Το φεμινιστικό κίνημα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχει κάνει τεράστια βήματα.
Ωστόσο, είναι γεγονός ότι έχουμε ακόμη πολλή δουλειά μπροστά μας, προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι κάθε γυναίκα (όπως και κάθε άτομο) έχει δικαιώματα ίσα με αυτά ενός λευκού straight άνδρα, ανεξάρτητα από τη φυλή, τη θρησκεία, τον αυτοπροσδιορισμό ή τις σεξουαλικές της προτιμήσεις.
Πολλοί άνθρωποι διαφωνούν με την αρχή του φεμινισμού, υποστηρίζοντας ότι οι γυναίκες είναι ήδη ίσες με τους άνδρες και πως οι απαιτήσεις μας ανήκουν στο παρελθόν –στο «σήμερα» δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα. Η παρακάτω λίστα είναι μια μικρή απόδειξη του πόσο απέχει η άποψη τους από την πραγματικότητα.
1.Οι γυναίκες βγάζουν λιγότερα χρήματα από τους άντρες συναδέλφους τους.
Έχει περάσει περισσότερος από μισό αιώνα αφότου οι Ηνωμένες Πολιτείες ψήφισαν τον νόμο περί ίσων αμοιβών και 45 χρόνια μετά από παρόμοια νομοθεσία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και όμως οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο κερδίζουν το 77% του ποσού που καταβάλλεται στους άνδρες, ποσοστό που έχει βελτιωθεί μόνο κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες τα τελευταία 20 χρόνια, σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας του ΟΗΕ.
2.Η σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας είναι τόσο συχνή που συμβάλλει στο μισθολογικό χάσμα.
Η σεξουαλική παρενόχληση και επίθεση στους χώρους εργασίας είναι τόσο συχνή που οδηγεί τις γυναίκες όχι μόνο να παραιτηθούν από τη δουλειά τους, αλλά τις αποθαρρύνει κιόλας από το να καταγγείλουν το περιστατικό, καθώς φοβούνται ότι η αναφορά τέτοιων πράξεων μπορεί να οδηγήσει σε αντίποινα. Έτσι, τα θύματα νιώθουν ότι προκειμένου να δώσουν προτεραιότητα στην ασφάλειά τους, πρέπει να αντιμετωπίσουν την εργασιακή και οικονομική ανασφάλεια της παραίτησης.
3.Οι εταιρικές διαδικασίες πρόσληψης θέτουν τις γυναίκες σε μειονεκτική θέση.
Η σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας, καθώς και το μισθολογικό χάσμα, δεν θα ήταν τόσο διαδεδομένα αν υπήρχαν περισσότερες γυναίκες σε διοικητικούς ρόλους, σωστά;
Και όμως, σύμφωνα με το Journal of Management του Oregon State University, οι εταιρείες συχνά προσλαμβάνουν υποψηφίους με λιγότερο προσόντα (απλώς επειδή είναι άνδρες).
Επιπλέον, σύμφωνα με το Harvard Business Review όταν οι εταιρείες αποφασίζουν να καλύψουν εσωτερικά μια θέση, συνήθως είναι οι άντρες αυτοί που προτείνουν ή προάγουν τους φίλους τους. Και επειδή οι ανδροκρατούμενοι χώροι έχουν τόσο λίγες γυναίκες, οι άνδρες οραματίζονται αποκλειστικά (συχνά υποσυνείδητα) άλλους άνδρες για τις θέσεις που άνοιξαν. Έτσι, όταν έρχεται η ώρα να συμπληρώσουν τις short lists των υποψηφίων που θα εξετάσουν, αυτές οι λίστες δεν έχουν παρά ελάχιστα γυναικεία ονόματα.