Όταν ο Βασίλης δημιούργησε εκείνη την ομαδική συνομιλία με τους συμφοιτητές του, άραγε μπορούσε να φανταστεί ποτέ ότι θα έφτανε σε σημείο να βρίσκει κατάρες γραμμένες με σπρέι στον τοίχο του σπιτιού του;
Πόση απανθρωπιά χωρά άραγε σε 4 λέξεις; Τι κακό τους έχει συμβεί και αποφάσισαν να χαράξουν με κόκκινα μεγάλα γράμματα τον θάνατο στο σπίτι μιας οικογένειας -στο μέρος όπου θα έπρεπε να νιώθει ασφάλεια, ζεστασιά και όχι να κοιμάται με το ένα μάτι ανοιχτό μην τυχόν και κανείς τηρήσει την υπόσχεσή του.
Αυτό το κόμπλεξ κατωτερότητας που καμουφλάρουν μερικοί σε ύφος μεγαλοπρέπειας, στοχευμένες προσβολές και αδιανόητη κακία «βουτηγμένη» σε δικές τους ανασφάλειες, καμία φορά μπορεί να προβεί επικίνδυνο. Με στόχο να δείξουν ότι είναι καλύτεροι, ανώτεροι -μέρη μιας ελίτ που έχει αξία μόνο στον δικό τους, ανόητο κόσμο και μηδενική στον πραγματικό- μπαίνουν σε μια διαδικασία να πληγώσουν τον άλλον με κάθε κόστος, αντλώντας μια τρομακτική ηδονή όταν βλέπουν ότι το καταφέρνουν.
«Διψούν» για τη δυστυχία του άλλου, γιατί μόνο έτσι μπορούν να αισθάνονται κάποιοι. Διαφορετικά, η δική τους δυστυχία βγαίνει στην επιφάνεια και θυμούνται ότι δεν είναι τόσο σημαντικοί όσο νομίζει η μεγαλομανία τους ή όπως τους έμαθαν οι γονείς τους -«σαν το παιδάκι μου κανείς», «μια σου ρίχνουν, δέκα να ρίχνεις», «αγόρια είναι, άστα», «κοριτσάρα μου εσύ, κούκλα και αδύνατη σαν τη μαμά».
Διαφορετικά, η δική τους ανυπαρξία τους γίνεται αβάσταχτη. Αλήθεια, πείτε μας πώς είναι να υπάρχεις μόνο μέσα από αυτόν που θες να βλέπεις δυστυχισμένο;
Ο Βασίλης μίλησε. Άλλοι δε μιλούν και δίνουν τέλος στη ζωή τους. Εγώ δεν είχα μιλήσει, αλλά οι δικοί μου βασανιστές σταμάτησαν στο Λύκειο. Δεν εύχονταν να πεθάνω, απλώς έλεγαν ότι θα μου κάνουν αυτά για τα οποία με κορόιδευαν (μπέρδεμα).
Ο Βασίλης μίλησε και σε κάποιους δεν άρεσε. Γιατί νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να συνεχίσουν να κάνουν ό,τι γουστάρουν, χωρίς συνέπειες. Όχι, ανθρωπάκια. Ας είναι αυτή η αφύπνιση που χρειάζεστε για να καταλάβετε ότι στον κόσμο στον οποίο εμείς θέλουμε να ζούμε -όπου μια συνομιλία στο messenger δεν εξελίσσεται σε κόλαση όπου βγάζετε τα απωθημένα σας- τέτοιες πράξεις τιμωρούνται.
Και όσο σπρέι και να χαραμίσετε γράφοντας τα δηλητήριά σας στον τοίχο του Βασίλη, οι δικοί του φίλοι, οι δικοί του σύμμαχοι είναι πολύ περισσότεροι.
Μαζί σου, Βασίλη.
«Πριν μια ώρα ξύπνησα και σε εξωτερικό τοίχο του σπιτιού μου αντίκρισα αυτό. Δεν ξέρω τι να πω πραγματικά, όταν αποφάσισα να μιλήσω δημόσια για όλα όσα μου' χουν συμβεί δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο. Δεν μετανιώνω για τίποτα από όλα όσα είπα και έκανα. Εμένα δεν με σέβονται ας σεβαστούν τουλάχιστον την οικογένεια μου. Μετά από αυτό το να τοποθετηθούν κάμερες ασφαλείας σε εξωτερικούς χώρους του σπιτιού είναι αναπόφευκτο» έγραψε στη λεζάντα της ανάρτησης ο Βασίλης.
Ναι, νομίζω κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η κακία του κόσμου φτάνει σε αυτό το σημείο.
