Αγαπητέ Ερρίκο. Ήμουν σχεδόν 2 χρόνια με ένα παιδί, μάλιστα λέγαμε κάποια στιγμή αργότερα να αρραβωνιαστούμε. Ξέρω ακούγεται βιαστικό και μάλλον ήταν, γιατί τελευταία αισθάνομαι πως μου έχει φύγει ο έρωτας και του είπα να χωρίσουμε. Ήταν μια όμορφη σχέση και ήρεμη και του ζήτησα το ίδιο και για τον χωρισμό μας. Και δεν μπορώ να πω μέχρι τώρα δεν έχει αντιδράσει πολύ άσχημα, αλλά επιμένει να τα ξαναβρούμε. Προσπαθεί να μου αλλάξει γνώμη, στέλνει δώρα και η αλήθεια είναι δεν είμαι σίγουρη αν είναι σωστή απόφαση και ώρες ώρες αμφιβάλλω. Είναι ο πιο τρυφερός και καλός άνθρωπος που έχω γνωρίσει και δεν μου αρέσει να του φέρομαι άσχημα ούτε μπορώ να είμαι σκληρή και να του πω τέλος, δεν ξαναμιλάμε. Aπό την άλλη περνώ και μόνη μου καλά και μ’ αρέσει που έχω την ησυχία μου. Τι να κάνω σε αυτή την φάση;
Παραμένεις πιστή στην απόφασή σου. Σχέση δίχως ερωτική επιθυμία δεν νοείται. Είναι σαν μουσακάς χωρίς μπεσαμέλ. Εννοώ θα γίνεται φαντάζομαι και αν το ψάξω σίγουρα θα υπάρχει κάποια βίγκαν, meta, εναλλακτική συνταγή του, που αντί για μπεσαμέλ χρησιμοποιείς αλεύρι παπάγιας, cale, και γύρη. Αλλά αυτό δεν θα είναι μουσακάς κι ό,τι κι αν είναι δεν θα τρώγεται. Συνεπώς προχωράς παρακάτω. Δεν αρκεί που είναι καλό και τρυφερό και τίμιο παλικάρι. Βασικά αρκεί· αν ψάχνεις συνεταίρο, όχι αμόρε.
Αγαπητέ Ερρίκο, δεν είμαι στα καλύτερα μου, έχω να σου πω. Είμαι 30 και εδώ και λίγους μήνες έπαιζε κάτι με έναν λίγο μεγαλύτερό μου. Προβλήματα πολλά καθώς εκτός του όχι έχει σχέση, δεν βρισκόμασταν σχεδόν ποτέ. Λίγα μηνύματα, λίγο φλερτ, λίγο από κοντά στα κρυφά. Εγώ την δάγκωσα την λαμαρίνα αλλά δεν έπαιρνα ποτέ αυτό που ήθελα. Έμενα πάντα incomplete. Μια θα εξαφανιζόταν, μία δεν θα απάνταγε, μία δεν έστελνε. Ένα βράδυ που τα σκεφτόμουν και θύμωσα, έστειλα ένα angry message + ότι ένιωθα και η απάντηση ήταν... ότι δεν είμαι στα καλά μου και καλύτερα να το κόψουμε. Τρελάθηκα! Από τότε είμαι χάλια με την αντιμετώπισή/αντίδρασή του. Θέλει να λέμε ένα γεια και αυτό. Προσπάθησα να του μιλήσω και από κοντά αλλά μάλλον χειρότερα τα έκανα. Είμαι λίγο χαμένη και δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω. Προφανώς το παιχνίδι χάθηκε οριστικά, από εδώ και πέρα όμως τι κάνω;
Γιατί πήγες εξαρχής και μπλέχτηκες σε κάτι τέτοιο; Τόσο περίπλοκο, γεμάτο εμπόδια.. νομίζω τη λαμαρίνα την έχεις δαγκώσει με τις δυσκολίες της φάσης. Με το ανικανοποίητο της όλης ιστορίας. Όταν έχουμε λίγο θέλουμε περισσότερο, το γρασίδι είναι πάντα πιο πράσινο στην άλλη πλευρά του φράχτη και ούτω καθεξής. Απαράβατός κανόνας και τεράστια παγίδα. Έχεις πέσει σ' αυτήν και οφείλεις να ξεφύγεις. Όσο και αν οι άνθρωποι το ξεχνάμε η ευτυχία βρίσκεται στην πλήρωση και όχι στην έλλειψη. Στην παρουσία και όχι στην απουσία. Στην αμοιβαιότητα και όχι στη μονομέρεια. Και για να μην τα πολυλογώ, αμπελοφιλοσοφώντας. Αλίμονο αν το παίχνιδι χάθηκε επειδή δεν θα συνεχίσεις να είσαι η καβάντζα ενός τύπου. Ο μόνος τρόπος για να μην χαθεί το παιχνίδι είναι ο ακριβώς αντίστροφος. Δεν πειράζει που δεν το βλέπεις τώρα, εν καιρώ θα το δεις.
