρίζει -φλερτάρει και τα συναφή- είναι αμελητέος όρος στην εξίσωση. Το σημαντικό είναι πώς το χειρίζεται αυτός, αυτός είναι το κριτήριο. Σε κάθε πέριπτωση πάντως κι επειδή ο έλεγχος μας σε σχέση με τέτοια θέματα είναι από ανύπαρκτος εώς ελάχιστος, χαλάρωσε, πέρνα όμορφα, εμπιστεύσου τον και φτιάξε μια όμορφη ειλικρινή σχέση. Είναι το μόνο σημαντικό. Και ποιος ξέρει; μπορεί και να ξεχαστείς και να μην σου κόβεται η ανάσα κάθε φορά που σκάει μήνυμα στο κινητό του.
Eρρίκο γεια σου. Πριν από λίγο καιρό γνώρισα ένα παιδί και πλέον καταλαβαίνω ότι την έχω δαγκώσει την λαμαρίνα. Νιώθω ότι και σε εκείνον αρέσω πολύ αλλά είναι πολύ ντροπαλός. Κάθε φορά που βρισκόμαστε με την παρέα μας (γιατί γνωριστήκαμε μέσω φίλων) του «μιλώ και κοκκινίζει» που λέει και το τραγούδι. Moυ στέλνει μηνύματα και με παίρνει τηλέφωνα αργά το βράδυ. Κάθε φορά λέμε πολλά για μας, πολλές φορές κάνει παύσεις και ακούω τα γελάκια του και γενικά μου αρέσει που συζητάμε τόσο ζεστά. Ακόμα δεν έχει προτείνει να βγούμε οι δύο μας. Θέλω απίστευτα να βγούμε μόνοι μας. Προς το παρόν δεν έχει κάνει κίνηση. Να τον περιμένω ή να προτείνω εγώ ραντεβού. Τι λες;
Να του προτείνεις. Το ποιος πρότεινε πρώτος, το ποιος έκανε κίνηση πρώτος και τα συναφή είναι απολύτως ασήμαντα και κατάλοιπα ενός μετεφηβικού εγωισμού. Ραντεβού και γρήγορα, με δική σου πρωτοβουλία. Μου γράφεις πως είναι και ντροπαλός άρα θα τον ξεμπλοκάρεις κιόλας. Και θα καταλάβεις και με ακρίβεια τις προθέσεις του. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια που λέει κι ο θυμόσοφος λαός.
Ερρίκο καλησπέρα. Mε λένε Γιάννη, είμαι 30 ετών και έμαθα πρόσφατα για τη στήλη σου. Πήρα το θάρρος να σου γράψω γιατί ένας εξωτερικός παρατηρητής σίγουρα μπορεί να με συμβουλέψει με αντικειμενικότητα. Ζω με τους γονείς μου (ακομα!). Πριν από έναν χρόνο διεγνώσθη η μητέρα μου με σοβαρό πρόβλημα υγείας και λίγο μετά και ο πατέρας μου. Η ζωή στο σπίτι άλλαξε προς το χειρότερο. Νεύρα, εντάσεις, ξεσπάσματα, έντονοι καυγάδες. Συνέχεια. Ο ένας ξεσπάει στον άλλον την ψυχολογική του πίεση. Εγώ είμαι ο ισορροπιστής, κατευνάζω τα πνεύματα. Ως ποτε όμως; Εχω σχέση και περνάω τέλεια με την κοπέλα. Μου λέει συνεχώς να φυγω από το σπιτι και να ζησουμε μαζί. Εντωμεταξύ οι γονείς μου δεν την συμπαθούν καθόλου. Ομως, στην παρούσα φάση αυτή η συγκατοίκηση για μενα θα ήταν μια διέξοδος. Εχω, όμως, ένα ηθικο δίλημμα. Να σηκωθώ να φύγω τώρα που το σπίτι με έχει ανάγκη και οι γονείς μου με χρειάζονται περισσότερο από ποτέ ή να ακούσω τον Γιάννη και να φύγω;
