Όχι, ο ηλικιακός ρατσισμός δεν είναι κατασκεύασμα, ούτε υπερβολή, είναι ένα υπαρκτό φαινόμενο, που έχει αρχίσει επικίνδυνα να παρεισφρέει σε κάθε έκφανση της ζωής. Κι αν παλιότερα η νεότητα θεωρούταν ιδανικό, σήμερα κοντεύει να γίνει η μονή αποδεκτή πραγματικότητα.
Φράσεις όπως «τόπο στους νέους», μπορεί να προκαλούν έναν γενικό ενθουσιασμό, αλλά, αλήθεια, τι θα απογίνει με όλους αυτούς, που πλέον η κοινωνία δεν θεωρεί ούτε νέους, αλλά και ούτε και μεγάλους για να τους συνταξιοδοτήσει; Ή μήπως αναρωτήθηκε ποτέ κανείς τι θα γίνει με αυτούς τους νέους, όταν σε μια δεκαετία πάψουν να είναι πια νέοι κατά την κοινή λογική; Σε ποιον άραγε «τόπο» θα καταλήξουν;
Η στήριξη στους νέους ανθρώπους αναμφίβολα είναι σημαντική, αλλά για ποιο λόγο; Για να απομυζούμε τις δυνάμεις τους και στη συνέχεια να τους πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων ή για τους δώσουμε τις ευκαιρίες να αποκτήσουν πείρα, έτσι ώστε όταν μεγαλώσουν, να είναι αρκετά ώριμοι και να προσφέρουν ακόμα περισσότερα;
Η νεολαγνεία της σύγχρονης εποχής έχει χτυπήσει φυσικά και την κινηματογραφική βιομηχανία, που με τον δικό της έμμεσο τρόπο προσπαθεί να μας πείσει ότι σήμερα, εν έτει 2021, η Κέιτ Γουίνσλετ, για παράδειγμα, μπορεί μια χαρά να είναι και γιαγιά και καταξιώμενη επιθεωρητής της αστυνομίας- κάπου εδώ γελάμε, γιατί αν μια νέα κοπέλα στα είκοσί της μείνει έγκυος και αποφασίσει να κάνει ένα παιδί, είναι σίγουρο ότι με τα σημερινά δεδομένα έχει ξεγράψει την όποια καριέρα θα ήθελε να ακολουθήσει, εκτός κι αν ζει στη Γη της Επαγγελία. Ή πως η εξαιρετική κατά τα άλλα Κάρεϊ Μάλιγκαν στα 35 της είναι φυσιολογικό να παίζει μια πενηντάχρονη, λες και έλειψαν οι καλές ηθοποιοί στην ανάλογη ηλικία. Ή πως η Κέλι Μακ Γκίλις, που στο «Τop Gun» υποδύθηκε την αγαπημένη του Τομ Κρουζ, εύλογα δεν θα είναι και πάλι στο πλευρό του στο sequel, γιατί «πλέον είναι πολύ χοντρή και γριά», όπως η ίδια δήλωσε.