Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή την υπόθεση Λιγνάδη, παρατηρείται μια αποπροσανατολιστική ρητορική μίσους που θέλει να ρίξει το μπαλάκι μακριά από την ίδια την υπόθεση και την σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων και να στοχοποιήσει τη LGBTQ κοινότητα ταυτίζοντας την ομοφυλοφιλία με την παιδεραστία ενώ παράλληλα σχεδόν αγνοεί ή ξεχνά (ήδη) τις καταγγελίες γυναικών για σεξουαλική κακοποίηση από ετεροφυλόφιλους άντρες.
Αυτή η ρητορική βλάπτει την LGBTQ κοινότητα που εμπράκτως δεν έχει παλέψει μόνο για τα δικά της δικαιώματα αλλά και για αυτοδιάθεση και ισότητα όλων των ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο που οι επιθέσεις που εξαπολύονται προέρχονται, κατά κύριο λόγο, από άτομα που και στο παρελθόν έχουν εναντιωθεί με σκληρό και προσβλητικό τρόπο στην κοινότητα ή/και έχουν επιδείξει σεξιστικές συμπεριφορές εις βάρος γυναικών και θηλυκοτήτων. Αναφέρω χαρακτηριστικά το παράδειγμα του Φαήλου Κρανιδιώτη, που πρόσφατη δημόσια ανάρτησή του στο facebook, ανάρτηση που αυτή τη στιγμή που γράφω έχει 1.8k like και 233 καρδούλες, ξεκινάει ως εξής:
«Το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα υποστηρίζει την λαθρομετανάστευση γιατί τα αρπακτικά, τύπου Λιγνάδη, βρίσκουν φτηνό "κρέας" για 5 ευρώ. Γύρω από τα hot spot και πιάτσες της Αθήνας ξεπουλιούνται αβέρτα πρόσφυγες και προσφυγάκια. Οι "ανθρωπιστές" και κονομάνε από τον πακτωλό χρήματος και πηδι&%νται τα παραδείσια πτηνά της κοινωνίας, έχοντας μια ανέλπιστα μεγάλη προσφορά από νεαρούς και παιδιά. Και όλοι, από αριστερά ως δεξιά κάνουν την πάπια. Το πιο σκληρό λόμπυ, παγκοσμίως, είναι οι κίναιδοι παιδεραστές».
Βέβαια όπως παρατηρεί ο ενδυματολόγος Δήμος Κλιμενώφ: «Είναι θλιβερό και κυρίως ανορθολογικό να μπαίνουμε στην διαδικασία τοποθέτησης στο ίδιο πλαίσιο συζήτησης την ομοφυλοφιλία με την παιδεραστία. Κάτι τέτοιο γίνεται μόνο σε πλαίσια ρητορικής μίσους, σε λαϊκιστικό ρατσιστικό λόγο και έχει αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Δεν τίθεται καν ζήτημα γκρίζας ζώνης, ούτε λεπτής γραμμής να διαχωρίζει τα δυο αυτά ζητήματα. Η βασική, θεμελιώδη διαφορά είναι η συναίνεση. Στην παιδεραστία δεν υπάρχει συναίνεση αλλά μόνο κατάχρηση εξουσιαστικής θέσης και κακοποίηση.
Στις φωνές που λένε ότι η LGBTQ κοινότητα μάχεται υπέρ της διαφορετικότητας και μέσα σε αυτή θεωρούν ότι εντάσσεται και η ποινικά κολάσιμη πράξη της παιδεραστίας, έχω να πω ότι εμείς δεν μαχόμαστε μόνο υπέρ της διαφορετικότητας αλλά υπερασπιζόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα μας, μαχόμαστε για την αυτονόητη ισότητα των ανθρώπων, την αυτοδιάθεση και αυτοέκφραση. Μαχόμαστε για τα νόμιμα δικαιώματα μας και ενάντια στις όποιες μορφές εξουσίας από τις οποίες εκπίπτουν κακοποιητικές συμπεριφορές».
«Χρειάζεται για άλλη μια φορά να τονίσουμε ότι η αναπαραγωγή βαθιά ριζωμένων, όσο και γραφικών ομοφοβικών στερεοτύπων, όπως η σύνδεση του ομόφυλου σεξουαλικού προσανατολισμού με τον βιασμό παιδιών και ανηλίκων, (πρέπει να) ανήκουν σε άλλες εποχές, τόσο επιστημονικά όσο και στον κοινωνικό διάλογο. Οι βιασμοί και παιδοβιασμοί, η έμφυλη και σεξουαλική βία, δε συνδέονται αιτιωδώς με κανέναν σεξουαλικό προσανατολισμό, ούτε με κάποια ψυχιατρική διαταραχή -προφανώς ακόμα και αν κάποια τέτοια συνυπάρχει», υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή του ο “Orlando LGBT+ Ψυχική Υγεία Χωρίς Στίγμα”, o πρώτος νομικά αναγνωρισμένος επιστημονικός φορέας, που ασχολείται εξειδικευμένα με την ψυχική υγεία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην Ελλάδα.
Δυστυχώς τα συντηρητικά Μέσα βρήκαν άλλη μια ευκαιρία για να σοκαριστούν από τους «ανώμαλους» που βιάζουν αγόρια και ξέχασαν γρήγορα τις καταγγελίες γυναικών που βιάστηκαν ή κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από ετεροφυλόφιλους άντρες. Στο μυαλό αρκετών η ομοφυλοφιλία είναι, ακόμη, μια παρεκκλίνουσα συμπεριφορά που λαμβάνει χώρα είτε στο πλαίσιο του αγοραίου έρωτα -σας θυμίζει κάτι ως υπερασπιστική γραμμή;- είτε με τη βία γιατί κανένας άντρας εκτός κι αν είναι «κίναιδος» δεν μπορεί να επιθυμεί υγιή ερωτική επαφή με άλλον άνδρα. Αντιθέτως, οι γυναίκες πώς γίνονται να αντιδρούν σε κάτι τόσο «φυσιολογικό» όπως το ζευγάρωμα γυναίκας και άντρα; Μήπως είναι υπερβολικές; Μήπως τελικά δεν είναι και ακριβώς έτσι τα πράγματα όπως τα αφηγήθηκαν;
Το ελληνικό #ΜeToo, από μερίδα των Μέσων αντιμετωπίζεται ως ευκαιρία για κιτρινισμό και φυσικά οι «πούστηδες» πουλάνε στο πλαίσιο του ηθικού λαϊκισμού πολύ περισσότερο από τις «φεμινίστριες».
Το θέμα είναι να μη χαθεί, για άλλη μια φορά, η μπάλα. Ίσως φαντάζει αυτονότητο αλλα τελικά πρέπει να τονιστεί: όλες οι υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης αξίζουν της προσοχής μας και φυσικά της προσοχής της δικαιοσύνης ανεξαρτήτως το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό των δραστών και των θυμάτων.
