Edvin Richardson/Pexels
Edvin Richardson/Pexels
ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΟΥΣ

Αγαπητέ Ερρίκο: Δεν με συμπαθεί η μητέρα του. Ούτε η αδερφή του


Αγαπητέ Ερρίκο, σε παω 15 χρόνια πίσω, ήμουν μόλις 15 ετών (κατάλαβες λοιπον και την ηλικία μου).

Στο γυμνασιο λοιπον, υπήρχε ένα αγόρι πανεμορφο, αντικείμενο του πόθου πολλών συμμαθήτριών μου. Παραδεχομαι ότι κι εμενα μου αρεσε πολύ αλλά λογω της τοτε ελλειψης αυτοπεποιθησης μου δεν έτρεφα πολλές ελπίδες..Δεν ειχε γυρίσει ποτέ να με κοιτάξει. Περασαν λοιπον 15 χρόνια κι ενα βραδυ, έσκασε μυτη ο τυπος με την παρέα του σε ένα μαγαζί που βρισκομουν. Τον αναγνωρισα αμεσως κι εκεινος ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ στην πρωτη χειραψία. Του εξηγησα ποια είμαι και εκείνος πηγε να λιποθυμησει... Επαναλαμβανε συνεχως «Ω, ρε φιλε», «Και τι μεταμορφωση είναι αυτή και τέτοια». Μη σου τα πολυλογω, αυτος εχει κολλήσει από εκείνο το βράδυ. Στελνει συνεχεια μηνυματα, και θελει διακαως να βγουμε. Υπαρχει όμως μια λεπτομερεια σε όλα αυτά. Η καλύτερή μου φίλη μου εκμυστηρευτηκε μια μερα πριν σου γραψω αυτες τις γραμμες, οτι από εκεινο τον βραδυ τον σκεφτεται συνεχεια (ηταν κι εκεινη μαζι μου). Και με ρωταει πως να τον προσεγγισει κι αν πιστευω ότι έχουν ελπίδες μαζι. Πώς να το διαχειριστώ; Ακομα δισταζω να της το πω ότι ο τυπος εχει τρελαθει με την υποφαινομενη... Πάντως να σου πω κατι; Τι ωραιους κυκλους κάνει η ζωη...

Να της μιλήσεις ανοιχτά για το ενδιαφέρον του πρώην συμμαθητή. Δεν είναι και τόσο τρομερό. Μπορεί όλο αυτό, η τυχαία συνάντηση, να σας γύρισε όλους 15 χρόνια πίσω, να σας γέμισε με νοσταλγία και τρυφερές μνήμες, αλλά δεν είστε πλέον δεκαπεντάχρονα. Το ότι η φίλη σου έδειξε ενδιαφέρον για τον επισκέπτη από το παρελθόν, δεν σημαίνει πως τον πρόλαβε και πως εσύ πρέπει να κάνεις πίσω. Οι σχολικοί ηθικοί κανόνες ανήκουν ακριβώς εκεί. Στο σχολείο. Τώρα για την τελευταία πρόταση σου, ένα έχω να πω. Συμφωνώ απολύτως και μη σου πω επαυξάνω κιόλας. Η ζωή κάνει ωραίους κύκλους, η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και έχει και τρομερή φαντασία. Η ζωή λοιπόν κάνει τη δουλειά της. Κάνε και εσύ τη δική σου και μην της βάζεις εμπόδια. Αφού μιλήσεις με την κολλητή σου, βγες με το συμμαθητή και πέρνα υπέροχα. Δεν το έζησες 15 χρόνια πίσω, ζήστο τώρα. Και όπου σε βγάλει.

 

Έχω δύο ερωτήσεις:
1. Έχω μια σχέση με κάποιον από τα Χριστούγεννα. Περνάω όμορφα μαζί του. Είναι από νησί και στις εκλογές μου ζήτησε να τον συνοδεύσω στο νησί να ψηφίσει και να γνωρίσω και την οικογένειά του. Στην αρχή δίστασα αλλά στο τέλος αποφάσισα ότι μπορεί να είναι και μια καλή ευκαιρία καθώς είχα περιέργεια να δω πώς είναι το πατρικό του. Συνέβη λοιπόν το εξής απρόσμενο. Η αδερφή του δεν με συμπάθησε καθόλου, ενώ η μητέρα του ήταν σχεδόν αγενής. Όχι τόσο μπροστά του, όσο όταν βρεθήκαμε τρεις μας. Σε μια κουβέντα που με ρώτησαν τι δουλειά κάνω και τους απάντησα (δουλεύω στον ιατρικό κλάδο-δεν είμαι γιατρός) με απαξίωσαν και τη δουλειά και εμένα. Εκτός αυτού έπιανα τις φαρμακερές ματιές τους κάθε φορά που ο φίλος μου γύριζε το κεφάλι. Δεν είναι ιδέα μου. Συμβαίνει κάτι πολύ κακό και δεν ξέρω πώς να το αλλάξω. Κάθε συμβουλή σου πολύτιμη.

