Toυς λένε ότι έχουν μια ολόκληρη ζωή μπροστά τους. Αλλά το πώς θα την βιώσουν είναι μια δική τους υπόθεση και δεν εξαρτάται πάντα αποκλειστικά από τους ίδιους. Οι νέοι του σήμερα ξέρουν ότι ο κόσμος είναι γεμάτος ευκαιρίες αλλά, πρόσφατα, ήρθαν να προστεθούν σε αυτές και περιορισμοί όχι εύκολα διαχειρίσιμοι. Ο κορωνοϊός ήρθε και άλλαξε τα δεδομένα και ξαφνικά τα έκανε ζητούμενα.
Μέχρι πρότινος ήταν δεδομένο για έναν νέο ότι θα αγκάλιαζε κάποιον εγκάρδια όταν θα τον έβλεπε. Ότι θα φιλούσε αυθόρμητα ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Ότι θα έβγαινε για να διασκεδάσει χωρίς να σκέφτεται τίποτα. Μόνο που τώρα ο αυθορμητισμός έδωσε την θέση του στον φόβο, την ανασφάλεια και τα αντισηπτικά. Πόσο εύκολο είναι να χτίζεις τον συναισθηματικό σου κόσμο πάνω σε αμφιβολίες;
Ζητήσαμε από τη Δρ. Ψυχολογίας της Επικοινωνίας ΕΜΜΕ Ανθή Σιδηροπούλου να μας μιλήσει για τις επιδράσεις του κορωνοϊού στην ψυχοσύνθεση και στις στενές διαπροσωπικές σχέσεις των ατόμων που βρίσκονται στην εφηβική και μετεφηβική περίοδο της ζωής τους.
Τι επιπτώσεις μπορεί να επιφέρουν στην μετέπειτα συναισθηματική και σεξουαλική ζωή τους οι περιορισμοί του social distancing; Πώς μπορoύν να εξελιχθούν οι σχέσεις των νέων με τα νέα δεδομένα, ποιοι οι κίνδυνοι και ποιες οι προκλήσεις που καλούνται να διαχειριστούν σε ψυχολογικό επίπεδο;
«Άγχος, αβεβαιότητα, ανασφάλεια, έλλειψη οξυγόνου και ελευθερίας» ήταν μερικές από τις λέξεις που χρησιμοποίησαν νεαροί ενήλικες (σε πρόσφατη μελέτη του Εργαστηρίου Ψυχολογίας της Επικοινωνίας και των Μέσων, ΕΜΜΕ, ΕΚΠΑ) για να περιγράψουν τα συναισθήματα που ένιωθαν κατά τη διάρκεια του υποχρεωτικού περιορισμού της κυκλοφορίας των προηγούμενων μηνών.
Οι νέοι αυτοί, είτε παρέμειναν στις φοιτητικές τους κατοικίες, είτε επέστρεψαν στα σπίτια των οικογενειών τους, ενώ αναστάλθηκε σχεδόν όλη η καθημερινότητα τους. Σταμάτησαν τα δια ζώσης μαθήματα, απομακρύνθηκαν από φίλους και συντρόφους, μειώθηκε ή σταμάτησε τελείως η εργασιακή τους πορεία με σημαντικό αντίκτυπο στον οικονομικό τους προγραμματισμό.
Ίσως, το σημαντικότερο όμως το οποίο στερήθηκαν οι περισσότεροι είναι η μέχρι πρότινος ανεμελιά της φυσικής επαφής, της αγκαλιάς και της ερωτικής συνεύρεσης. Ακόμα και τώρα που όλα επανέρχονται δειλά και σταδιακά σε μια νέα κανονικότητα, αυτό το οποίο φαίνεται να έχει διαποτίσει την ανθρώπινη επαφή είναι ο φόβος, η ανασφάλεια και η δυσπιστία για τον… διπλανό. Να κυκλοφορούμε στις πόλεις μας, να πλησιάζουμε τους άλλους, να επιστρέψουμε στην εργασία και στις αίθουσες διδασκαλίας, να κάνουμε τις διακοπές μας με όλες τις προφυλάξεις, σαν να είμαστε ήδη ασθενείς και ο περίγυρος μας «μολυσμένος».
Ο Εαυτός και ο Άλλος στην εποχή της «απολύμανσης»
Η περίοδος της νεαρής ενήλικης ζωής, όπως και της εφηβείας που προηγείται, χαρακτηρίζονται από έντονη κοινωνικότητα και εξωστρέφεια. Νέοι ρόλοι, υποχρεώσεις αλλά και ελευθερίες είναι άμεσα συνυφασμένα με την συμπεριφορά και τις συναισθηματικές ανάγκες των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων.
Στις παρούσες συνθήκες της επιβεβλημένης κοινωνικής αποστασιοποίησης, η σύνθεση της εικόνας του σώματος φιλτράρεται μέσα από τον φόβο για τον αόρατο εχθρό του ιού και την δυσπιστία προς τον πλησίον
Ανάγκη για σωματική και ψυχική επαφή με άτομα έξω από τον οικογενειακό περίγυρο, που θα αποτελέσουν τους «καθρέφτες» του εαυτού και θα συντελέσουν στον προσωπικό αυτό-προσδιορισμό.