Γιατί ό,τι αφορά στον σεξουαλικό προσανατολισμό ή στην ταυτότητα φύλου προκαλεί ακόμα και σήμερα τόσες πολλές, αρνητικές αντιδράσεις από τους σύγχρονους Έλληνες;
Όταν η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ Ελλάδος αντικατέστησε την ελληνική επαναστατική σημαία στον πίνακα «Όρκος των Αγωνιστών» του ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη με τη σημαία-ουράνιο τόξο, σίγουρα θα περίμενε κάποιοι να μη συμφωνούν με την κίνησή της. Δεν θα περίμενε όμως ότι θα ξεκινήσει ένα τόσο μεγάλο κύμα μίσους, που θα την ανάγκαζε τελικά να κατεβάσει την ανάρτησή της, σηκώνοντας τα χέρια ψηλά, παραδιδόμενη στον σκοταδισμό και τις ανεκδιήγητες αναχρονιστικές αντιλήψεις που κυριαρχούν ακόμα στην Ελλάδα του 2021 (και όχι μόνο).
Εξοργισμένοι βουλευτές πήραν αμέσως θέση, καταδικάζοντας την κίνηση της LGBT+ Greece ως ντροπιαστική, καλώντας μάλιστα την κοινότητα να απολογηθεί για την κίνησή της. «Ντροπή», «προσβολή» και πολλά ακόμα ουσιαστικά (και μερικά επίθετα) που έχουμε συνηθίσει πλέον να ακούμε όλα τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ακούστηκαν από κάθε μεριά του Twitter και δυστυχώς από ανθρώπους κάθε ηλικίας και κοινωνικού στάτους. Λέξεις με τις οποίες έχουμε συνδυάσει τη ζωή μας πριν το coming out και, μας ανάγκασαν να το καθυστερήσουμε και να ζήσουμε μια άλλη ζωή από αυτή που θέλαμε και που, αρκετές φορές, μας φοβίζουν και μας αναγκάζουν να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να συστήνουμε τον σύντροφο ζωής μας ως «φίλο», όταν είμαστε σε μια ξένη παρέα που το θεωρεί αστείο να κάνει ομοφοβικά αστεία.
«Η κάθε γενιά, σε κάθε εποχή, δίνει έναν δικό της αγώνα, από την επανάσταση του 2021 ως το me too ως την απόκτηση των αυτονόητων δικαιωμάτων, όπου υπάρχει καταπάτηση υπάρχει εξέγερση και επανάσταση» διαβάσαμε στη λεζάντα της «προσβλητικής» ανάρτησης.
Τόσο to the point, τόσο επίκαιρο, συνδυάζοντας την ιστορία με τη σύγχρονη εποχή, χωρίς χαρακτηρισμούς, χωρίς πολιτική τοποθέτηση. Μια ανάρτηση-φόρος τιμής στους ήρωες της ελληνικής επανάστασης και μια διακριτική σύνδεση, όχι μόνο με τους ήρωες που πολλές φορές έχασαν ακόμα και τη ζωή τους για να μπορούμε σήμερα να αποκαλούμαστε «περήφανοι», αλλά και τις γυναίκες που ένιωσαν δυνατές και κατήγγειλαν τον κακοποιητή τους, δείχνοντας το δρόμο στις υπόλοιπες και σηματοδοτώντας την έναρξη του ελληνικού #MeToo.
Και σε αυτήν την τόσο ανθρώπινη ανάρτηση, φανατισμένοι «πατριώτες» δεν είδαν το δάσος, αλλά το δέντρο. Εξοργισμένοι που κάποιος τόλμησε να αντικαταστήσει τη σημαία της επανάστασης με κάτι τόσο μηδαμινό, όπως είναι το σύμβολο της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, ξεκίνησε ένα ντελίριο εθνικισμού και προστασίας των ιερών και όσιων, με αποτέλεσμα τελικά η ανάρτηση να κατέβει. Δεν αδικώ τον διαχειριστή του λογαριασμού. Ο τόσο έντονος φανατισμός σε κάνει να φοβάσαι ακόμα και για τη ζωή σου.
Άλλωστε τα μηνύματα που έλαβε ο διαχειριστής της σελίδας τον απειλούσαν ότι θα τον βρουν και ότι θα τον χτυπήσουν, ότι θα τον σκοτώσουν και του εύχονταν να πάθει κακό τόσο ο ίδιος όσο και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Μια ρητορική μίσους με ευχές για καρκίνο και θάνατο και τόσα πολλά καντήλια από ανθρώπους που πιθανότατα να στραβοκοπιούνται κάθε φορά που περνούν έξω από την εκκλησία και έχουν το ρητό «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» ως φόντο στον υπολογιστή του.
«Μόνο να σου κάψω την οικογένεια θέλω» του στέλνει ένας άλλος και μόλις θυμήθηκα γιατί έφτασα τα 24 για να αποδεχτώ εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου.