Τραγούδια για τα Σαββατόβραδα της καραντίνας

Κι ενώ πέρσι την άνοιξη κάναμε υπομονή φέτος όλοι νιώθουμε ότι έχουμε φτάσει στα όρια μας. Κάτι τέτοια βράδια σκέφτομαι ότι πάλι καλά που έχουμε τα τραγούδια. Οκ, δεν θα μας σώσουν αλλά τουλάχιστον θα μας βοηθήσουν να γίνουν περισσότερο υποφερτές αυτές οι νύχτες της μαρμότας.

Δέκα ραδιοφωνικοί παραγωγοί και/ή DJs μας παρουσιάζουν ποια τραγούδια τους κάνουν συντροφιά τα Σαββατόβραδα του κορωνοϊού.

Laternative: Από τους Arab Strap στο «Ρεμπέτικο»

Παναγιώτης Μένεγος: Ο μεγάλος καημός μου με το που μας βρήκε το πρώτο lockdown το ορθόδοξο είναι που απομακρυνόταν από τον ορίζοντα η πιθανότητα να ακούσω live αυτό ή αυτό. Όσο χανόμασταν μέσα σε αυτήν την καραντίνα-μπαμπούσκα ανυπομονούσα να έρθει η ώρα, εκεί στο πιο ευφορικό σημείο του πάρτι, που θα παίξει αυτό. Στη φάση που είμαστε τώρα, συμπαθάτε με, αλλά οι προσδοκίες δεν μπορούν να υπερβούν το να κάτσω Σαββατόβραδο στο σαλόνι μου και να ακούσω το αγαπημένο μου τραγούδι από τον τελευταίο αγαπημένο μου δίσκο. Από την - τι άλλο;- μελαγχολική επιστροφή μετά από 16 χρόνια των σκωτσέζων Arab Strap, ένα κομμάτι που οι ίδιοι περιγράφουν ως «μια αναζήτηση του πάντα άπιαστου μονόκερου. αυτήν την ανάγκη να δεθείς υγρά -με ασφάλεια!- με κάποιον που σκέφτεται την περιπέτεια με τον ίδιο τρόπο με σένα, στην ανακουφιστική αγκαλιά ενός ανώνυμου ξενοδοχείου...μέχρι να έρθει η σκληρή συνειδητοποίηση ότι τελικά ποτέ δεν το ήθελες». #sorrynotsorry. 

Σταύρος Διοσκουρίδης: Δεν ανήκει στα hit στο soundtrack του «Ρεμπέτικου» αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι το πιο ωραίο τραγούδι αυτού του σπουδαίου δίσκου. Υπέροχη φωνή ο Δημητράτος, μα πάνω απ' όλα οι καταπληκτικοί στίχοι του Νίκου Γκάτσου, «Πού να ’βρω τέσσερα κεριά / και στην ψυχή μου σιγουριά / Φωτιά να βάλω γρήγορα / και να τον κάψω σήμερα/ τον κόσμο αυτό που αγάπησα / και μ’ άφησε και σάπισα...» 

Αν είσαι μόνη/ος και το τραγουδάς, θες μια νταμιτζάνα κρασί για να συνέλθεις. Και αν την έχεις, μετά θέλεις και δεύτερη.

Οι Laternative μας κρατούν παρέα κάθε πρωί (07:00-10:00) στον En Lefko 87.7

Θάλεια Καραμολέγκου: «Τελευταία έξοδος πριν ξαναβγείς στο φως»

Ένα τραγούδι γρήγορα, γιατί είναι Σάββατο βράδυ-Σάββατο βράδυ, γρήγορα γιατί δε χρειάζεται άλλος αντίλαλος, μέσα στο σπίτι, μέσα στις σκέψεις, πουθενά. Τελευταία έξοδος, πιάστο και ξαναπαίξτο Σαμ, καμία επανάληψη δεν είναι περιττή, είναι μήτρα σύνδεσης με το παρελθόν. Άραγε και με το μέλλον; Τελευταία έξοδος από όσα μάταια κουβαλάς στο καβούκι σου, αντίο παλιέ κόσμε, τελευταία έξοδος πριν ξαναβγεις στο φως, μικροσκοπικά χαπάκια D προσομοίωσης, να μη χάσουμε βιταμίνες,να μην παραδοθούμε αμαχητί στον ιό. Βιταμίνες-τραγούδια. Σάββατο βράδυ-Κυριακή πρωί, μα πότε ξημέρωσε;

Ξημέρωσε; Καμία αναπόληση σαββατιάτικης εξόδου, όλα είναι μπροστά, ας λύσουμε τη ζώνη ασφαλείας που μας κρατά δεμένους με το παρελθόν, τελευταία έξοδος.

H Θάλεια Καραμολέγκου είναι ραδιοφωνική παραγωγός. Η εκπομπή της μεταδίδεται κάθε Κυριακή 20.00-22.00 από το Kosmos 93.6

Χρήστος Αγγελόπουλος: «Κάτι που έχει κολλήσει στο player εδώ και καιρό»

Ξεκινάμε με το δεδομένο πως άνθρωπος που προσπαθεί να κάνει καριέρα με το όνομα Jake Hotell αποκλείεται να μη φτιάχνει ενδιαφέρουσα μουσική. Μουντά drum machines, ατμοσφαιρικά synths, κιθάρες σε flamengo ρυθμό & στίχοι για το νερό (ναι, για το νερό) φτιάχνουν ένα πολύ ιδιαίτερο & ενδιαφέρον μείγμα, το album "Break The Chains" (περισσότερα για αυτό εδω: https://spacetalkmusic.bandcamp.com/album/break-the-chains)  πρωτοκυκλοφόρησε στα μέσα των 80s περνώντας εντελώς απαρατήρητο, επανακυκλοφορεί από την εκλεκτική ετικέτα Spacetalk & έχει κολλήσει στο player εδώ και καιρό.

Ο Xρήστος Αγγελόπουλος είναι dj, club promoter & παραγωγός στην Klik Records, ενώ τον ακούτε κάθε Σάββατο από τα μεσάνυχτα μέχρι τη μία Στο Κόκκινο 105,5. 

Μαρία Παπιδάκη: «Είναι ο,τι πιο μεθυστικό κι εθιστικό μπορείς να ακούσεις»

Το κομματι που θα πρότεινα για ένα καραντινατο Σαββατόβραδο είναι  το Apricots μέσα από το Isles,το δεύτερο αλμπουμ του αγαπημένου δίδυμου από το Belfast,των μοναδικών Bicep.

Είναι ο,τι πιο μεθυστικό κι εθιστικό μπορείς να ακούσεις όντας μέσα, με υπνωτικά samples, συνοδευόμενο από ένα βίντεο που σε πάει ακόμη παρακάτω σκηνοθετημένο από τον Mark Jenkins. Και είναι ένα κομμάτι instant classic.

Αξίζει να το ακούς και να το βλέπεις on repeat όσο αντέχεις και κάτι που λέει ότι θα σε πάει μέχρι το ξημέρωμα της Κυριακής.

Η Μαρια Παπιδάκη είναι ραδιοφωνική παραγωγός στον Best 92,6 (10-12 το πρωι), DJ, εκφωνητρια και κειμενογράφος ενώ πιο πολύ απ όλα την γεμίζει το να δανείζει τη φωνή της σε καλλιτέχνες για να «ντύνουν» κομμάτια που την εκφράζουν.

Μάνος Καρακατσάνης: «Να σβήσεις τα φώτα, να κουνηθείς λιγάκι»

Διαλέγω το Leave Home των Chemical Brothers, μπάντα που αγαπώ. Ο λόγος είναι πως μπορείς για 5:32 να σβήσεις τα φώτα, να κουνηθείς λιγάκι (δεν λέω να χορέψεις απαραίτητα) και να σκεφτείς πως αφήνεις το σπίτι σου επιτέλους για μια νύχτα κάπου με ποτό και χωρίς μάσκες. Η επανάληψη του sample "The brothers gonna work it out", στα αυτιά μου σκάει σαν reminder όλων αυτών των στιγμών που δεν έζησα με τα αγαπημένα μου πρόσωπα αυτό τον ένα χρόνο και σαν ελπίδα πως θα το δουλέψουμε και θα το βρούμε στο μέλλον.

Ο Μάνος Καρακατσάνης είναι μουσικός, dj, εργάζεται στο Syd Records, τρέχει τις μπάντες The Man & His Failures και Mani Deum και όταν έχει όρεξη, γράφει.

Φιλήμονας Μουρσελάς: «Επειδή (σχεδόν) χορεύεται κι επειδή Soap Kills the Virus»

Γιατί είναι Σάββατο βράδυ ή και οποιοδήποτε άλλο βράδυ, εδώ και μήνες δεν έχει και τόση σημασία πια και θέλεις να νιώσεις τη θαλπωρή  του αγαπημένου σου μπαρ, αλλά η φωνή της Yasmine Hamdan σε προσγειώνει στο σκαμπό κάποιου παρακμιακού μπαρ στη Βηρυτό. Σε μια Βηρυτό που δεν πρόλαβες να θαυμάσεις, αλλά είσαι σίγουρος πως θα σταθεί ξανά στα πόδια της. Όπως κι εσύ. Επειδή Galbi σημαίνει «η καρδιά μου» και θυμάσαι ακόμα το κορίτσι που ξέχασε τη δική σου. Επειδή (σχεδόν) χορεύεται κι επειδή Soap Kills the Virus.

O Φιλήμονας Μουρσελάς όταν δεν γυμνάζει ΑμΕΑ, δισκοθετεί (ή τουλάχιστον δισκοθετούσε πριν κορωνοϊού) σε αθηναϊκά μπαρ. Υποστηρίζει το ΚΚΕ, τον Πανιώνιο και το δίκιο του παιδιού του.

Φιλίππα Δημητριάδη: «Από το lockdown του Νοεμβρίου κι έπειτα, κάπως κλείδωσα με ‘80s»

Από το πρώτο lockdown, εκείνο του Μαρτίου 2020, μέχρι σήμερα, πολλά είναι εκείνα τα τραγούδια τα οποία και άρπαξα λες και ήταν σωσίβιο για να με κρατήσουν νηφάλια και λογική σε αυτή την πρωτόγνωρη και ζοφερή κατάσταση που βιώνουμε. Από το lockdown του Νοεμβρίου κι έπειτα, κάπως κλείδωσα με ‘80s. Οι οικείες μελωδίες, οι στίχοι που ξεπηδούν από το στόμα σου χωρίς καν να τους σκεφτείς παρέχουν μια εγγύηση, τώρα θα διασκεδάσουμε, θα κάνουμε singalong, θα απαλλαγούμε από κάθε σοβαροφάνεια και θα χορέψουμε ιδρωμένοι, παραδομένοι στην ασφάλεια του γνώριμου, κόντρα σε αυτό το αίσθημα αβεβαιότητας, πόλωσης και εσωστρέφειας που αποτελεί πια την καθημερινότητά μας.

Έτσι, το κομμάτι που μου κρατάει παρέα τα τελευταία (πολλά) Σάββατα είναι το “Don’t Leave Me This Way” των Communards. Το βάζω και φαντασιώνομαι ότι παίζω και πάλι μουσική στη Φάλαινα, το μπαρ με το ροζ νέον της Ασκληπιού. Ένα set με ό,τι γουστάρω, χωρίς το άγχος να δείξω ότι «ξέρω από μουσική», να βάλω κάτι ψαγμένο ή καινούριο. Μάλλον θα το αλλάξω με το “I Need A Hero” χωρίς να με νοιάζει πόσο πολυπαιγμένο είναι, κι έπειτα ποιος ξέρει; Μάλλον κάθε ύμνο της εποχής εκείνης που βγαίναμε για μια χαλαρή μπύρα και καταλήγαμε να βγάζουμε κουνημένες φωτογραφίες έξω από ταχυφαγεία με αμφιβόλου ποιότητας σφολιάτες, τις πρώτες πρωινές ώρες. 