2. Είσαι πραγματικά άντρας;

Ευχαριστώ.


1. Δεν συμβαίνει τίποτα πολύ κακό. Έχεις να διαχειριστείς μια αρκετά συνηθισμένη περίπτωση, τουλάχιστον για την ελληνική πραγματικότητα. Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο δεν είσαι αρκετή στα μάτια της οικογένειας του συντρόφου σου. Είναι προφανές πως οι δύο γυναίκες της οικογένειας (μαμά και αδερφή) τον αντιμετωπίζουν σαν τον κανακάρη τους. Τον γιόκα. Το καταλαβαίνω πως δεν είναι ευχάριστη μια τέτοια συνθήκη αλλά μην της δίνεις και μεγαλύτερη αξία από την πραγματική της. Πιθανότατα δεν μπορείς να το αλλάξεις ούτε αυτό ούτε τη συμπεριφορά των δύο γυναικών προς εσένα. Ο μόνος που μπορεί να αλλάξει κάτι είναι ο σύντροφος σου. Συνεπώς μίλα του για το πως ένιωσες, για τη συμπεριφορά που δέχτηκες. Αλλά θα σε συμβούλευα να το κάνεις με προσοχή και διακριτικότητα. Το να πούμε κάτι κακό για την οικογένεια του άλλου είναι πάντα δύσκολο, ενα ολισθηρό μονοπάτι. Αλλά θα πρέπει να το περπατήσεις. Η αντίδρασή του θα κρίνει πολλά.
2. Ναι είμαι πραγματικά άνδρας. Καμιά φορά σκέφτομαι. Λες να ήταν καλύτερα να ήμουν γυναίκα; και γενικά και για την στήλη. Αλλά μετά πάλι σκέφτομαι μεγαλόφωνα. Α μπά.. δεν νομίζω..

Ερρίκο είμαι ένα χρόνο με τον φίλο μου και όταν βρισκόμαστε είναι σε πολύ χαλαρό mood. Βλέπουμε ταινίες στην τηλεόραση, πάμε καμιά βόλτα και από σεξ λίγα πράγματα. Είμαστε μόνο ένα χρόνο μαζί και ήδη η σπίθα του πάθους έχει σβήσει. Στεναχωριέμαι πολύ και απογοητεύομαι. Γιατί εγώ δεν νιώθω έτσι. Εγώ θα ήθελα μεγαλύτερο πάθος, περισσότερο σεξ και όχι τόσο μέτρια κατάσταση. Τον θέλω όμως πολύ και δεν θέλω να χωρίσω. Του το έχω συζητήσει αυτό και λέει ότι πρέπει να κουλάρω και να μην αναλύω τόσο πολύ τα πράγματα. Πώς θα μπορέσω αυτή τη σχέση να την κάνω να πάρει λίγη ζωντάνια;

Αν η ζωντάνια που αναζητάς αφορά αποκλειστικά τη σεξουαλική σας ζωή τότε τα πράγματα είναι πιο απλά. Αν όχι λίγο πιο περίπλοκα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, θέλω να πω αντί να το συζητάς μαζί του και να το αναλύεις τόσο πολύ απλά δείξε τις προθέσεις του. Ζήτα περισσότερο σεξ με τον τρόπο σου, όχι με τα λόγια. Χρησιμοποίησε τη φαντασία σου, κορίτσι είσαι, έχετε μπόλικη. Αποπλάνησέ τον, σαγηνεύσέ τον πέστη του εσύ. Το πιθανότερο είναι να πιάσει. Προς θεού δεν εννοώ πως η σαγήνη ή το ερωτικό παιχνίδι είναι αποκλειστική υποχρέωση της γυναίκας στην σχέση. Απλά ο δικός σου ακούγεται λίγο ράθυμος για να το πω ευγενικά. Χαλαρός, δεν του αρέσουν και τα πολλά πολλά λόγια, οι αναλύσεις και τα συναφή. Οπότε πάρε την κατάσταση στα χέρια σου. Μην διστάσεις και κάντο με τον τρόπο του.  Με πράξεις. Ε κι αν δεν πιάσει ούτε αυτό, τότε θα ψάξεις και θα  βρεις το πάθος και την σπίθα που τόσο σου λείπει, αλλού. Κι άσε τον φίλο σου να τσιλάρει βλέποντας ταινίες..