Αγαπητέ Ερρίκο. Το όνομά μου είναι Γεωργία και είμαι 26 ετών. Πρόσφατα ξεκίνησα στην πρώτη του επίσημη δουλειά. Ξέρω, ίσως σου φαίνομαι μεγάλη, αλλά έπρεπε να δουλέψω χρόνια σε μπαρ για να μπορέσω να σπουδάσω. Τέλος πάντων, μένω ακόμα με τη μητέρα μου, αλλά αφού πια έχω δικό μου μισθό θέλω πολύ να βρω ένα δικό μου σπίτι. Ποιο είναι το πρόβλημα θα μου πεις; Η μητέρα μου είναι αυτό που λέμε η παραδοσιακή Ελληνίδα μάνα. Όχι απλά δε με αφήνει να το κουνήσω ρούπι, αλλά προσπαθεί να σαμποτάρει κάθε μου προσπάθεια να μετακομίσω, βρίσκοντας συνεχώς δικαιολογίες, ότι δεν είναι καλά και αν πάθει κάτι ποιος θα τη βοηθάει. Βλέπεις, είναι χωρισμένη και είμαι μοναχοπαίδι. Αλλά κι εγώ θέλω επιτέλους να ανεξαρτητοποιηθώ. Να μπορώ να γυρνάω σπίτι, να κυκλοφορώ ακόμα και γυμνή αν θέλω, να μη χαμηλώνω την ένταση όταν βλέπω τηλεόραση το βράδυ και να μπορώ να φέρνω και το αγόρι μου σπίτι όποτε θέλουμε… Τώρα τη βγάζουμε μόνο στο δικό του σπίτι, όταν λείπουν οι δικοί του ή στο αυτοκίνητο!
Πώς θα κάνω τη μητέρα μου να μη το παίρνει τόσο κατάκαρδα και να με αφήσει επιτέλους να ανοίξω τα φτερά
μου;
Please help!!
xoxo
Γεωργία
Αγαπητή Γεωργία που μου έγραψες δύο φορές το ονομά σου και πολύ με διασκέδασες, το ομολογώ. Οι καταστάσεις όπως αυτή που βιώνεις είναι η απόλυτη πραγμάτωση του ό,τι δεν λύνεται κόβεται. Ναι ο θυμόσοφος λαός και όχι εγώ σου δίνουν τη λύση στο πρόβλημά σου. Δεν υπάρχει λόγος να χρονοτριβείς, αν και κατανοώ απόλυτα την ανησυχία σου και το ενδιαφέρον σου για τη μητέρα σου.
Αυτά τα δύο από μόνα τους δεν είναι αρνητικά, αλλά προσοχή ! μπορούν να γίνουν, αν εσύ πρώτη δεν βάλεις ένα όριο. Δεν πρέπει το ενδιαφέρον σου αυτό να αποτελέσει τροχοπεδή για τη ζωή σου, για την ανεξαρτησία σου αλλά και εκείνες της μητέρας σου. Έχεις μια ευκαιρία με το δικό σου «θαρραλέο» βήμα να κάνεις και τη μαμά να ξεκουνηθεί, να αναζητήσει τα δικά της θέλω, τα δικά της ενδιαφέροντα και να αναλογιστεί, έξω από σένα, τις δικές της επιλογές. Μην αφήσεις την κατά τα λοιπά στενή και αγαπημένη σχέση με τη μαμά σου να γίνει τοξική και για τις δυο σας. Έχεις πλέον μια δουλειά, τα δικά σου χρήματα, κι είσαι και μεγάλο παιδί. Βρες ένα σπίτι που να ικανοποιεί τις ανάγκες σου και μετά ανακοίνωσέ της το. Είμαι σίγουρος πως με τον κατάλληλο τρόπο θα το πάρει μια χαρά. Αν όχι, σε εκείνη θα κάνει κακό. Εσύ πάντως Γεωργία μου, πρέπει να ανοίξεις τα φτερά σου το δίχως άλλο. Κι ό,τι σε τραβάει κάτω και σε δυσκολεύει να πετάξεις, πρέπει να το αφήσεις κάτω. Ακόμα κι αν αυτό είναι η μαμά σου…