Η Φιλίππα Δημητριάδη είναι δημοσιογράφος. Αυτή την περίοδο αρθρογραφεί στο site Oneofus.gr. Προ πανδημίας, επέλεγε τη μουσική σε μπαρ της Αθήνας.

Βασίλης Σταματίου: «Ένα Σάββατο μαζί σου»

Σάββατο μετά τις 7 κι ενώ έξω κυκλοφορούν μόνο τα ντελίβερι, ως τις 8 η βασική ασχολία του παναθηναίου ελπίζω και πιστεύω ότι είναι να με ακούει στον Kosmos (κάθε Σάββατο 6 με 8 το απόγευμα), αλλά το υπόλοιπο της βραδιάς προτείνω να ξεκινήσει με ένα παλιό cha cha cha της Orquesta Aragon από την Κούβα: Un sabado contigo, «ένα Σάββατο μαζί σου», άλλο ένα από πολλά του τελευταίου χρόνου, όμως είναι τόσο μελιστάλαχτο μουσικά και στιχουργικά («ένα Σάββατο μαζί σου είναι η γλυκειά μου ελπίδα, ένα Σάββατο γιά να σου διηγηθώ τον έρωτα και την αγωνία μου, ένα Σάββατο γιά να πιώ την αναπνοή σου και να καώ στη θέρμη σου...») που αξίζει να αποτελέσει έναυσμα γιά βίωμα ή γιά όνειρο, αμφότερα, πιστεύω, ικανά να κάνουν αυτό το Σάββατο κατά τι λιγότερο ίδιο από τα υπόλοιπα.

Βασίλης Σταματίου, πολυτεχνίτης και λατινοδίφης, κάθε Σάββατο 18:00 με 20:00 στον Kosmos με την εκπομπή “Mambo Estereo”.

Ελένη Τζαννάτου:  «Τα κορωνοΣάββατα είναι μια συνθήκη πιο ειδική»

Αν και τα απλά κωρονοβράδια που θέλουν να μοιάζουν πιο κανονικά πετυχαίνουν πάντα με λίγη Britney Spears ή Lady Gaga (ειδικά αν ισχύει το "once a girl singing in front of the mirror, always a girl singing in front of the mirror"), τα κορωνοΣάββατα είναι μια συνθήκη πιο ειδική. Είναι αναστοχαστικά (ακόμα περισσότερο κι απ' τα απλά Σάββατα) των συναισθηματικών, πνευματικών και πρακτικών μικροαλλαγών τις κορωνοεβδομάδας αλλά κι αυτών που έρχονται. Και που πάντα, τελικά, είναι μεγαλύτερες από ό,τι νομίζουμε, μέσα σε αυτή την αέναη χρονική ομοιομορφία. Όσο, λοιπόν, η προτροπή είναι «να κρατήσω ψηλά το κεφάλι» και «να γελάσω σαν πρώτα και πάλι», θα κοιτάω κάτω από «τη μάσκα του πόνου» και σε αυτό το «φοβάμαι, φοβάμαι» που κολυμπάει στα ανοιχτά, η μία και μόνη απάντηση θα βρίσκεται στο «Τι θέλεις να κάνω;».

Η Ελένη Τζαννάτου είναι δημοσιογράφος και αρχισυντάκτρια στο avopolis.gr.

Γιάννης Στεφανάκος: «Το “Tι το θες το κουταλάκι” είναι μονόδρομος»

Θα επέλεγα το Manha de Carnaval με την Ελιζέτε Καρντόσο, γιατί είναι το τελευταίο Σάββατο της Αποκριάς και παρόλο που σιχαίνομαι τα καρναβάλια, αυτό είναι σπουδαίο τραγούδι, γλυκόπικρο, θυμίζει έρωτα μετά το πάρτυ και ιδρωμενα σεντόνια και πρωινά τσιγάρα και άλλα τέτοια. Αλλά τώρα πέθανε ο Μουσαφίρης, οπότε το «Τι το θες το κουταλάκι» είναι μονόδρομος.

Ο Γιάννης Στεφανάκος είναι ραδιοφωνικός παραγωγός (Kosmos 93.6) και dj.