Ο Πωλ Τόμας Άντερσον σκηνοθετεί την «Πίτσα Γλυκόριζα», με τον καταπληκτικό πρωτοεμφανιζόμενο Κούπερ Χόφμαν, στην Καλιφόρνια των 70s.
Η «Πίτσα Γλυκόριζα» ήταν μια φωτεινή έκπληξη στην κρύα Τρίτη του Γενάρη σ' έναν σχετικά άδειο κινηματογράφο. Νόμιζα θα έβλεπα μια ρομαντική κομεντί και έφαγα ένα γλυκόπικρο χαστούκι ενηλικίωσης όλο δικό μου, για εκείνα τα «μετά» της ζωής μας που δεν ακολουθούν την αρχική μας παρόρμηση και επιθυμία. Υπέροχο το soundtrack της ταινίας, υπέροχη η φωτογραφία, γρήγορη και σπιντάτη κινηματογραφική ματιά και μια Καλιφόρνια γεμάτη φοίνικες και ανεπιτήδευτη ομορφιά και ελευθερία.
Μια ταινία με ποιητικά στοιχεία, της οποίας η ποίηση όμως είναι αλεσμένη και τη νιώθεις κρυμμένη στο μελαγχολικό βλέμμα των ηρώων, που πριν ζήσουν είναι σαν να γνωρίζουν το πεπρωμένο τους.
Η ταινία διαδραματίζεται στην Καλιφόρνια και συγκεκριμένα στο Σαν Φερνάντο Βάλει, μια καλή συνοικία της δεκαετίας του ‘70. Μεγάλοι δρόμοι, φωτεινές επιγραφές και μια Αμερική μεταιχμιακή, που προς το παρόν σερβίρει ανεμελιά σε παγωτό χωνάκι. Οι ευκαιρίες είναι εκεί, αρκεί να τεντώσεις το χέρι σου και να τις πιάσεις.
Ήρωας, ο έφηβος Γκάρι Βαλενάιν, που τον ενσαρκώνει ο πρωτοεμφανιζόμενος Κούπερ Χόφμαν, γιος του υπέροχου Φίλιπ Σίμορ Χόμφαν, που έφυγε άδικα από τη ζωή, αφήνοντας ένα κενό σε όλους όσους αγαπήσαμε τις ερμηνείες του. Ο μικρός έχει ατόφιο ταλέντο και νιώθεις ότι τελικά το ταλέντο είναι γονιδιακή υπόθεση.