Να ακούσεις το Γιάννη φυσικά και να φύγεις. Να πας να συγκατοικήσεις με την κοπέλα σου. Μπορεί να σου κάνει εντύπωση το γεγονός του ότι ακούγομαι τόσο κάθετος ή απόλυτος. Αλλά ειλικρινά θεωρώ πως σε κάθε επίπεδο η επιλογή του να φύγεις από το σπίτι των γονιών σου είναι η καλύτερη. Καταρχάς όσο κι αν πιστεύεις πως η φυσική σου παρούσια εκεί κατευνάζει τα πνεύματα, εγώ θεωρώ πως μπορεί να έχει και το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Αν δεν είσαι εκεί αλλά στο δικό σου χώρο, στο σπίτι σου, και βεβαιως επισκέπτεσαι τακτικά τους γονείς σου για να τους βοήθησεις με ό,τι χρειάζονται, η βοήθεια σου θα είναι και πιο αποτελεσματική. Δεν θα είσαι τόσο φορτισμένος από το βάρος της καθημερινής συνθήκης, θα πάψεις να λειτουργείς και εσύ ως σάκος του μποξ και θα έχεις και την απαραίτητη ηρεμία και νηφαλίοτητα για να μπορείς να βοηθήσεις ουσιαστικά. Επίσης θα αναγκάσεις ύπο μια έννοια και τους γονείς σου να επιχειρήσουν να συνεννοηθούν και να βοήθησουν ο ένας τον άλλον. Τώρα τα περιμένουν όλα από εσένα άρα εξαντλούν την μεταξύ τους επικοινωνία σε εκατέρωθεν ξεσπάσματα και εντάσεις. Για τους παραπάνω λόγους (κυρίως) αλλά και για άλλους τόσους που δεν υπάρχει λόγος να αναλύσουμε εδώ πρέπει να πας να μείνεις με την κοπέλα σου. Αυτή η απόσταση όσο κι αν σε κάνει να νιώθεις ενοχικά θα βοήθησει. Και πίστεψε με καταλαβαίνω απόλυτα αυτό το άισθημα ενοχής. Πρόκειται για ζητήματα υγείας των γονιών σου και πάντοτε τέτοιου τύπου προβλήματα είναι ιδιαιτέρως λεπτά και περίπλοκα. Δεν σημαίνει όμως (αν τελικά επιλέξεις να μετακομίσεις) πως δεν αγαπάς τους γονείς σου, πως δεν τους νοιάζεσαι αρκετά, ούτε πως τους εγκαταλείπεις τη δύσκολη στιγμή. Η ζωή σου είναι η ζωή σου και πρέπει να προχωρήσει, να κάνεις το επόμενο βήμα με την κοπέλα σου αν έτσι νιώθεις. Κι οι γονείς σου οφείλουν να το κατανοήσουν. Δεν μπορείς να είσαι δέσμιος της εκάστοτε συνθήκης στη ζωή τους. Οφείλεις να είσαι εκεί για αυτούς, να τους φροντίζεις, να τους αγαπάς και να τους βοηθάς αλλά σε καμία περίπτωση να βάζεις σε δεύτερη μοίρα την προσωπική σου ζωή, τις επιθυμίες και τα όνειρά σου εξαιτίας αυτού. Ελπίζω ειλικρινά να σε βοήθησα.
Διαβάστε ακόμη: Αγαπητέ Ερρίκο: «Οι άνδρες απομακρύνονται όταν τους λέω ότι έχω παιδί»
Αγαπητέ Ερρίκο: Πώς θα ξεπεράσω εύκολα έναν χωρισμό;
*Στείλτε τις ερωτήσεις σας στο info@bovary.gr
Οι ερωτήσεις θα δημοσιεύονται με χρονολογική σειρά